De Berg der Wijzen heeft een luis gebaard. Geen muis, want zelfs zo groot is het bereikte communautaire akkoord nog niet. Het is in ieder geval te klein voor de N-VA om in de federale regering te stappen, terwijl kartelpartner CD&V niet te beroerd is zelfs de Eerste Minister te willen leveren. Maar hoe zit het met de geloofwaardigheid van dat kartel, en dus ook CD&V en N-VA?

Over het bereikte communautaire akkoord zelf kunnen we kort zijn: dit voldoet niet. De eerste fase kan niet anders dan ronduit schandalig voor de Vlaamse onderhandelaars genoemd worden, terwijl de tweede fase zelfs belooft enkele fikse stappen achteruit te bevatten. In een reactie op het akkoord had partijvoorzitter van de N-VA Bart de Wever het over de processie van Echternach, maar de echte processie van Echternach heeft wel twee stappen vooruit en dan een achteruit. Deze Letermse processie bevat echter één surplace en vervolgens twee passen achteruit: een federale kieskring en samenvallende verkiezingen. En als we niet opletten misschien zelfs een ferme sprong achteruit in Brussel-Halle-Vilvoorde.

De vraag die daarom gesteld moet worden, is wat de rol van de CD&V in de totstandkoming van dit akkoord is geweest. Partijvoorzitter Etienne Schouppe schijnt tevreden te zijn, maar wat hebben de «wijzen» Jean-Luc Dehaene en vooral Herman van Rompuy eigenlijk in die raad allemaal uitgestoken? Was de CD&V een partijprogramma geweest, dat wil zeggen een partij waar het programma een grotere rol speelt dan het lokken van kiezers vóór de verkiezingen, dan waren die twee heerschappen ongetwijfeld al een tijdje geleden aan de deur gezet. De CD&V daarentegen vaardigt hen zelfs af als haar ultieme vertegenwoordigers.

Wat deze week echter duidelijk is geworden, is dat de CD&V er de laatste twee maanden mooi ingeluisd is door de Belgische kringen – waartoe ik trouwens de Open Vld reken, ook al proberen zij iets anders te laten uitschijnen. Het recept was eenvoudig: laat de CD&V een tijdje proeven van de macht door middel van een «interim»-regering, of wat het ding ook maar hoeft te heten, en die partij zit weer in de zak van België. Bart de Wever drukte het vandaag bijzonder subtiel en tegelijk heel raak uit: «Elke partij heeft haar eigen verantwoordelijkheden.» Ja, welke verantwoordelijkheden zou de CD&V eigenlijk hebben?

Dat alles neemt echter niet weg dat de N-VA met een groot probleem zit. Wat is eigenlijk de geloofwaardigheid van het Vlaams Kartel nog, als de N-VA zich buiten de federale regering wil houden, terwijl CD&V zelfs de Eerste Minister wil leveren? En het wordt nog gekker wanneer we de rekenkunde van Bart de Wever nalezen: de parlementsleden van de N-VA zullen zich bij de vertrouwensstemming onthouden, waardoor het quorum in het Vlaamse gedeelte van de Kamer verandert, en de regering-Leterme I toch nog een Vlaamse meerderheid behaalt van 42 op 82 zetels, en dus niet een minderheid op de volle 88 zetels. In hoeveel Vlaams-nationale huishoudens zou er vanavond een bulderlach/donderde vloek (schrappen wat niet past) opgestegen zijn bij het aanhoren of lezen van die onzin? En dan verwijt Bart de Wever uitgerekend Didier Reynders aan politieke «spelletjes» te doen! Il faut le faire, zeggen ze in de taal van de laatste.

Denkt de N-VA met dit alles zomaar te kunnen wegkomen? Eén zaak is het soort boerenbedrog waarmee Bart de Wever moet uitpakken om het kartel nog min of meer in leven te houden, maar indien CD&V en N-VA erin slagen om in 2009 of later opnieuw federaal samen naar de kiezer te treden, dan zal elke potentiële kiezer zich op de dag van de verkiezingen toch wel een paar moeilijke vragen moeten stellen. Betekent steun aan het kartel steun aan de federale regering, of tegenstand, of een onthouding op z'n De Wevers? Is een stem voor Yves Leterme er één voor een grote staatshervorming, of alleen maar hulp om hem in de Wetstraat 16 te houden? Of is een stem voor het kartel een stem voor, ik zeg maar wat, Jan Jambon of Frieda Brepoels enerzijds, of het gekonkelfoes van Jean-Luc Dehaene en Herman van Rompuy in dienst van koning Albert II anderzijds? En vooral, de ultieme vraag, wie gelooft eigenlijk die kartelmensen nog?

Zou Bart de Wever trouwens vanavond zichzelf nog wel geloven?