Mijn artikel van gisteren over de nieuwjaarsbrief van Marie-Rose Morel bij de VRT was nog niet goed gepubliceerd, of het bleek al dat zij morgen al haar opwachting zal mogen maken bij het nieuwe praatprogramma van Siegfried Bracke. Zullen de twee daar een boompje opzetten over het orangisme, of het vakbondswerk van Marie-Rose Morel eens onder loupe nemen? Aangezien ik de Tom Cochezs van deze wereld het monopolie over de Vlaams Belang-ologie niet wil gunnen – Quizvraag: hoeveel fracties kent het Vlaams Belang? Antwoord: hangt van het artikel af –, waag ik me aan een korte beschouwing over de opties voor de nabije toekomst van de drie nauwst betrokken partijen: de VRT, Marie-Rose Morel en de partij Vlaams Belang.

Johan Sanctorum vatte in een commentaar op mijn artikel eigenlijk goed samen wat er hier precies aan de hand is: twee verborgen agenda's ontmoeten elkaar, namelijk die van Marie-Rose Morel en de VRT. Nu ja, zo verborgen is die agenda van de VRT nu ook weer niet. Dat kan trouwens voor zowat alle media in Vlaanderen gezegd worden. Het adagium is er altijd geweest dat kopstukken van het Vlaams Belang in het beste geval nietsnutten en klaplopers zijn, in het slechtste geval geborneerde racisten en fascisten. Tenzij ze natuurlijk, zoals het geval was met Geert van Cleemput of Luc Sevenhans, op een bepaald ogenblik de eerste tekenen van dissidentie beginnen te vertonen. Dan blijkt plots dat het Vlaams Belang dan toch eerlijke, goedmenende en hardwerkende mandatarissen telt, en hoe kunnen zij dat beter illustreren dan door met een luide knal uit de partij te stappen? Of de media op die nogal doorzichtige manier ook echt veel zieltjes weten te winnen voor hun zaak is nog wat anders.

Voor Marie-Rose Morel betekent dit dat als ze besluit in 2010 het ingeslagen pad verder te blijven bewandelen, zij in de nabije toekomst best nog aan haar trekken zal kunnen komen in de media. Jurgen Verstrepen en Jean-Marie Dedecker hebben al een tijdje afgedaan, en op Bart de Wever begint men stilaan ook uitgekeken te raken. Als bovendien het gerucht van de dag waar is dat we binnenkort misschien wel iemand uit de N-VA-stal aan het hoofd van de VRT mogen verwachten, zal het trouwens niet meer passen Bart de Wever nog vaak de kans te geven de toffe peer uit te hangen terwijl men in de nieuwsredacties een guerrilla aan het uitvechten is. Zoiets doet men niet. Nog eens, als ze het wil, ligt er voor Marie-Rose Morel in de nabije toekomst een mooie mediacarrière weggelegd bij de VRT. Als het nog snel kan, waarom haar niet eens uitnodigen voor De Slimste Mens? Kan men aan de Reyerslaan meteen ook zeggen dat het niet meer waar is dat Vlaams Belangers nooit uitgenodigd worden voor shows en spelprogramma's.

Maar quid Morel? Politiek kan zij eigenlijk geen kant meer op. Bij het Vlaams Belang lijkt haar rol voorlopig uitgespeeld te zijn. Terugkeren naar de N-VA is geen optie. Om het lelijk te zeggen: ze is niet aan haar eerste vechtscheiding toe. Een overstap naar Lijst Dedecker lijkt zo mogelijk nog minder waarschijnlijk, want daar zit dan weer boezemvijand Jurgen Verstrepen. En wat voor zin heeft het om zelf uit de partij te stappen? Tenzij ze de politiek voor een tijdje vaarwel zou willen zeggen, rest haar alleen nog de hoop dat de partij bij een volgende verkiezing niet helemaal om haar heen zal kunnen, en dat zij op die manier ergens een mandaat in de wacht kan slepen. Verder kan zij zich bezighouden met haar vakbondswerk – overigens helemaal niet onverdienstelijk – maar riskeert ze uiteindelijk wel te verworden tot een soort Frank Vandenbroucke uit Schoten. Ik neem aan dat de lezer daar geen tekeningetje bij hoeft.

Waarom grijpt Bruno Valkeniers niet in, vroeg iemand zich af. De vraag kan met een nieuwe vraag beantwoord worden: hoe, en zou het veel zin hebben? Of er nog veel communicatielijnen open zijn tussen Bruno Valkeniers en de leiding van het Vlaams Belang enerzijds, en Marie-Rose Morel anderzijds, kan op dit ogenblik eigenlijk alleen maar sterk betwijfeld worden. Haar tot de orde roepen of zelfs uit de partij zetten zou trouwens alleen maar een averechts effect hebben, en nog meer media-aandacht uitlokken. Veel meer keus dan haar laten betijen, en hopen dat het snel over gaat, heeft Bruno Valkeniers dus niet. Probleem daarbij is dat Marie-Rose Morel, in tegenstelling tot de reeds genoemde Geert van Cleemput en Luc Sevenhans, wel mediageniek is. De leiding van het Vlaams Belang zal dus rekening moeten houden met een stoorzender in Schoten die op regelmatige tijdstippen van zich laat horen, en in de media ook gehoor zal vinden.