Toch ten minste de wereld zoals links Amerika dit zich voorstelt. Hun overtuiging in 2008 een permanente grote meerderheid gewonnen te hebben, ligt in duigen. Met dank aan Obama. Nog nooit heeft een president op een dergelijke korte termijn zijn eigen partij in de vernieling gereden. Zijn arrogantie om een socialistische maatschappijvisie tegen de wil van het Amerikaanse volk door te duwen, wreekt zich nu. Amerika blijft in meerderheid een centrum-rechts land, waar zowel Republikeinen, Onafhankelijken alsook een pak Democraten voorstander zijn van maximale economische vrijheid in een democratisch kapitalisme.
  
Obama’s verklaringen tijdens zijn campagne, die grove leugens bleken te zijn, en nog herhaald tot op vandaag, beroven hem van elke vorm van geloofwaardigheid. Mensen denken, in het beste geval, dat hij in een andere wereld leeft, een droomwereld. Ze menen dat hij elk contact met de Amerikaanse realiteit verloren heeft, ja zelfs met de realiteit in de wereld. In het slechtste geval denken ze dat Obama moedwillig Amerika de afgrond instuurt. Hij zou Amerika de bron vinden van alle kwaad in de wereld, en dus moet Amerika beschadigd worden zodat het een toontje lager zingt.
 
Hoe kun je meer dan een biljoen stimulus blijven verdedigen, nu iedereen ziet dat het de economie en de gewone mens niet geholpen heeft? Hoe kun je jaarlijkse staatsbegrotingen met tekorten van meer dan anderhalf biljoen dollars blijven aanprijzen als de juiste oplossing? Hoe meer je uitgeeft, hoe sneller je uit de schulden bent? Hoe kun je de nationalisatie van de gezondheidszorg blijven loven als het beste wat de Amerikanen ooit overkwam, nu de eerste bewijzen van hogere kosten voor het individu, en beperkingen in de dienstverlening opduiken?
 
Wel, de Democratische kandidaten, die voor hun goedbetaalde job vechten, weten beter, en proberen zich te distantiëren van hun eigen stemgedrag gedurende de jongste twee jaar. Niet één van hen adverteert haar of zijn steun aan de gigantische stimulus-fondsen, die een enorm gat in de begroting veroorzaakten, en een negatief effect hadden op de werkloosheidscijfers. Geen enkele van hen durft zijn of haar steun voor ObamaCare te noemen als de reden om herkozen te worden. Opeens zijn ze allemaal overtuigd dat Amerika niet nog meer schulden kan maken. Echter hun oplossing voor deze nieuwe overtuiging is meer belastingen. Besparingen? Nooit van gehoord. Bepaalde sociale programma’s afschaffen of bepaalde departementen sluiten? Kan toch niet. Maar, wie gelooft deze mensen nog? Eenmaal herkozen volgen de meesten de door Obama bepaalde partijlijn.
 
De Democraten in het aflopende Congress zijn zo laf, dat ze de nieuwe Obama-begroting voor het reeds begonnen budgetjaar, niet durfden goed te keuren voor de verkiezingen. Ze willen op dit moment niet nog eens gekoppeld kunnen worden aan een tekort van meer dan een biljoen dollar. Ze vertrokken naar huis om hun eigen huid te redden, zonder de geplande drastische belastingverhogingen op 1 januari te blokkeren. Het Democratisch establishment vreesde dat een belangrijk pak Democraten zouden meestemmen met de Republikeinen om deze belastingverhogingen tegen te houden. De bevolking weet ook dat Obama zijn agenda enkel kon realiseren met de actieve en jubelende medewerking van het Democratisch Congres. Alle Democraten hebben boter op het hoofd. De meeste Democraten zijn dus kwetsbaar in deze verkiezingen.
 
Het Republikeinse establishment kreeg een serieuze bolwassing gedurende de jongste maanden tijdens de voorverkiezingen, waarin de Republikeinse kandidaat gekozen werd. De door hen gesteunde personen verloren tegen de door de Tea-Party gesteunde rivalen in verschillende Staten, bijvoorbeeld Nevada, Kentucky, Utah, Alaska, South Carolina, Delaware, enz. Het Republikeins establishment wordt verweten mee te hebben gewerkt aan de steeds verdere uitbouw van de overheidsmacht en ook te hebben bijgedragen aan de schuldenberg. Een recente opiniepeiling toont dat meer dan 70% van de Republikeinse kiezers zich identificeren met de doelstellingen van de Tea Party. Dit heeft als direct gevolg dat alle Republikeinse kandidaten nu uitgesproken rechtse posities innemen: evenwichtige begrotingen, de macht van de overheid afbouwen, de groei van de economie stimuleren door belastingverlagingen en door het afschaffen van allerlei reglementeringen en overheidsinmenging, maximale vrijheid en terug naar de maatschappelijke basisprincipes zoals bepaald in de Amerikaanse grondwet. Het Republikeins establishment vreest minder zetels te zullen winnen dan eerst gedacht omdat bepaalde van de huidige kandidaten ‘te radicaal’ zouden zijn. De Tea-Party stelt daar tegenover dat het geen zin heeft om Republikeinen te verkiezen die meestemmen met de Democraten.
 
Obama beseft dat zijn grote verwezenlijkingen van de jongste twee jaar kunnen worden tenietgedaan door een Republikeins Congres. Daarom roept hij alle hens aan dek, maar hij staat in de woestijn te roepen. Het aantal Democratische congresleden die met hem op het podium durven komen is op één hand te tellen. Ze mijden hem als de pest. Zijn voornaamste medewerkers in het Witte Huis verlaten het zinkende schip.
 
Obama werkt opnieuw in volle campagnestijl. Hij trekt het land rond, en probeert zijn aanhang van 2008, jongeren, gekleurden, vrouwen, en onafhankelijken te mobiliseren. Met uitzondering van de zwarten, hebben de andere groepen meer afstand genomen van Obama. Hij probeert zijn twijfelende aanhangers tot actie aan te porren door hen te beschuldigen van lafheid, vadsigheid, en onstandvastigheid. Hij schuwt de grote woorden niet, en vergelijkt zijn eigen verwezenlijkingen met het afschaffen van de slavernij.
 
Deze laatste maand is ook de tijd van de gekruide onthullingen, schokkende overdrijvingen en beledigende leugens over het doen en laten van de kandidaten. Uitspraken of uitschuivers van vele jaren geleden verplichten deze kandidaten tot een serieuze verklaring of een gespierde ontkenning. De pers beleeft hoogdagen. Ze hebben er alle belang bij om de feiten en de onwaarheden op een zo’n schokkend mogelijke wijze op te dienen. Schandaal doet verkopen. Maar de Amerikanen hebben ook de eenzijdigheid van de VS pers door. 82% van de Amerikanen is overtuigd van de partijdigheid van de pers, zo toont de peiling van 23 september door het Pew Research Center. De regime-pers, dat zijn alle grote namen buiten de Wall Street Journal en Fox News, gooiden in 2008 echte objectieve journalistiek over boord om de verkiezing van Obama mogelijk te maken. Nu zullen ze hun man in het Witte Huis, en zijn discipelen in het Congres, met leugens, overdrijvingen en verdachtmakingen verdedigen.
 
Twee november wordt een historische verkiezingsdag in de VS. De maand ervoor, politiek uiterst boeiend.