Sinds ik op deze website publiceer, word ik beste lezer, onverbiddelijk geklasseerd onder”rechts”. Nu ben ik nieuwsgierig van aard, dus laat ik deze situatie niet aan mijn hart komen, want wat is dit dan”rechts”? Het lijkt me dat dit alles is wat niet extreem links is, en ieder incident waarover de media bericht doet de discussie oplaaien tussen kritische beschouwingen van “rechts” en “links” blind vertrouwen in de maakbaarheid van een multicultureel samenleven. Deze week brak de polemiek los door een bericht bij de Noorderburen. Artsen luiden de alarmklok omdat vrouwen weigeren zich door een mannelijke arts te laten behandelen in ziekenhuizen, vaak bijgestaan door krachtdadig optreden van mannelijke begeleiders. Zelfs de politiek bemoeit zich ermee.

Een “linkse” kennis, Groen stemmer tot in de geitenwollen sokken met bijpassende Birkenstocksandalen spreekt me aan. “Ach, het gaat toch maar om een marginaal verschijnsel. Dat een moslima een mannelijke arts weigert, nou ja dat zegt toch niets. In iedere godsdienst heb je sektes en rare groeperingen. Dat zegt toch niets over islam.” We zitten gezellig op een terras en bespreken de wereld. Mijn linkse kennis kijkt bedenkelijk voor zich uit. Belicht ik niet wat eenzijdig deze problematiek? Neem nou die hoofddoeken, dat is toch maar een modeverschijnsel? En natuurlijk werden zijn kinderen en vrouw ook al eens beroofd, maar daarom stem je toch geen Vlaams belang? Je moet wel door de bomen het bos blijven zien!

Ik zucht... Er is een steeds groter wordende groep vooral jongere moslims die vanuit het Islamitisch denken, gebaseerd op fikh en sharia, de samenleving afwijst. Op die denkbeelden komen ze niet zelf. Via verenigingen, internet en binnen sommige moskees wordt hiertoe aangezet. Deze groeperingen erkennen niet de gangbare gelijkheid tussen man en vrouw, scheiding van kerk en staat of zelfs maar wetgeving. Want voor hen staat het gebod van de profeet boven wetten die door mensen zijn gemaakt. Gezien het gebrek aan duidelijkheid binnen islam over wat marginaal is, wat voor een sekte staat, of wat regulier zou zijn, kun je dus enkel stilstaan bij de maatschappelijke invloed van dit gedachtegoed. Binnen deze groepen groeit steeds meer de verwachting dat de samenleving zich aan “het Islamitisch denken” aanpast.

Maar zou je als je merkt dat je gezin verschillende keren slachtoffer is van diefstal door leden van een bepaalde groep, ook niet eens afwegen hoe het zit, als steeds meer Antwerpse gezinnen je ervaring delen? Hoe “marginaal” is die ervaring dan nog? Of durven we dan erkennen dat er een probleem is met de mentaliteit van bepaalde groepen tegenover anderen? En dit toevallig wel steeds moslims zijn en geen Jehova’s Getuigen, Born Again Christians, leden van een zwarte kousenkerk, of andere religieuze minderheden? Dat mentaliteitsprobleem bij groepen vooral traditionele en laagopgeleide moslims is er, maar durven we dit zien zonder te blijven hangen in een denkkader wat de realiteit ontkent?

Natuurlijk is het weigeren van mannelijke artsen in ziekenhuizen door moslima’s een marginaal verschijnsel. Maar wie durft en zichzelf breeddenkend noemt zou toch ooit wel eens dat stramme linkse denkkader moeten verlaten, alhoewel daar moed voor nodig is natuurlijk!

Want dat “marginale verschijnsel” is voor wie breder kijkt, allang niet meer zo marginaal.
Ze blijkt uit handen die geweigerd worden omdat ze van een vrouw zijn. En ook uit de commentaren van allochtone medewerkers die geen vrouwelijke partners willen, daar kun je toch niet mee over straat! Ze blijkt uit de opmerkingen van jonge Antwerpenaren van Marokkaanse origine, ze willen wel naar de film, maar dan wel met Mohammed en niet met Wim! Ze willen wel luisteren in een zwembad, maar opnieuw; wel naar Mohammed en niet naar Wim... De vraag is dus: Wanneer wordt een marginaal verschijnsel een maatschappelijk probleem? Volgens links dus wanneer je dit erkent, want dat is “rechts”?

De “marginale problemen “blijken uit de kinderwerkingen waar meisjes vanaf de pubertijd worden thuis gehouden, uit de steeds vaker te horen opmerking tegen vrouwen op straat die te horen krijgen: “ hoer” En uit documentaires zoals deze week op Ned 2 waar in een programma over eerwraak bij voornamelijk migranten van Turkse origine, een zesjarig jongetje vrolijk kraait voor de camera dat hij zijn zus zal slaan en de man vermoorden die het durft zijn eer te schande te maken. Mannelijke eer is niet eigen gedrag, welnee, eer is het gedrag van moeder, zus en vrouw volgens deze zesjarige. Deze mentaliteit over geweld op vrouwen en moord om eer wordt op gejuich onthaald, dat is tenminste een vent! Er zijn voorbeelden genoeg van “marginale verschijnselen” die aangeven dat er een spanningsveld is ontstaan tussen individuele beleving van overtuiging en de verwachtingen van een samenleving.

Hier zal een antwoord op moeten komen, ook al denkt “ links” dat het benoemen van een probleem al “ de zaak uit een context rukken” is. Niet dus, maar je moet wel durven kijken. En willen zien.

Dat blijkt evengoed uit de hoofddoek die voor alle duidelijkheid geen modeverschijnsel is. Wat dit betekent bepalen moslims zelf en velen zeggen “Het moet van de profeet, boodschapper van Allah”. Dat is toch wat anders dan de kijk op lentemode door Armani lijkt me. Het is dus duidelijk een religieus symbool wat de positie van de vrouw tegenover de man aangeeft. En die positie is vanuit Westerse normen ongelijk, punt uit.

Ook hoofddoeken moeten, steeds en overal is blijk geven van een volslagen foute mentaliteit, net als het in vraag stellen van andere vormen van samenleven die gegroeid zijn uit de Westerse cultuur van gelijkheid, scheiding van kerk en staat en een duidelijke wetgeving; ook discriminatie op basis van geslacht is verboden! En “eer” heet hier geweten, waarvoor je in je handelen steeds zelf de verantwoording draagt, niet je zus, moeder of vrouw.

Maar wat doet “links”? Zij geven wie dit gedachtegoed aanhangt een nominatie voor de prijs van de democratie. Die eer viel Baas Over Eigen Hoofd ( BOEH ) deze week te beurt voor het verzet op het verbod een hoofddoek te dragen als ambtenaar in dienst van de stad bij rechtstreeks contact met de burger. BOEH is een bedenkelijke naam voor vrouwen die eisen onderdanig te mogen zijn tegenover de man, als ik tenminste mijn eigen normen ( ook ik ben een product van mijn cultuur) nog mag hanteren.

Of moet ik echt een gedachtegoed wat vrouwen terug in de Middeleeuwen brengt, onderhorig aan wie haar eten geeft, zichzelf bedekkend om “geen aanleiding” te geven, “omarmen” om, zoals de Nederlandse minister van integratie stelt, te evolueren naar een Joods-Christelijk-Islamitische cultuur? Dat kan gezien de opvatting van islam tegenover andere grote religies, nog spannend worden! Want volgens een Vlaamse imam uit Merksem, die ook in de krant ooit verklaarde dat naar muziek luisteren voor moslims een “ kleine” zonde was, bestaat er binnen religie evolutie. “Eerst was er het Jodendom, daarna het Christendom en als laatste de Islam, het definitieve woord van God,” zo verklaarde de imam in een educatief programma ooit op Canvas, in bijzijn van kardinaal Danneels en Aron Malinsky, een aardige Antwerpse rabbijn. Dus leek het de Merksemse imam logisch dat je hoort te evolueren richting Islam, voorbij vroegere inzichten zoals Joden en Christendom, wat op een zuinig gezicht van zowel de Joodse rabbijn als de kardinaal kon rekenen. Marginaal? De imam gaf geen “marginale” visie, dat superioriteitsgevoel vanuit islam over andere overtuigingen lijkt eerder gangbaar dan uitzondering.

Maar dit “omarmen” lijkt me toch geen verstandige beslissing, wel het eens heel duidelijk stellen, ook aan “marginale groepen,” welke spelregels er voor iedereen gelden, ongeacht origine of overtuiging, gewoon omdat het moet, van de samenleving die haar rechten boven die van Allah stelt.