Gisteren zette Clive Crook in The Financial Times Obama uit de wind. De verwachte grote Democratische nederlaag bij de congresverkiezingen begin november zou niet zijn schuld zijn. Volgens Clive is het komende verlies de fout van de Democratische Parlementsleden. Obama is nog zo slecht niet. Clive zegt wel niet wat Obama dan wel goed gedaan heeft.

Clive is verkeerd. Obama is de leider van de Democratische partij, en is wel degelijk de personificatie van alles wat fout gaat in de VS. Het Democratisch Congres, met absolute meerderheid, aanbad Obama, en voerde zijn plannen uit. Enkel sedert deze zomer nemen meerdere Democraten afstand van Obama, om hun kansen op herkiezing te verhogen. In tegenstelling met Clive, weten zij wel degelijk wat de Amerikanen van Obama’s politiek denken.

<!---->De regimepers heeft de jongste drie jaar zonder ophouden Obama’s loftrompet geblazen en alle kritiek gesmoord. Een klein voorbeeldje: Obama stond meer dan 20 keer op de cover van Time Magazine in 2008 alleen. Obama werd voorgesteld als de God die alles goed zou maken. Maar nu het slecht gaat, kan Obama zijn verantwoordelijkheid niet ontlopen. Laat ons Clives geheugen wat opfrissen.

Het was Obama die onmiddellijk na zijn verkiezing een stimulus-pakket van bijna een biljoen dollars met veel tam-tam door het Congres duwde met de belofte dat de werkloosheid hiermee niet boven de 8% zou stijgen. De officiële werkloosheid staat momenteel dicht bij 10%, en stijgt nog steeds. Het was ook Obama die gedurende deze zomer, als hij nog wat tijd vond tussen al zijn vakanties, het land rondtrok om het succes van zijn stimulus-plan uit te bazuinen. Amerikanen waren geschokt door zijn schaamteloosheid.

Obama liet budgetten goedkeuren door het Democratische Congres waarbij de jaarlijkse tekorten zo maar eventjes meer dan verviervoudigd werden tot anderhalf biljoen dollars per jaar! Het is Obama’s administratie die deze hallucinante tekorten projecteert tot in de eeuwigheid. De uitstaande staatsschuld groeit tijdens zijn eerste termijn tot boven de 100% van het BNP. Obama, mocht hij herkozen worden, zal meer schulden maken dan alle 43 vorige presidenten tezamen, als een Republikeins Congress hem niet stopt. Vandaag vraagt Obama aan het Congress om nog eens 50 miljard dollars uit te geven aan wegenwerken. Nog meer stimulering met geleend geld. De overgrote meerderheid van de Amerikanen menen dat Obama Amerika op korte termijn naar het bankroet leidt.

Het was Obama die de straat optrok, en zijn ObamaCare door de strot van de weigerende Amerikanen duwde met de medeplichtigheid van het Democratisch Congres. Hiervoor werden vuile parlementaire trucs en openlijke corruptie gebruikt. Nog steeds verwerpen ongeveer 60% van de Amerikanen deze nationalisatie van de gezondheidszorg. Het is Obama die Arizona voor het gerecht daagt, als Arizona de immigratiewetten wil helpen toepassen nu de Obama-administratie dit nalaat zelf te doen.

De Democraten gaan een historisch verlies lijden in november. Algemeen wordt verwacht dat ze de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden verliezen, en misschien zelfs de meerderheid in de Senaat. Het peilingbureau Gallup vroeg recent aan duizenden Amerikanen voor wie ze zouden stemmen: voor een Democraat of voor een Republikein. Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog winnen de Republikeinen deze rondvraag met meer dan 10%.

Obama verliest nu ook de jongeren. Ze beseffen dat zij verantwoordelijk zullen zijn om de hallucinante staatsschulden terug te betalen door een combinatie van zeer hoge belastingen en hoge inflatie. Ze werden schaamteloos bedrogen door Obama. Hij beloofde evenwichtige begrotingen, maar maakt torenhoge schulden. Hij stelde een verzoener te zijn, maar hij verdeelt de Amerikanen naar ras en inkomensklasse. Hij beloofde samenwerking met de Republikeinen, maar stak met plezier zijn vinger in hun ogen, en weigerde hen te betrekken bij het uitwerken van oplossingen. Hij won, zo stelde hij met graagte. Hij heeft de absolute meerderheid in het Congres, en heeft dus de Republikeinen niet nodig.

Na de komende verkiezingen in november, met een door de Republikeinen gecontroleerd Congres, kan hij volharden in de linkse boosheid, en dan blokkeert de Amerikaanse politiek totaal. Een verdere radicalisering naar rechts is dan te verwachten. Of hij kan net zoals Clinton deed in 1994, zijn linkse ideeën opzij zetten en samenwerken met de Republikeinen. Obama is echter in de eerste plaats een ideoloog, geen politicus.