Heerlijk is het om Philippe Moureaux, de Fransdolle burgemeester van Molenbeek, vandaag in De Morgen te horen verklaren over de taalkwestie: “In Brussel is er de druk van de Engelstalige lobby. Europese ambtenaren en werknemers van multinationals verwachten dat ze hun administratie met gemeente of gewest in het Engels kunnen afhandelen. Daar zit de echte bedreiging waar ik niet aan wil toegeven. We moeten onze eigen talen beschermen tegen het oprukkende Engels dat zich de enige universele taal waant.”

Engels waant zich niet de enige universele taal, mijnheer Moureaux; Engels is de enige universele taal. Er bestaat wel een taal die zich een universele taal waant, maar het al lang niet meer is, en dat is de uwe.

Ik heb het hier onlangs al eens geschreven: Engels is de wraakgodin van de Vlamingen.  In tegenstelling tot het Frans vormt het Engels voor de territoriale integriteit van Vlaanderen geen enkele bedreiging. Er mogen nog zoveel Engelstaligen (of niet-Franstalige buitenlanders) in de Brusselse rand komen wonen, zij gaan niet eisen dat de gemeente waar zij wonen van Vlaanderen wordt losgekoppeld en bij Brussel gevoegd. Tenminste zolang wij niet zo dwaas zijn om, zoals Moureaux wenst, deze mensen te verplichten dat ze Frans gaan leren.

Ik pleit voor een Vlaamse strategie om het de buitenlanders in de Brusselse rand in Vlaanderen zo gemakkelijk mogelijk te maken. We moeten er juist voor zorgen dat elke gemeente een ambtenaar heeft die alle buitenlanders (Engelstaligen, maar ook anderstaligen) kan helpen om hun administratie met gemeente of gewest in het Engels af te handelen. Het gevolg van deze “faciliteit” zal zijn dat de buitenlanders die in het Brusselse gewest wonen, zich zullen afvragen waarom zij Frans moeten leren en hun collega’s die in Vlaanderen wonen zich in het Engels mogen behelpen. De vreemdelingen die in Vlaanderen wonen worden dan een bondgenoot in onze strijd om de randgemeenten territoriaal bij Vlaanderen te houden.

Na 175 jaar komt Boontje eindelijk om zijn loontje. Het zijn de Moureaux’ en consoorten geweest die sinds 1830 consequent hebben geweigerd om het Nederlandstalige karakter van Brussel te eerbiedigen en die het in de Rand nog steeds vanzelfsprekend vinden dat zij hun administratie in het Frans kunnen afhandelen omdat ze in de waan leven dat Frans een universele taal is.

Ook inzake de taalproblematiek binnen de Europese Unie moet Vlaanderen zich resoluut achter de eis scharen dat een einde wordt gemaakt aan de dwaze geldverslindende regel dat er méér dan één werkingstaal moet zijn. Engels moet de énige werkingstaal van de EU worden. En als de Fransen te dom zijn om, zoals elk ander volk, Engels te leren: tant pis pour eux!

Dit gezegd zijnde, zie ik me genoodzaakt om voor slechte verstaanders – en ik heb gemerkt dat de Vlaamse Beweging daar vol van loopt – te benadrukken dat ik hier geen pleidooi houd om het onderwijs in het Nederlands af te schaffen en alle universiteiten in Vlaanderen te vragen om in het Engels te doceren. Dat heb ik nooit en nergens bepleit. We moeten niet belachelijk doen door als Vlamingen (of Nederlanders) met elkaar Engels te gaan praten. Maar indien we praten met niet-Nederlandstalige Belgen, kan alleen Engels de lingua franca zijn. Laat de minderheid in dit land eindelijk eens begrijpen dat ook zij op wereldvlak maar een patois spreekt.