Charles Picqué deed er bij RTBf zijn beklag over dat Vlaanderen Brussel zou verstikken. Dat is een merkwaardige uitspraak uit de mond van de Minister-President van het Brusselse Gewest dat zich de laatste jaren danig ingespannen heeft om het de luchthaven van Zaventem zo moeilijk mogelijk te maken.

Ik vind het getuigen van surrealisme dat de rivaliteit tussen de politieke strategieën zo ver kan gaan dat ze de mobiliteit bijna verlamt.

Aan het woord is dus wel degelijk Charles Picqué. En eigenlijk moet je er toch maar het lef voor hebben: Jarenlang probeerden de Franstaligen in Brussel de luchthaven van Zaventem tweetalig (lees: vooral Franstalig) te maken, tot daar plotseling de luchthaven van Charleroi –of moeten we Brussels South schrijven?– opdook. Plots werd het geweer van schouder verwisseld, en sindsdien steken de Franstaligen zoveel mogelijk stokken in de wielen van de Vlaamse luchthaven. Nog liever een luchthaven vlak bij de deur om zeep helpen en in de plaats daarvan de langere verplaatsing naar Charleroi maken, desnoods zelfs met de economische nadelen qua werkgelegenheid erbij, enkel en alleen omdat Zaventem nu eenmaal in het Vlaamse Gewest ligt. En dan nu dus moord en brand schreeuwen omdat enkele wegen in Sint-Genesius-Rode er niet effen genoeg bijliggen om de Franstaligen zo snel mogelijk naar Bruxelles te kunnen brengen, en omdat enkele «strategische plaatsen» in Brussel niet voldoende geafficheerd zouden worden op de snelwegen op Vlaams grondgebied.

Waar een mens dan al helemaal van omver valt is dat de Vlaamse Minister van Openbare Werken Hilde Crevits onmiddellijk reageerde om te vertellen dat ze… bereid is om te onderhandelen. Als een Brusselse PS'er even met de vingers knipt, is het inderdaad niet meer dan normaal dat CD&V'ster Hilde Crevits onverwijld in de houding springt. In één moeite door even informeren naar die Brusselse geluidsnormen en hoe het daar nu ook al weer mee zat is er natuurlijk niet bij.

Maar er is meer. Charles Picqué klaagt er bijvoorbeeld ook over dat het gemeentebestuur van Sint-Genesius-Rode voorgesteld had het herstel van de Steenweg op Waterloo op eigen kosten uit te voeren, maar dat het Vlaams Gewest dat weigerde. En hij vindt dat dus ook surrealistisch. Maar doet dit verhaal dan geen belletje rinkelen? Iets van een Vlaams Gewest dat met eigen geld het spoorwegennet in en rond de Antwerpse haven wil verbeteren en uitbreiden, maar dat niet mag doen omdat… ja, waarom eigenlijk? Omdat de Franstaligen in hun solidariteit vinden dat het beter is dat de Antwerpse haven verstikt in een te kleine spoorcapaciteit dan dat ze zou kunnen uitbreiden en meer geld in het laatje brengen om, ik zeg maar wat, de Sociale Zekerheid te spijzen? Als Vlaanderen al egoïstisch is omdat het voor de eigen toekomst wil kunnen zorgen, kan je de houding van de Franstaligen in België niet anders omschrijven dan puur racisme, want ze snijden nog liever indirect in hun eigen vlees dan de Vlamingen economische voorspoed te gunnen. Over het achterbakse gedrag om met de Nederlanders gemene zaak te maken om de IJzeren Rijn te blokkeren willen we het dan nog niet eens hebben…

En dan komt de ULB daar dus met een «studie» uitpakken dat de regionalisatie van het loonbeleid «nutteloos en gevaarlijk» zou zijn. Ik zal het meteen maar toegeven: ik heb de «studie» niet nagelezen, maar het korte bericht erover in De Standaard citeert argumenten die werkelijk nergens op slaan. Zo zouden er in de helft van de paritaire comités al salarisverschillen bestaan tussen de gewesten, en de ULB ziet hierin het bewijs dat een regionalisatie nutteloos is. Iemand anders zou kunnen stellen dat dit juist aantoont hoe noodzakelijk een regionalisatie wel is, want de salarisverschillen treden nu al op ondanks het samenhouden van het loonbeleid. Het tweede argument, dat loonvergelijkingen tussen Vlaanderen, Brussel en Wallonië in de hoofden zouden blijven bestaan en daardoor zouden blijven wegen op de onderhandelingen is ook onzin: vandaag worden de lonen in België ook al vergeleken met die in Nederland, Duitsland en Frankrijk, zonder dat dat een probleem vormt. Of wil de ULB soms pleiten voor een pan-Europees loonbeleid, wat zeg ik, een globaal?

Dat door een regionalisatie de administratie hopeloos ingewikkeld zou worden is een al lang afgezaagd liedje, maar het ultieme argument dat een splitsing van het loonbeleid de weg naar een splitsing van de Sociale Zekerheid zou voorbereiden toont aan dat de ULB met deze «studie» geen serieus wetenschappelijk werk heeft afgeleverd, doch een ordinair Franstalig politiek propagandastukje. Als het werkelijke gevaar van de regionalisatie van het loonbeleid schuilt in de mogelijke voorbereiding van de regionalisatie van iets helemaal anders, dan geeft de ULB toe dat die regionalisatie op zich helemaal niet gevaarlijk is. Daar zullen die geleerde professoren van de ULB wel niet aan gedacht hebben, maar misschien kunnen ze zich voor dit academiejaar nog snel laten inschrijven voor een basiscursus logica aan één van hun faculteiten, zodat ze die kemel in de toekomst niet nog eens hoeven te schieten.

Ook het tijdstip van de publicatie van die «studie» van de ULB is op z'n mint merkwaardig te noemen. Ik heb altijd gedacht dat een serieuze economische studie al snel een paar maanden of zelfs jaren vergt, maar blijkbaar slagen de knappe koppen van de ULB erin zo'n studie in de loop van enkele weken af te leveren. Of zou het werkelijk puur toeval zijn dat de publicatie net nu gebeurt, tijdens de (niet-)onderhandelingen over een staatshervorming? De resultaten van die «studie» passen anders opvallend goed in het rijtje van noodkreten van de laatste dagen dat de crisis de Belgische economie zou schaden. Lees: dat het tijd wordt dat de Vlaamse onderhandelaars rap-rap toegeven aan de Franstaligen en een staatshervorming laten varen, niet dat de Franstalige onderhandelaars maar snel een staatshervorming –volgens hen trouwens totaal bijkomstig, dus wat is voor hen eigenlijk het probleem?– moeten goedkeuren om van het gezaag van die Vlamingen weer even af te zijn.

Neen, dan komt het Voka toch iets serieuzer uit de hoek, niet met een wetenschappelijke «studie», maar een politieke verklaring over de stand van zaken: dat het regeringsoverleg helemaal niet te lang duurt, en dat een goed programma belangrijker is dan een snelle regering. En dat een verdere staatshervorming een absolute prioriteit is voor de Vlaamse economie. En daarmee komen we terug uit bij het begin van dit verhaal, want in het onderhandelingspakket voor die staatshervorming zit ook de Vlaamse eis om in Vlaanderen met Vlaams geld uitbreidingen en verbeteringen aan het spoorwegennet te mogen financieren. En dat mag dus niet van Joëlle Milquet en de rest van de Franstalige onderhandelaars, want dat is egoïstisch en extremistisch. Misschien moet Charles Picqué maar eens naar Joëlle Milquet bellen, en haar eens goed de volgende les lezen:

Ik vind het getuigen van surrealisme dat de rivaliteit tussen de politieke strategieën zo ver kan gaan dat ze de mobiliteit bijna verlamt.

Kon het eigenlijk nog beter gezegd worden? Charles Picqué zal het echter misschien zo niet bedoeld hebben.