De democratische partijen hebben een probleempje in Hoboken: Vlaams Belang en PvdA hebben er samen in de districtsraad een meerderheid van de zetels behaald, en om een meerderheid te vormen is het dus kiezen tussen de pest of de cholera. CD&V, sp.a en SPIRIT lijken er weinig problemen van te maken om in bed te kruipen met een openlijk communistische partij. De VLD aarzelt, maar de N-VA denkt het ei van Columbus gevonden te hebben: de «constructieve oppositie».

Ik vraag mij af of partijvoorzitter Bart de Wever misschien de mosterd is gaan halen bij Bill «I did not have sexual relations with that woman» Clinton. De N-VA wil niet in een coalitie stappen waar ook de PvdA deel van uitmaakt, maar een «constructieve oppositie», waarbij ze vanuit de oppositie een minderheidscoalitie steunt zou wel een mogelijkheid zijn. Als we het op de oppositiesofa doen met een constructief condoompje aan, zijn we niet met mekaar naar bed geweest. Enfin, letterlijk toch niet. Of de kiezer mee in die redenering zal willen stappen is een andere zaak. Een oud Chinees spreekwoord zegt «gepakt is gepakt», en in Antwerpen zegt men dan weer «met alle Chinezen maar niet met den dezen», en ik hoop dan ook dat Bart de Wever niet denkt dat die kiezer niet in de gaten zal hebben dat hij hoe dan ook zijn maagdelijkheid zal verliezen.

Hoe het probleem dan wel oplossen? De N-VA (en met haar ook de andere democratische partijen trouwens) laat in Hoboken een gouden kans liggen om het ondemocratische karakter van het Vlaams Belang eens en voor goed aan te tonen. Voor de PvdA hoeft dat niet: de partij is immers openlijk communistisch, en hoewel zij zichzelf wel democratisch noemt, is het duidelijk dat dit in de volksdemocratische zin begrepen moet worden. In hun programma hemelen zij bijvoorbeeld de DDR op; naar een equivalent daarvan in het programma van het Vlaams Belang is het lang zoeken, als er al één is. Het Vlaams Belang blijft zichzelf zelfs hardnekkig democratisch noemen. Men zou daarom dit probleem te baat kunnen nemen door in een district, dat al bij al slechts weinig bevoegdheden heeft, het Vlaams Belang eens aan de macht te laten komen, als er dan toch een minderheid constructief gesteund moet worden.

Er zijn dan twee dingen mogelijk: ten eerste dat het Vlaams Belang aantoont dat wat hun tegenstrevers al jaren dogmatisch verkondigen dan toch waar is, namelijk dat zij incompetente fascisten zijn waar geen land mee te bezeilen valt. Als dat dan toch aangetoond moet worden, dan liever in een district waar veertig procent van de bevolking voor die partij gestemd heeft. Die veertig procent zullen bij een volgende gelegenheid dan wel twee keer nadenken voor zij nog eens hetzelfde bolletje aanstippen op hun stembiljet.

Dat eerste scenario, waarbij zowat alles in de soep zou draaien in Hoboken, is merkwaardig genoeg nog het beste scenario. Het slechtste scenario, de absolute nachtmerrie, zou immers zijn dat het Vlaams Belang Hoboken behoorlijk zou besturen. Stel je dat even voor: al die jaren heeft men het cordon sanitaire gepredikt, en dan blijkt dat het allemaal een maat voor niets was. Dat het toch niet stuk voor stuk fascisten in maatpak waren. Dat er zelfs hier en daar een competent persoon tussenzit. Dat er, horresco referens, zelfs mee samengewerkt zou kunnen worden, ook op andere niveaus. Neen, dit moet blijkbaar absoluut vermeden worden. Daarom dat de «constructieve oppositie» wel voor de communistische PvdA kan, maar niet voor het Vlaams Belang.

«Op uw veertigste nog steeds maagd zijn, is redelijk zielig,» wierp Bart de Wever Filip Dewinter ooit in een dubbelinterview voor de voeten. Best mogelijk, maar die veertiger is volgens mij lang niet zo zielig als de vrouw die zich net op de sofa heeft laten pakken, maar verder niet gezegd wil hebben dat zij met iemand «naar bed» is geweest, laat staan dat aan haar kuisheid getwijfeld zou worden.