Niemand staat wellicht te springen om nog iets te lezen over de drie verdraagzame concerten die de Koloniale Kloterij wil inrichten, de week voor de gemeenteraadsverkiezingen. Over het hele gedoe daarrond, beginnend met de onnozele reactie van het Vlaams Belang, is al veel en veel te veel geschreven. En al zag direct elkeen die kan lezen dat er in de bewuste brief van Dewinter helemaal geen sprake was van afdreiging, zoals de kwaliteitsjournalisten eendrachtig wél schreven, toch blijft: het Belang had die brave zangers met rust moeten laten. Quelle importance? Belangverkozenen houden zich (gedwongen) vér van kwisjes en talkshows en spelletjes en BV-gelul, en juist die omstandigheid levert hen massa’s stemmen op, die zij anders zouden mislopen. Meer geluk dan verstand lijkt wel, want als Dewinter zijn verstand gebruikt dan zwijgt hij in alle talen over de mensen die wél in dat circuit zitten.

Ik zou deze concertkwestie trouwens van een andere kant willen bezien, al moet ik meteen bekennen dat ik van popmuziek en schlagers geen kaas heb gegeten. Mijn vermoeden is dat er op de voorlopige 0110-affiche heel wat artiesten ontbreken. Mensen die niet direct in het gelid zijn gesprongen, ofwel niet gevraagd zijn.

Deze afwezigen riskeren de komende weken in een kwalijk licht te verschijnen. Immers, spreken wij hier over manifeste dienstweigering, of betreft het nalatigheid? Er bestaan ook delicten per omissionem meen ik. Een betrouwbare namenlijst van afwezigen opstellen gaat mijn krachten te boven, maar ik neem aan dat kwaliteitsjournalisten dat wel kunnen ...en hier zitten diepgaande interviews in.

Eén raad alvast kan ik aan de toekomstige ondervraagden, les accusés de l'avenir aanbieden: er zijn best ernstige redenen te bedenken voor uw werkverlet – een ander contract die dag, een buitenlandse tournee. Maar bijvoorbeeld een doktersbriefje, zoveel maanden op voorhand, zou ik afraden.