De Kolonisering van de Huiskamer

In de Standaard van 12 september verdedigt de televisie-journalist die met een undercover-leugen en een verborgen camera een onthaalmoeder met nazi-sympathieën in haar huiskamer "pakte" zijn praktijken met een argument dat toch tot enige reflectie aanleiding mag geven. De apologie geschiedt bovendien anoniem, en daar heb ik ernstige bedenkingen bij, maar daar wil ik het nu even niet over hebben. Op de vraag "Zijn we nog veilig in onze eigen huiskamer" antwoordt hij:

"als bepaalde activiteiten in uw huiskamer gecontroleerd mogen en moeten worden door een derde partij, dan komen we stilaan in een ander verhaal terecht. (...) Van het moment dat het private en het publieke in elkaar overlopen, en de controlerende instantie het laat afweten, lijkt het me de plicht en de verantwoordelijkheid van de media om de gordijnen open te trekken".

De journalist in kwestie zegt impliciet dat de politieke overtuiging van een onthaalmoeder een element bij de erkenning van die onthaalmoeder moet zijn, of anders gezegd dat onthaalmoeders mogen worden gediscrimineerd op basis van politieke overtuiging. Waar die erkenning voor moet dienen, is namelijk de fiscale aftrekbaarheid van de aan die onthaalmoeder betaalde bijdragen. Het gaat dus om de vraag welke onthaalcontracten door de overheid al dan niet (indirect) gesubsidieerd worden. En die (indirecte) subsidiëring is het excuus waarmee de overheid zich dus zou mogen en moeten moeien met hetgeen in de huiskamer te zien is en gezegd wordt en in de plaats van de ouders zou mogen en moeten beslissen of de politieke overtuiging van de onthaalmoeder een bezwaar is tegen de opvang van hun peuter. Nog anders gezegd: ouders en onthaalmoeders die bij de peuteropvang een andere persoonlijke keuze maken dan diegene die de overheid goedkeurt, worden gesanctioneerd. Het perverse hieraan is dat door middel van reglementering van fiscale aftrekbaarheid stilaan alle aspecten van het private leven "publiek" worden, wat dan als excuus wordt gebruikt om "de gordijnen open te trekken" en de verborgen camera in die huiskamer te installeren.

Let wel: het is goed dat er een controlerende instantie is zoals Kind en Gezin om na te gaan of die aspecten van het onthaal die de ouders legitiem verwachten ook in orde zijn. Ouders hebben inderdaad recht op informatie over de wijze waarop hun ukjes worden opgevangen. Maar wanneer zij geen bezwaar hebben tegen een Hitlerportret in de woonkamer, is het niet de taak van de overheid om dat financieel af te straffen en vormt dat geen excuus voor de media om de huiskamer te koloniseren onder het mom dat het hier niet meer om een private maar om een publieke aangelegenheid zou gaan.

Er zijn overigens vele ouders die de aanwezigheid van een bloedende Christus aan een kruis voor hun kinderen nog veel erger vinden (2). Met de hierboven bekritiseerde redenering kan men in een volgende stap onthaalmoeders weren in wiens woonkamer een kruis hangt en/of privaat getuigenis afleggen van een geloof dat voor onze verlichte journalisten allicht ook van gruwelijke achterlijkheid getuigt. Of onthaalmoeders in wiens huiskamer een Hebreeuwse Bijbel of een Koraan ligt, waarin ook wel massa's wreedheden worden verheerlijkt (let wel, beste lezer, de opvattingen die de dame in kwestie voor de verborgen camera ventileerde zijn overgeeflijk en ik wil ze niet zomaar reduceren tot een ander geloof, maar ik kan niet inzien dat dit voor de hier behandelde vraag een verschil maakt).

De kolonisering is natuurlijk nog een heel stuk groter inzake onderwijs. Daar worden de scholen immers rechtstreeks door de overheid gesubsidieerd en is alles tot in de details gereglementeerd. De essentie van de vrijheid van onderwijs bestaat evenwel daarin dat scholen en ouders dit onder elkaar dienen te beslissen. Die vrijheid kan maar hersteld worden door de rechtstreekse subsidiëring af te schaffen en de "schoolcheque" in te voeren. Dan is het aan de ouders om te bepalen welke scholen ze willen subsidiëren. Zoals het ook aan de ouders toekomt om te bepalen of een Hitlerportret in de huiskamer een reden is om een peuter daar weg te houden. En ja, voor mij zou het een reden zijn. Maar daarom is dat nog geen publieke aangelegenheid en dus ook geen excuus om de "gordijnen" open te trekken voor de verborgen camera.

(1) http://www.standaard.be/Krant/Tekst/Artikel.aspx?artikelId=O62F30A9

(2) Zie onder meer de actie van de antroposofische familie Seler tegen kruisbeelden in Beierse scholen, http://www.bfg-bayern.de/ethik/download/Kruzifixstreit_in_Bayern.doc, en een verdere actie van Duitse atheïsten op http://www.humanist.de/religion/kruzifix.html

 

Tussen droom en daad...

De school- of leercheque is ongetwijfeld een zeer goed idee.
De essentie van (kinder)opvoeding is immers dat onze kinderen kennis vergaren, hun talenten ontwikkelen en ideeën aftoetsen aan de wereld rondom hen. Als we daar niet helemaal zelf zorg voor kunnen dragen, is het een prima idee om vanuit de Gemeenschap daarvoor te betalen.
In de wereld van vandaag wordt het verwerven van competenties, of we dit nu graag hebben of niet, voornamelijk weergegeven door het behalen van (opeenvolgende) diploma's.
Precies dààr wringt voor mij nu juist het vervangen van het huidige gesubsidieerde schoolsysteem door een school- of leercheque, die de ouders dan (terzijde: niet de kinderen zelf?) zouden kunnen besteden aan degene die zij verkiezen om voor de beste opvoeding te gaan zorgen.
De vrijheid van onderwijs is namelijk een grondrecht. In het licht van de zeer recente evolutie is het slechts een kwestie van tijd vooraleer de eerste islamscholen zullen worden opgericht. De overheid houdt met het huidige systeem vandaag nog altijd wel een slag om de arm, wanneer het om van overheidswege gesubsidieerd islamitisch onderwijs zou gaan, in plaats van met individuele school- of leercheques. Want om aan de eindtermen en ontwikkelingsdoelen te voldoen, zal er mijns inziens bij de islamscholen - bij wijze van spreken - nog een héleboel water in de wijn moeten(1). Zolang dat niet gebeurt, draaien de islamscholen volledig op eigen kosten, en zullen de leerlingen het bewijs van hun competentieniveau alsnog moeten afdwingen voor de middenjury...
Heel anders wordt het plaatje natuurlijk wanneer de school- of leercheque bestaat, die het huidig systeem van gesubsidieerd onderwijs zou vervangen. Het gaat in de concentratiewijken inderdaad niet om enkele zonderlingen, maar om tientallen, honderden, duizenden leerlingen, scholieren en studenten van islamitische origine(2). Of de school- of leercheque dan de roemruchte kwaliteit van ons onderwijs in het algemeen en voor iedereen die verblijft op ons grondgebied, zal verbeteren, is maar zeer de vraag.
(1) Als de Raad van het Gemeenschapsonderwijs het dragen van een hoofddoek in al haar scholen verbiedt, zie ik bijvoorbeeld niet goed in hoe een school waar dat dan wel toegelaten zou zijn, door de Gemeenschap gesubsidieerd zou kunnen worden, of dat door die school afgeleverde diploma's door diezelfde Gemeenschap erkend zouden kunnen worden.
(2) Het bestaan van de concentratiewijken op zich beïnvloedt ongetwijfeld reeds de vrije keuze. In hoeverre zullen mensen van islamitische origine gedwongen worden naar het islamitisch onderwijs te gaan, van zodra het er zal zijn? Wellicht op dezelfde manier zoals de meisjes nu een hoofddoek dragen!

Vraag

Eens. Elke dag komt per kind minstens een ouder twee keer langs bij de betreffende onthaalmoeder. Tot nu toe zagen deze ouders er geen graten in om hun kind bij deze vrouw te laten. Integendeel, er zijn lovende kritieken voor deze onthaalmoeder. Maar blijkbaar vindt de staat dat er in het hoofd van de vrouw iets verkeerd gebeurt. Dus weg met de subsidie.

Vragen:

  1. Ik kan me inbeelden dat gedachten aan seks met kinderen en afbeeldingen daarvan niet geoorloofd zijn. Vermoedelijk ligt dit bij wet vast. Liggen ongeoorloofde politieke gedachten en veruitwendigingen hiervan (foto's, posters, boeken, schilderijen, uniformen, insignes etc) ook bij wet vast?
  2. Ik ben even gekant tegen Hitler als andere linkse snuiters die een andere vorm van socialisme aanhangen, maar dat geeft me toch geen recht om bij mensen naar binnen te sluipen, opnames te maken en die openbaar te maken zonder instemming van de eigenaar van het huis? Of heb ik dat recht wel? Indien ik dat recht niet heb, waarom heeft een journalist dat wel?
  3. Indien de staat zegt dat het 'belijden' van een bepaalde politieke opinie binnenshuis in het kader van kinderopvang niet toegelaten is, kan ik dan bij openbare gelegenheden (met kinderen in de nabijheid) ook zulke 'belijdenissen' laten verbieden zoals daar zijn: vlaggen met hamer en sikkel, afbeeldingen van Mao, Tshirts met afbeelding van Che Guevarra enz?

Leercheque

Nog maar eens mijn pleidooi herhalen voor een 'leerbon' of 'leercheque' ipv 'schoolcheque'. Ik zie geen enkele reden om leren in schoolverband te verkiezen boven vrij leren. Integendeel, ik ben er zeker van dat op minder dan een decennium talloze gezinnen zouden overschakelen op vrij leren, en de scholen zouden laten voor wat ze zijn, indien dit vrij leren zou kunnen gebeuren onder gelijke financiële omstandigheden. Leren in schoolverband is grotendeels een collectivistisch gebeuren, en het is ver van evident dat dit verkieslijker en efficiënter zou zijn dan vrij, door de gezinnen direct ingericht en georganiseerd leren. Idem dito voor de kinderopvang: de hele miserie begint hiermee, dat gezinnen geen centen krijgen voor 'opvang' van hun eigen kinderen, en men dus uit werken moeten gaan om een deel van de weggestolen belastingscenten via de 'dienst' van de officieel 'erkende' kinderopvang te recupereren.
Zelfs de leercheque is overigens maar een hulpmiddel, om voor alle kinderen billijke opvoedingsomstandigheden mogelijk te maken onder omstandigheden waar de inkomensbepaling om allerhande, meestal door de staat geïnduceerde redenen, als onbillijk moet worden beschouwd.