Naar aanleiding van de docu-fictie van de RTBf verschenen er de laatste week een aantal columns over staatshervorming en separatisme. Ook Dave Sinardet, «politicoloog en gespecialiseerd in de communautaire verhoudingen» dacht in De Standaard zijn steentje te moeten bijdragen, maar serveert niet meer dan een paar platte leugens.

Gespecialiseerd in de communautaire verhoudingen dus. Als hij dus losjes uit de pols een aantal cijfers aanhaalt, dan zal hij wel weten waarover hij het heeft en zullen die cijfers wel correct zijn zeker? Niet dus:

Longitudinaal wetenschappelijk onderzoek bewijst echter dat er helemaal geen sprake is van een toename van separatistische gevoelens in Vlaanderen, die al jaren rond de tien procent blijven hangen. Onder de Vlaams Belang-kiezers vind je meer unitaristen dan bij welke andere partij.

Laat ik maar meteen erkennen dat ik geen flauw vermoeden had van wat «longitudinaal onderzoek» moest voorstellen, en voor het geval er een lezer zou zijn die het ook niet weet: het is onderzoek dat betrekking heeft op hetgeen zich in een (lang) tijdsverloop voordoet. Ik krijg er de kriebels van wanneer ik zo een term in een artikel in een gewone krant zie staan, maar het zal wel aan mij liggen…

Nu goed, volgens Dave Sinardet hangt slechts zo'n tien procent van de Vlaamse bevolking het separatisme aan, en dat zou al jaren het geval zijn. Merkwaardig toch dat reeds in de jaren negentig in peilingen percentages van rond de dertig procent werden gemeten, en dat De Stemmenkampioen ongeveer een jaar geleden zelfs een kleine meerderheid voor separatisme registreerde. Onder de Vlaams Belang-kiezers liep dat zelfs op tot een stevige meerderheid van meer dan 80%.

Maar je hoeft niet eens De Stemmenkampioen te geloven om in te zien dat Dave Sinardet onzin verkoopt. Stel dat er inderdaad slechts een kleine minderheid van zo'n tien procent separatistisch gezind zou zijn in Vlaanderen, en dat de N-VA binnen het kartel in feite een one issue-partner is waar vijf procent van die separatisten terug te vinden zijn, dan blijft er slechts nog vijf procent over voor de andere partijen. Met een aanhang van om en bij de 25% zou dat dus moeten betekenen dat meer dan 80% van de Vlaams Belang-kiezers bij de Belgische Grondwet willen blijven zweren. Ik vind dat toch wel heel straffe kost: zelfs bij Groen! slaagt De Stemmenkampioen er niet in zoveel belgicisten terug te vinden.

Maar geen nood: Dave Sinardet probeert zich echter in te dekken door te stellen dat bij het Vlaams Belang meer unitaristen rondlopen dan bij gelijk welke andere partij. Kiezers van het Vlaams Belang zijn immers domoren die niet weten voor wie of voor wat ze in feite stemmen. En meer zelfs: de kiezers van het belgicistische Groen! hebben een Vlaamser profiel dan die van het Vlaams Belang. Welke kiezer wordt dan eigenlijk het meest door de partij van zijn voorkeur bedrogen: die van het Vlaams Belang of die van Groen!? Eerlijk gezegd, ik geloof er niet in.

Wie is trouwens die Dave Sinardet, behalve specialist in iets waar hij overduidelijk helemaal geen kaas van gegeten heeft? Wel, één referentie kan misschien toch wat meer duidelijkheid scheppen rond zijn persoon: hij blijkt één van de leden te zijn van de Groupe Paviagroep, die als reactie op de Vlaamse eis tot splitsing van de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde een federale kieskring voor het federaal Parlement/une circonscription fédérale pour le Parlement fédéral voorstelde. Misschien kan Dave Sinardet ook persoonlijk voor het tellen van de stemmen instaan, longitudinaal dan.

Wat me overigens ook verbaast is dat het mogelijk is zo'n column in een krant als De Standaard gepubliceerd te krijgen. Stel je voor dat iemand uit het andere kamp ergens middenin zijn tekst zou schrijven dat transversaal onderzoek aantoont dat er vandaag een meerderheid van zo'n 90% van de Vlamingen vóór een splitsing van België is (wat zelfs 2% beter aansluit bij de resultaten van De Stemmenkampioendan wat Dave Sinardet beweert), dan vrees ik dat die column niet veel kans zou maken aanvaard te worden. Of hoe het de gewoonste zaak van de wereld is dat de bevolking in één richting bedrogen wordt, maar niet in de andere. Over een écht debat gesproken, misschien zou Dave Sinardet zich daar eens in kunnen specialiseren.