Met tegenzin stemt Obama uiteindelijk in om met een beperkte bijdrage van het Amerikaanse leger het leven van Moamer Kadhafi te verzuren. Tot nu toe twijfelden mensen zoals Robert Gates, VS Minister van Defensie, aan de efficiëntie van een ‘No-Fly’ zone om Kadhafi te verdrijven. Nu is het opleggen van een totaal vliegverbod blijkbaar toch een goede strategie. 

Ik twijfel er sterk aan of de Europese en Arabische ‘partners’ veel meer zullen kunnen doen dan Kadhafi’s overwinning uitstellen. Kadhafi zou reeds opnieuw de gehele oppervlakte van Libië controleren met uitzondering van de stad Benghazi. Het is heel goed mogelijk dat tegen eind volgende week, het gehele land weer onder zijn brutale controle leeft. In de VS wordt de vraag gesteld: “Is het veel te laat en veel te weinig”, of “is het beter laat dan nooit?”

Sommigen, zoals Sarah Palin als één van de eersten (23 februari), stelden kort na het uitbreken van de opstand, toen de opstandelingen Libië controleerden met uitzondering van de hoofdstad Tripoli, dat de VS ogenblikkelijk een ‘No-Fly’ zone moest opleggen. Een forse internationale reactie onder leiding van de VS, waarbij VS raketten de Libische luchtmacht bases vernietigden, en VS vliegtuigen de Libische luchtmacht uitschakelden, had ongetwijfeld de val van Kadhafi kunnen versnellen. Nu is het waarschijnlijk te laat, want Kadhafi zou kunnen genoeg hebben aan zijn tanks en zijn landleger om de resterende opstandelingen te vernietigen of te verdrijven naar Egypte.

Obama had goeie en slechte redenen om een interventie te weigeren. Eerst de slechte redenen. 

1. Hij wilde niet gelijk gesteld worden met Bush, die een Arabisch despoot verjoeg en vernietigde om democratie en vrijheid te brengen in Irak. Obama’s gehele Democratische basis was en is tegen het actief verspreiden van vrijheid en democratie door middel van oorlog. 
2. Obama vermijdt verantwoordelijkheid. Dat deed hij als Senator door neen noch ja te stemmen, maar gewoon ‘aanwezig’, op de meeste wetsvoorstellen, of door gewoon afwezig te zijn tijdens de stemming. Hij bezit geen leiderscapaciteiten. Zijn politieke verantwoordelijkheid als hoofd van de uitvoerende macht en als leider van de Democratische partij ontvlucht hij sedert maanden, door geen initiatieven te nemen om het VS deficit ernstig in te perken. Gedurende een maand gaf Obama de indruk niet te willen tussen komen in Libië. Hillary Clinton steekt nu haar nek uit, en dwingt Obama te handelen, maar als het slecht afloopt, zal het haar fout zijn. Obama maakt het duidelijk dat hij zijn acties tot een minimum zal beperken.

Nu de goeie redenen. 

1. We weten niet wie de opstandelingen zijn. De geschiedenis leert ons dat revoluties altijd gekaapt worden door de meest radicale vleugel. In Moslim landen zijn de radicalen ook de best georganiseerden. Het zijn de meest devote Moslims, georganiseerd rond radicale moskeeën, die de Sharia wet willen invoeren, en de ongelovigen uitdrijven en/of vermoorden. 
2. Wat doen we straks met bijvoorbeeld Bahrein, Jemen en Saoudi Arabië, als ook daar de protesten uitgroeien tot een opstand? Gaan we daar dan ook de opstandelingen steunen en bewapenen, alhoewel we nu al weten dat de protesten georganiseerd worden door de radicale moslims?

Zo heb je vier redenen waarom de meeste Amerikanen, zowel links als rechts in het politieke spectrum, dit jongste avontuur in het Midden Oosten met argusogen bekijken. Voor de Amerikanen is vandaag het budgettekort van de Federale regering en van de onderscheiden Staten het grootste probleem, dat dringend moet worden opgelost. In de komende weken zal hierover keihard gestreden worden tussen aan de ene kant, zij die geloven dat schulden maken en hogere taksen de oplossing is, en aan de andere kant, zij die geloven dat de overheid drastisch moet inbinden wil de VS op lange termijn overleven.

PS: Mijn vrouw en ik trokken vijf weken rond in Noord Indië. Een fascinerende trektocht waarover ik later nog wel eens iets vertel.