Een detail in de marge van de docu-fictie van de RTBf van 13 december: niemand lijkt de soevereiniteit van het Vlaams Parlement om de onafhankelijkheid uit te roepen nog te willen betwisten. Enkel Herman de Croo probeerde het tegengestelde te beweren, maar gezien zijn functie had hij ook geen andere keuze.

Jan van de Casteele schreef in Tussendoor van 14 december dat Herman de Croo zich vergist wanneer hij voor de camera verklaart dat het Vlaams Parlement niet bevoegd zou zijn om de onafhankelijkheid uit te roepen. Ik denk dat Herman de Croo zich helemaal niet vergiste, maar dat hij bewust loog. De man is tenslotte geen domoor, ook al proberen sommigen hem zo voor te stellen: de man heeft daarvoor veel te lang in de politieke vijver weten te overleven. Ik denk daarom dat hij verduiveld goed wist wat hij stond te vertellen voor de camera's van de RTBf.

Dat wil echter niet zeggen dat ik het de man kwalijk kan nemen. Als voorzitter van de federale Kamer had hij immers geen keus. Stel je dat even voor: een Kamervoorzitter die erkent dat zijn instelling, wanneer puntje bij paaltje komt –en bij een onafhankelijkheidsverklaring komt puntje wel degelijk bij paaltje– dat zijn instelling dus absoluut niets te zeggen zou hebben in Vlaanderen, en die onafhankelijkheidsverklaring dus ook niet kan tegenhouden. De Aartsbisschop van Canterbury kan net zo goed het primaatschap van de paus erkennen en daarmee zichzelf en zijn Kerk afschaffen.

Ik noteer echter wel dat geen enkele journalist het waagde te ontkennen dat het Vlaams Parlement wel degelijk de bevoegdheid heeft Vlaanderens onafhankelijkheid uit te roepen. Ik heb het in ieder geval niet zien opduiken in de lijstjes met «fouten» uit de docu-fictie, alleen maar de vaststelling dat er op dit ogenblik voor zo'n onafhankelijkheidsverklaring geen meerderheid te vinden is in dat Vlaams Parlement. Toch wel een belangrijke nuance.

Daar staat dan weer tegenover dat geen enkele journalist genoeg ruggengraat had om Herman de Croo op dit punt terecht te wijzen. Met als gevolg dat de Nederlandse krant NRC Handelsblad, dat men moeilijk kan verwijten niet 100% op de hoogte te zijn van zulke volkenrechtelijke details, de bal missloeg door Herman de Croo op zijn woord te geloven. Zou het kunnen dat een aantal Noord-Belgische journalisten dat helemaal niet erg vonden? De Vlamingen kan men op dit punt niet meer voor het lapje houden, maar Nederland en de rest van het buitenland voorlopig nog wel, en daardoor kan er misschien nog hier of daar een veldslag gewonnen worden als het ooit zover zal zijn.

Of is de verklaring nog eenvoudiger? Volgend jaar worden er –voorlopig toch– weer lintjes uitgedeeld, en wie vandaag het zwarte puntje op de gele i durft te zetten zonder een streepje rood mag het wel vergeten zich dan met een baronstitel of zelfs iets meer te mogen tooien. Dan toch maar beter even van krommenaas gebaren en het kruit voor een andere keer bewaren. Zo werkt dat nu eenmaal in de beste van alle democratieën.