Het moment van de waarheid breekt aan. Obama heeft dringend meer geld nodig. Einde juli dit jaar is het (ontleende) geld van de federale regering opgesoupeerd. De wet bepaalt een schuldplafond van een goeie 14 biljoen dollars. Obama kan niet nog meer ontlenen. Hij kan de VS niet nog dieper in de schulden steken. Hij kan binnenkort ook een deel van de lopende uitgaven niet meer betalen. Daarom vraagt hij het Congres om het schuldplafond met tenminste 2 biljoen dollars te verhogen. De Republikeinen, die het Huis van Afgevaardigden controleren in het Congres, willen dit plafond slechts verhogen (1) als daar drastische besparingen op de overheidsuitgaven tegenover staan over de volgende tien jaar, tenminste evenveel als de verhoging van het plafond, en (2) als de belastingen niet verhoogd worden.

Donderdag stortten de besprekingen tussen Obama en zijn Democraten aan de ene kant, en de Republikeinen van het Congres aan de andere kant, in elkaar. Reden: de Democraten willen slechts besparen als ze tezelfdertijd de belastingen kunnen verhogen. Deze patstelling verplicht Obama een initiatief te nemen, en een voorstel te formuleren. Maar hij heeft een broertje dood aan initiatief nemen. Hij houdt er van om te ‘leiden vanuit de achterhoede’. Laat de anderen maar de hete kastanjes uit het vuur halen, is zijn motto. Voorbeelden van deze houding: de interventie in Libië, Obamacare, enz.

Opties

Als Obama en het Republikeins Congres niet tot een akkoord komen, dan wordt Obama verplicht te kiezen tussen een aantal opties.

Enkele voorbeelden:

1. Vervallende staatsobligaties of interesten op die obligaties worden niet betaald. Gevolg voor de wereld: het vertrouwen in de dollar en de waarde van die dollar keldert en veroorzaakt een Zimbabwaanse inflatie in de VS. Voor hem: hij schort de individuele vrijheid op en hij breidt de macht van de staat uit. 
2. Gepensioneerden krijgen hun pensioentje niet betaald, of dokters worden niet vergoed voor hun zorgen aan diezelfde gepensioneerden. Gevolg voor ons: revolutie in het land. Voor hem: hij kan met de hulp van de pers de schuld leggen bij de Republikeinen, en de volgende verkiezingen in november 2012 winnen.
3. Hij sluit een aantal ministeries, en dankt tienduizenden ambtenaren af. Gevolg voor ons: algemene staking van het overheidspersoneel en gedeeltelijke blokkering van het overheidsapparaat. We zijn bevrijd van een pak overheidsbemoeiingen, en de overheid bespaart echt. Voor hem: verlies van zijn voornaamste steunpilaar in de komende verkiezingen, de overheidsvakbonden. Deze optie gaat totaal in tegen zijn collectivistische overtuiging.
4. Onmiddellijk alle troepen terugtrekken uit Irak en Afghanistan. Oh! Hij besliste dat gedeeltelijk net enkele dagen geleden. 

Aangezien alle opties in het geval van geen verhoging een desastreuze weerslag hebben op de maatschappij, meent zowat iedereen dat het plafond uiteindelijk verhoogd zal worden.

Wie geeft toe?

De vraag is: wie geeft toe? Obama? De meerderheid van de Amerikanen kan zich niet voorstellen dat Obama er werkelijk op uit is om de VS nog meer schade toe te brengen. Als hij de drastische besparingen niet aanvaardt, en de voorspelde economische ramp, de verdere ontwaarding van de dollar, veroorzaakt, dan menen de meesten dat hij zeker niet herkozen wordt. Anderzijds, de meerderheid van de Amerikanen is er nu toch wel zeker van dat Obama de economische situatie gedurende de jongste twee jaar veel erger heeft gemaakt. Alles wat hij aanraakt wordt slechter. Aangezien de overgrote meerderheid ook gelooft dat Obama een intelligente man is, stellen ze de vraag waarom hij toch zijn schadelijke politiek blijft doorduwen. Leert de man niet uit zijn fouten, of heeft hij toch slechte bedoelingen?

De Republikeinen? Laten ze de unieke kans om Obama drastisch te doen besparen liggen? Als ze dit doen, dan was de invloed van de Tea-Party in 2010, slechts een zwak voorspel van wat er in 2012 zal gebeuren. De republikeinen, die voor een verhoging van het schuldplafond stemmen zonder voldoende echte besparingen of instemmen met een verhoging van de belastingen, zullen worden uitgedaagd door Tea-Party kandidaten, en zullen hun zetel verliezen. Anderzijds, de Republikeinen tonen altijd graag verantwoordelijkheidsgevoel, en een economische ramp zullen ze willen vermijden. Republikeinen geloven dat de tegenpartij rationeel en betrouwbaar is. Maar is dat wel zo?

Mijn voorspelling

Op het laatste nippertje, einde juli, komt Obama op tv om zijn instemming te betuigen met drastische besparingen zonder belastingverhogingen. Het schuldplafond wordt verhoogd, zodat Obama genoeg geld heeft om tot na de verkiezingen van 2012 dit geld verder door vensters en deuren te gooien. Hij zal zich voorstellen als de redder van de mensheid.

De Republikeinen denken dat ze gewonnen hebben, maar na het zomerreces blijkt er van de beloofde besparingen niets in huis te komen. Omstandigheden in de wereld, bijvoorbeeld, een ineenstorting van de Euro, of de Chinese economie zakt in elkaar, of de Dow Jones zakt 2000 punten in een week, of wat dan ook, geven Obama het excuus om verder dollars te drukken en uit te geven. De Republikeinen beseffen te laat zich weer te hebben laten vangen door Obama. Net zoals einde 2010, toen ze akkoord gingen met slechts 40 miljard dollars besparingen als compensatie voor het niet verhogen van de belastingen door Obama. Nog geen week later, bleek dat de besparingen eigenlijk maar een goeie 300 miljoen waren!