Vlaanderen schuift steeds meer op naar «rechts». Klopt, want vandaag stemmen beduidend meer Vlamingen op liberale en rechts-nationalistische partijen dan pakweg een halve eeuw geleden. Maar dat hoeft nog niet te betekenen dat «links» in Vlaanderen «wegsmelt», zoals onlangs te lezen stond in het vijfde Gravensteenmanifest.

Vlak na de Tweede Wereldoorlog stemde iets meer dan een kwart van de Vlamingen BSP. Vandaag stemt nog minder dan één Vlaming op zes op de verre opvolger de sp.a. Dat is een duidelijke achteruitgang, en de socialistische partij staat dan ook op een historisch laagtepunt. Als we echter abstractie maken van de communistische partij van toen en klein-links van vandaag, dan is het grote verschil tussen nu en de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog vooral dat de BSP toen het monopolie had op de linkse kiezer, terwijl dat voor de sp.a vandaag helemaal niet meer het geval is. Groen! vertegenwoordigde in 2009 ongeveer een derde van de linkse kiezers in Vlaanderen, en slorpte sindsdien nog SLP op. Of dat laatste ook enige betekenis heeft is natuurlijk hoogst onzeker, maar het reduceert natuurlijk wel de versnippering op links. Tellen we de scores van de drie partijen bij mekaar op, komen we nog steeds een eind boven de twintig procent uit. Dat is misschien geen topnotering, zoals uit de figuur van hierboven duidelijk, maar links stond er in de jaren zeventig nog slechter voor in Vlaanderen. Stellen dat links in Vlaanderen vandaag wegsmelt is dus waarschijnlijk voorlopig toch nog iets te kort door de bocht.