Gisteren, woensdag 27 januari, gaf Obama zijn eerste ‘State of the Union’ toespraak in het Amerikaans Congres. Alle volksvertegenwoordigers, senatoren, de rechters van het hoogste gerechtshof en zijn ministers waren aanwezig naast enkele honderden genodigden. Het is een jaarlijks weerkerend spektakel.

De campagne voor de verkiezingen in 2010 is gestart. Obama herhaalde zijn beloften van 2008 met veel bravoure. Hij beweegt niet naar het centrum, maar verdedigt zijn linkse uitgangspunten. Hij roept de Democraten in het Congres op zo snel mogelijk de nationalisatie van de gezondheidszorg door te drukken. Hij vraagt hen verder dit jaar nog een belasting op CO2 door te voeren, en de regularisatie van de illegale immigranten te organiseren. Hij vraagt de Republikeinen hieraan mee te werken. Hij kan niet anders, want de verkiezing van de Republikeinse senator Scott Brown vorige week brak de Democratische absolute meerderheid. Hij herinnert er de Democraten aan dat ze nog de gewone meerderheid hebben en drukt hen op het hart niet te denken aan hun (niet) herverkiezing in november. Hij bestaat het voorwaar om zelfs zijn oude belofte te herhalen om openlijk homofiel gedrag in het leger nog dit jaar goed te keuren. De holebi-medemens krijgt al weer hoop.

Obama presenteert zich als de grote idealist, de gevoelige mens, die de pijn van de sukkelaars voelt. Hij stelt zich voor als de wijze vader boven het gewoel, boven de elkaar tergende kinderen in Washington. Washington handelt slecht. De congresleden luisteren niet naar de mensen, en werken niet samen om de problemen van de mensen op te lossen. Nochtans heeft Obama zich in 2009 gedragen als de belangrijkste en machtigste man in Washington. Hij meent dat de Republikeinen het probleem zijn: ze willen niet naar hem luisteren, ze willen niet meewerken, ze geloven niet in zijn oplossingen, ze kennen maar één woord: neen. Wij weten natuurlijk wel dat hij en zijn Congress de Republikeinen ostentatief buiten de gesprekken gesloten hebben. In 2009 was het devies van Obama: het is "my way or no way". Want: "I won!”

De Republikeinen hebben wel degelijk valabele alternatieve maatregelen aangeboden, maar die werden van tafel geveegd. Obama erkent niet dat hij ook oppositie heeft in zijn eigen partij. Niet iedere Democraat is bereid politieke zelfmoord te plegen ter ere van Obama. Vergeet niet: de Democraten waren met genoeg om alles goed te keuren wat ze maar wensten. Ze hadden de Republikeinen niet nodig.

Maar Obama zegt dat de situatie nog veel erger is. We hebben er geen idee van welke moeilijke problemen Obama in de schoot geworpen werden. Het kwaad geschiedde namelijk voor zijn verkiezing. Het is allemaal de schuld van Bush. Obama’s BIOB (Blame It On Bush) retoriek duurt nu al meer dan een jaar. Moet je weten: Obama erfde al de tekorten op de begroting, en de grote problemen in de economie en de wereld. Niets is zijn schuld.

Over tekorten gesproken. Alle peilingen wijzen uit dat de Amerikanen ten zeerste ongerust zijn omtrent het gemak waarmee Obama hallucinante tekorten op de begroting maakt. Dus, Obama kondigde aan dat hij zal besparen! Niet direct natuurlijk, maar pas vanaf 2011, en slechts voor drie jaar. De besparing, eigenlijk is het een bevriezing van de aangroei van bepaalde budgetten, zal gemiddeld 25 miljard dollar bedragen per jaar, op een begroting van meer dan 3,5 triljoen (dit is het bedrag van 2009). Dus, nog niet een duizendste van de begroting! In hoever zullen dergelijke uitgestelde besparingsplannen echt uitgevoerd worden?

Obama speelde het ook klaar om de rechters van het Hoogste Gerechthof, gezeten op de eerste rij, te beledigen en te intimideren. Die rechters hebben namelijk vorige week beslist dat de grondwet het recht op vrije meningsuiting ook toekent aan verenigingen (bijvoorbeeld: Kamer van Koophandel, Veteranen, enz.) en aan vennootschappen, en dat die dus wel degelijk politieke boodschappen mogen sponsoren tot net voor de verkiezingen. Dit was namelijk verboden sinds enkele jaren. De pers mocht zonder probleem Obama alle lof betuigen, maar andere groepen was het verboden zich in het debat te mengen.

Verder strooide Obama met open waarheden. Bijvoorbeeld: Amerikanen zijn het meest genereus. Amerikanen werken het hardst, Amerika zal altijd aan de kant van de vrijheid staan, enz. Hij sprak zich voorwaar uit voor kernenergie en voor het aanboren van nieuwe oliebronnen. We betwijfelen dat, want tot nu toe heeft hij alles gedaan om dergelijke projecten tegen te werken. Groene energie is de toekomst. Zelfs als je niet geloofd in MMGW (Man Made Global Warming), zo zegde hij, moeten we hernieuwbare energie steunen. Tegen welke kost?

Obama sprak het grootste deel van zijn tijd over jobs. Dat hij dit nu als zijn grootste prioriteit zal beschouwen. Inderdaad, het is de grootste prioriteit voor de Amerikanen. Ze willen hun economie weer zien draaien. Ze verwijten Obama's regering geen maatregelen genomen te hebben die het groeien van ondernemingen steunt, die het aanwerven van mensen mogelijk maakt. Geen nood, echter, Obama heeft het begrepen en hij wil de export verdubbelen in vijf jaar. Daarom zal hij een Amerikaanse Exportorganisatie opstarten. Waarschijnlijk om grote shows op handelsbeurzen te organiseren. Kortom om reclame te maken voor Amerikaanse producten.

Hij stelt ook voor om belasting-vermindering te geven aan kleine bedrijven die aanwerven. Hij zal ook 30 miljard ter beschikking stellen aan kleinere regionale banken, zodat deze gemakkelijker krediet kunnen geven aan kleine bedrijven. En niet te vergeten, ook subsidies om je huis te isoleren. Hij zal ook investeren in supersnelle treinen. Hij stelt voor de ouders van universiteitsstudenten een vrijstelling van belasting te geven tot 10.000 dollar per student/per jaar. Studie-leningen worden genationaliseerd, maar de leningen moeten slechts afbetaald worden tot 10% van het verdiende jaarloon, en niet langer dan 20 jaar.

Hoop doet leven.