Eind oktober staat de wereld een seconde stil. Dan komt er een einde aan twee jaar van “innovatieve denkprocessen”, “pitching” en “formating” waar vooral de ski-generatie (spending their kid’s inheritance) zal van genieten. Is U nog mee? De woorden komen allemaal uit de peperdure vierkleurenkranten die iedere Canvas-medewerker geregeld op haar/zijn bureau vond om iedereen diets (nou ja, “diets” is misschien niet het juiste woord) te maken dat het tweede tv-net van de VRT moet vernieuwd worden. Tijdens een vergadering vroeg een onnozele medewerker waarom dat project absoluut “The Building” moest heten? Kon dat niet in het Nederlands? Hij had het duidelijk niet begrepen.

De lezer van deze webstek is per definitie een meerwaardezoeker en een actieve ontdekker want anders zou ie dit niet lezen. Wat mag die lezer dus voor spetterends op z’n tv-toestel verwachten? Wel, één ding zeker niet en dat is nochtans de suggestie die Joop Daalmeijer, de netmanager van Nederland 2, Canvas gratis aanbiedt. Hij zegt “Canvas mist het felle debat. Mooie interviews maar weinig confrontatie à la Crossfire. Canvas zou het geluid van het Vlaams Blok moeten toestaan. Het debat met rechts moet gevoerd worden. De openbare omroep kan zich niet beperken tot het uitdragen van de boodschap van links.” Zo hoort u het eens van een ander maar ik vrees dat het nog jaren kan duren vooraleer eens gezichten als Bart Laeremans of Sandra Colen of zelfs een N-VA-er als Mark de Mesmaeker welkom zijn.

Waarover is dan twee jaar lang gezeurd, gezeverd en gezaagd bij Canvas? Over de inhoud van de programma’s? Vergeet het maar. Neen, grotendeels over het “format”, over de verpakking in gewoon Nederlands. Er moet zoiets als een Canvas-style ontstaan. Zoals een paar medewerkers me zeiden: “Ze willen in feite dat we hetzelfde decor, hetzelfde camerastandpunt, ja zelfs dezelfde woorden gebruiken want op zeker ogenblik was er sprake van dat we onze scenario’s moesten tonen aan ‘script-doctors’ die er dan konden op toezien dat ‘Overleven’, ‘Tussen droom en werkelijkheid’, ‘Histories’ en al de aangekochte documentaires hetzelfde armoedige taaltje zouden gebruiken.

Verkoperstruc

Nu is zeker niet alles slecht aan dit vernieuwingsproject. Vooral de oudere programmamakers herkennen weer die gezellige VRT van lang geleden. Nieuwe programmavoorstellen worden niet ingediend maar “gepitcht”. De programmamakers moeten een “verkoopspraatje” (dat woord staat echt in dat Building-blad) houden voor een jury. Een braaf assistentje biecht zelfs op: “Ik had ook mijn best gedaan om er goed uit te zien. Ik had iets kleurigs aangetrokken”. Reputaties tellen niet bij die “pitching”. Dus iemand die goede programma’s heeft afgeleverd maar nogal moeilijk uit de woorden komt, heeft niet dezelfde kansen als iemand die vervelende rotzooi aflevert maar het op papier en al “pitchend” beter kan verkopen.

Ja, ik herinner me iets gelijkaardigs. Een goed idee van een goede programmamaker op een half A4tje had vroeger ook geen kans terwijl een idiotie als “Container” wel het scherm haalde. Een dame maakte ooit een licentieverhandeling over mijn Kongo-programma’s en zeurde pagina’s lang over de resultaten van mijn cognitieve doelen. Ik vroeg haar of ze niets beters over die programma’s kon zeggen dan die flauwekul en ze diepte mijn programmavoorstel op. Ik was vergeten dat ikzelf die “cognitieve” blabla had geschreven want zoiets als “ik ga de geschiedenis van onze kolonie” vertellen was kansloos.

Er is nog een gelijkenis met de oude VRT. Geld voor sommige Canvasprogramma’s is er maar met mondjesmaat en al menig goed idee is het laatste jaar gesneuveld. Maar er is uiteraard geld genoeg voor eindeloos vergaderen, voor langdradige profieldagen waar iedereen tegen zijn zin naartoe moet om bewust te worden van de heerlijke nieuwe wereld die opengaat. En dan kan het niet duur genoeg zijn. De medeoprichter van het reclamebureau Duval Guillaume mag de omroepsters “inspireren” zoals het heet. BBC-Broadcast (een BBC-dochter met 800 personeelsleden) zorgt voor de hele “restyling”. Ze sleepten al fortuinen binnen voor de omvorming van TVéén naar één. Ze zorgen ook voor de “junctions”; in gewoon Nederlands de tijd tussen twee programma’s. En zelfs Kevin Roberts, de topman van Saatchi &Saatchi, laat zijn licht over Canvas schijnen.

Zwendelaars

En wie is er aan Vlaamse zijde? Wel er zijn nog zekerheden in dit leven. Lees en geniet van deze tekst uit de Canvaspublicatie: “De goeroe, de oppergod van Humo, de man van het dinsdagochtengevoel vertelt het verhaal achter het succes van zijn blad”. Dat van die goeroe klopt want Mortier G. was ook de man die reportages afdrukte over hoe goed het allemaal in de Sovjetunie was terwijl de dissidenten plat gespoten werden, die China liet bezingen terwijl de Tibetanen uitgemoord werden (de artikels hingen jaren lang aan de muur van mijn bureau om iedere bezoeker te waarschuwen tegen zulke politiek-correcte zwendelaars). Geheel volgens de filosofie van de grote roerganger en massamoordenaar Mao stuurt het Building-team daarom elke week een toepasselijk citaat per e-mail naar iedere Canvas-medewerker (echtig en techtig, ik verzin dat niet). Misschien kunnen ze die citaten bundelen onder de verzamelnaam “de grote sprong voorwaarts”, want – en daar lees je geen letter over – de kijkcijfers van Canvas gaan traag maar zeker achteruit.

Of die bloeding gestopt wordt met wat opsmuk valt te betwijfelen, zij het dan niet openlijk aan de Reyerslaan want dan kan je opkrassen. En dus speelt iedereen mee in deze klucht en zijn ze zelfs bereid om te verbranden wat ze vroeger aanbeden. Programma-adviseur Edward de Maesschalck (ooit een trouwe VU-stemmer) verdedigt in een badinerend stukje “de grootste Belg”. En dezelfde jongen spreekt over de clash van de sporthype (een wedstrijd van Clijsters) ten koste van de cultuurhype waarbij volgens hem de “cultuurelite zich zwaar in het kruis getast voelt” omdat... La Meglio Gioventu wat later werd uitgezonden. Een vrij goed Italiaans tv-feuilleton is voor de huidige Canvasleiding iets voor de cultuurelite  Nauwelijks een generatie geleden werden zulke feuilletons (Denk aan “Sam” of “Jewel in the Crown”)  gewoon op het eerste net om 20 uur uitgezonden. Kortom, als u een echte meerwaardezoeker bent, vergeet u best het “vernieuwde” Canvas.

Greet & Patrick

NB: Een paar lezers vroegen een reactie op de affaire Dewael-Op de Beeck. Natuurlijk is die onthulling relevant want Dewael is de bedrieger die zijn kiezers beliegt met zijn “gelukkige familie” op Vijf TV en Op de Beeck is de bedriegster die de luisteraars beliegt in haar interviews met diezelfde Dewael. Alleen voor Yves Desmet behoort die oplichterij in de privé-sfeer te blijven, maar wat kan je anders verwachten van een moraalloze journalist die een jaar lang via Jef Ramaekers door de belastingbetaler betaald werd en heel die tijd voor De Morgen schreef. De kiezers moeten Dewael maar een optater geven en de media moeten hem nog meer dan vroeger in het oog houden  Op de Beeck wordt bij een normaal radio-station onmiddellijk ontslagen, maar ze heeft bewezen dat ze kan liegen en bedriegen als de beste en dus hoort ze zeker thuis bij de VRT-nieuwsdienst. Overigens is ze wel consequent in haar titanische voorkeur voor iemand met de voornaam Patrick.