Hugo Coveliers zag het al van lang op voorhand aankomen, en op 11 oktober was het dan inderdaad zover: Jean-Marie Dedecker werd uit de VLD gezet. Maar ben ik de enige die zich afvraagt wat die rechts-liberale Jean-Marie Dedecker eigenlijk nog bij die links-liberale (zegt hij toch) VLD zat te doen?

Je kan van Jean-Marie Dedecker veel zeggen, maar op dat ene punt is hij toch niet de volle 100% consequent met zichzelf: hij schreeuwt vandaag van de daken dat de VLD al jarenlang een links-liberale partij is, en een bijhuis van de sp.a, maar als rechts-liberaal bleef hij zich wel binnen die partij nestelen. Zeker, hij liet er van zich horen, maar net zoals «de» VLDhem niet meer luste, zat ik toch ook met de indruk dat het met de liefde voor de partij van zijn kant niet bijster goed meer gesteld was. Waarom zichzelf zo lang kwellen? Was het omdat de VLD als partij hem een gemakkelijk verkiesbare plaats op een senaatslijst kon leveren, of moet ik mij Jean-Marie Dedecker eerder voorstellen als een soort trotskist, die de partij infiltreert en van binnenuit wil bewerken om ze op het recht(s)e pad te krijgen?

Wat het ook was, ik ben eigenlijk blij dat Dedecker eindelijk uit de partij is gezet waar hij toch niet thuishoorde. Hij zal nu klare wijn moeten schenken ofwel door zelf een partij uit de grond te stampen, ofwel door Hugo Coveliers te vervoegen op diens VLOTT. Aansluiten bij het Vlaams Belang sluit Dedecker zelf uit, al begrijp ik eerlijk gezegd niet goed waarom hij geen rol zou kunnen spelen naast bijvoorbeeld een Freddy van Gaever of een Bruno Valkeniers. Zouden dat in zijn ogen soms links-liberalen zijn? Zijn openlijk geventileerde republikeinse standpunten sluiten in ieder geval naadloos aan bij het programma van het Vlaams Belang, en volgens de peilingen zou het publiek van het Vlaams Belang in het algemeen wel pap lusten van het discours dat Dedecker gewoonlijk gebruikt. Misschien moet Frank Vanhecke wel blij zijn dat hij geen gevaarlijke tegenkandidaat voor de post van partijvoorzitter hoeft te vrezen…

Jean-Marie Dedecker zal het dus vooral op eigen kracht moeten doen, en bewijzen wat hij nu werkelijk waard is. Sluit hij zich aan bij VLOTT, is het maar de vraag hoe lang het zal duren eer hij het er met iemand aan de stok zal krijgen. Sluit hij zich niet aan bij VLOTT, dan moet hij zelf een partij op poten zetten die over minder dan een jaar al in één of andere kieskring de kiesdrempel van 5% zal moeten halen. Dat is dus meer dan een kwart van de aanhang van de VLD die hij moet weten weg te halen, of hoopt hij veel kiezers van het Vlaams Belang en/of CD&V-N-VA te kunnen overhalen om voor hem te stemmen? Dat wordt dus drummen aan de Vlaamse rechterzijde, en bij dat vooruitzicht zullen vooral twee personen al stevig in hun handen beginnen wrijven: Johan vande Lanotte uit Oostende en Elio di Rupo uit Bergen. Dat Jean-Marie Dedecker de komende dagen toch maar alles eens grondig doordenkt als hij wil vermijden hun nuttige idioot te worden.