Normaal is het zo dat de 'burger' door middel van de parlementaire democratie een vertegenwoordiging heeft die moet stemmen in het belang van de burger (en de natie...volgens de Be GW). Normaal zou de parlementaire stemronde een vertolking moeten zijn van de 'wens v/d burger'. De Staat onderwerpt niet echt, het is de burger die de Staat hanteert als middel om een uniforme regelgeving te laten 'gelden'. Onderwerpen is eerder een term die past wanneer de Staat zich loskoppelt van de burger en op zijn 'eentje' de show gaat runnen, m.a.w. Leviathan.

@Meulders

De kwaliteit van een politiek bestel gaat finaal afhangen van de kwaliteit van de kiezers in dat bestel, omdat die kiezers de politiekers kiezen die de wetgeving uittekenen en die ook het kaliber van de overheidsambtenaren zullen bepalen. 

Een term als "staatsonderwerping van burgers" kan van alles (of eigenlijk niets) betekenen tenzij men dat concrete inhoud geeft.  Vandaar mijn twee rethorische vragen m.b.t. behoud van het vrijemeningsuitingsrecht en het overheidsbeslag (via budget) op de economie.   Men zou natuurlijk andere criteria kunnen bedenken om de graad van "overheidsonderwerping" te gaan bepalen voor de individuele burger, maar die twee criteria zijn onder de allerbelangrijkste.

Het spreekt vanzelf dat de wetgeving voor iedereen moet gelden, en in een echte democratie voor iedereen op gelijke wijze zou moeten gelden.  Uw voorbeeld van een verkeersmisdrijf illustreert dat duidelijk.   Het lijkt me NIET verstandig van te denken in termen van burgers die zich zouden kunnen "onttrekken" aan het staatsgezag.  Dat is een recept voor anarchie en willekeur.   Het is beter van te denken in termen van kwaliteitskiezers die het "staatsgezag" sterk beperken via kwaliteitspolitiekers.

Uw onderscheid tussen vlaams-nationalisten met of zonder koppelteken kan ik niet onderschrijven .  Dat lijkt me volkomen willekeurig.  

En om toch nog heel even terug te komen op het Vlaams-nationalisme (met koppelteken dus!!). Dat koppelteken maakt dus wel degelijk een zeer groot nuanceverschil uit. Een Vlaams-nationalist is iemand die niets anders voor ogen heeft dan meer autonomie/onafhankelijkheid voor Vlaanderen. Punt. Niet meer dan dat. Een Vlaams nationalist (zonder koppelteken dus!) is een nationalist; een sterk bevlogen romanticus die, al dan niet op etniciteit geënt, zijn liefde voor de natie en het volk uit. Je hebt natuurlijk in het Vlaams nationalisme sterk uiteenlopende gradatie, gaande van bijvoorbeeld taalpuristen (laagste, minst &quot;gevaarlijke&quot; gradatie)&nbsp;&nbsp;tot neonazi's (hoogste, meest extreme vorm). Om het verschil tussen de verschillende soorten nationalismen extra te verduidelijken: Een Vlaams nationalist is een Vlaams-nationalist; maar een Vlaams-nationalist is niet&nbsp;per definitie een Vlaams nationalist.<br />Tot slot (@ peter vdh): Wat verstaat u onder een &quot;echte Vlaming&quot; ?</p>

Een ander voorbeeld - maar deze keer van terechte - onderwerping van de burger aan de staat is, laat ons zeggen, het verkeersreglement. Stel dat je iemand omver rijdt, en je pleegt nadien vluchtmisdrijf, zonder je te bekommeren over het slachtoffer. Dan is dit een duidelijke, zelfs opzettelijke, schending van de fysieke integriteit van een ander persoon. In dat geval kun je als burger natuurlijk onmogelijk zeggen dat je je van dat verkeersreglement - dat door de overheid is opgesteld - niet aantrekt. In dit geval is het de taak van de overheid, als behoeder van de individuele vrijheid en integriteit van iedere burger, de overtreden te sanctioneren.
Kortom; het woord "onderwerping" klinkt wat zwaar, maar in feite valt er in sommige gevallen gewoon niet aan te ontwijken. Wel zou het zo moeten zijn dat de burger zich zoveel mogelijk van het staatsgezag moet kunnen onttrekken indien dit mogelijk is. Met "Leviathan" heeft dat dus zeker niets te maken, want Thomas Hobbes stelde juist een zeer autoritair staatsmodel voor.

Bedankt om alvast enkele - terechte - rechtzettingen te willen plaatsen.

Ik geef toe dat "onderwerpen" misschien een ietwat te geladen term is. Maar anderzijds kan toch niet ontkend worden dat de staat de burgers "onderwerpt"? Belastingen zijn hiervan het beste voorbeeld: Wie zijn of haar belastingaangifte niet invult, wordt - al dan niet gerechtelijk - vervolgd. Er bestaat, momenteel dan toch, dan ook geen enkele legale manier om aan belastingen te ontsnappen. Persoonlijk vind ik die "onderwerping" dan ook veel te verregaand: Vermits de burger, vrijblijvend!, eigenlijk een soort contractovereenkomst met de staat zou moeten kunnen sluiten, zou dit betekenen dat iedere burger voor zichzelf bepaalt al dan niet belastingen betaalt. Doch, wie beslist geen belastingen te betalen, heeft dan natuurlijk ook geen recht op voorzieningen van de staat. In een zeer beperkte mate bestaat dit systeem nu in Duitsland, waar je als belastingplichtige (...plichtige...) op je formulier mag aankruisen welke religieuze erediensten via de overheid jouw belastinggeld mogen ontvangen (hoewel naar mijn mening de financiering van religie in ieder geval niet door de overheid zou mogen geregeld worden)

Peter:
Misschien zou het beter zijn de volledige zin weer te geven?

"Maar om een (minimale) staat dichtbij de burger te creëren, is het van cruciaal belang dat die burger ook akkoord moet gaan met de staat waaraan hij of zij onderworpen wordt."

De burger moet akkoord gaan in de mate waaraan hij of zij onderworpen wordt...het individu, de burger beslist. Het gaat er dus niet om mensen te verknechten & onderwerpen vanuit de natie door middel van een Staat...maar het is de burger die beslist.

Persoonlijk klinkt dat iets te Leviathan voor mij. De burger moet niet onderworpen worden, hij moet de Staat beheersen.

@pvdh

Zoals steeds, u 'schermt' met grote woorden, zoals "nationalist", "de echte vlaming"....zonder enig verband met empirische observatie.   

Vermits u beweert van bezorgd te zijn om uw 'vrijheid' komt het er op aan van dat abstract concept te vertalen in concrete termen via relevante rethorische vragen.  Bijvoorbeeld, in welk politiek 'staats'verband gaat uw vrijemeningsuitingsrecht het best verzekerd zijn, in den belgique (met de PS en consoorten) of in een echt onafhankelijk 'Vlaanderen'?  Of nog, in welke staatsverband gaat de 'emprise' van de overheid op uw persoonlijk inkomen het grootst zijn, enz...  Het is de empirische inhoud van de antwoorden op dergelijke vragen, gebaseerd op eerlijke observaties uit de recente geschiedenis, die concrete inhoud kan geven aan uw 'ideologisch-getinte termen van "nationalist" en "echte vlaming".    

En als u serieus met uzelf zou kunnen blijven dan weet u het antwoord op die vragen.   U kunt toch niet echt denken dat Zwitsers, Luxemburgers of Denen meer in een "keurslijf" zouden steken dan Belgen of Fransen vandaag.  Waar denkt u dat er meer "staatsonderwerping" zou bestaan?   En als we zien op welke wijze de naief-linkse 'elites' een Europees democratisch-deficiet hebben geschapen, evenals de 'eurabische realiteit' aan hun volkeren hebben opgedwongen (ondermeer via 'ondemocratische' aanslagen op het vrijmeningsuitingsrecht via grondwetsverkrachtingen), dan is het duidelijk van waar het gevaar voor individuele vrijheid komt. 

Ik ben het toch niet echt eens met de stelling dat een referendum, naar Montenegrijns voorbeeld, niet nodig zou zijn in Vlaanderen. Vanuit mijn persoonlijk oogpunt dient te staat namelijk inferieur te zijn aan de individuele vrijheid van de burger, en is het dus vanuit die hoedanigheid dat de staat, met een beperkt pakket aan bevoegdheden, zo dicht mogelijk bij de individuele burger moet staan (naar model van Aristoteles' polisgemeenschap). Het is dan ook vanuit dat oogpunt dat ikzelf Vlaams-nationalist (met koppelteken!!) ben.

Maar om een (minimale) staat dichtbij de burger te creëren, is het van cruciaal belang dat die burger ook akkoord moet gaan met de staat waaraan hij of zij onderworpen wordt. En de enige, meest transparante, manier om te achterhalen in hoeverre deze burger akkoord gaat met de staat - in dit geval een Vlaamse staat; dus Vlaamse onafhankelijkheid - is een bindend referendum. Ik weet het: Het resultaat geeft eerder de mening weer van een collectieve gemeenschap danwel die van een indivuele burger, maar het is toch een transparanter middel dan het parlement haar werk te moeten laten doen. En stel dan dat het resultaat van dit referendum negatief mocht uitvallen, dan lijkt het me logisch dat de Vlaamse onafhankelijkheid in de koelkast wordt gestopt. Niet dat ik denk dat dit zal gebeuren, gezien de bevolking hier natuurlijk warm voor moet gemaakt worden.

Tot slot nog, en nu keer ik terug naar mijn rol als Vlaams-nationalist, stel ik mij de vraag wanneer we ooit een parlementaire meerderheid zullen vinden voor de Vlaamse onafhankelijkheid. De heren en dames Vlaamse politici krijgen nog geeneens een simpele kieskring gesplitst!

Verheugend om te zien dat men een en ander concreet begint uit te werken en dat men zich een en ander concreet begint voor te stellen.

Ik denk dat het een beetje zal verlopen zoals John Stufflebeam schrijft. Er zullen in 2007 bijzonder moeilijke regeringsonderhandelingen volgen. Het is niet zeker dat er een federale regering zal kunnen gevormd worden, want het is niet zeker dat Vlamingen en Walen tot een akkoord zullen kunnen komen. En als er toch een regering gevormd kan worden zal het in ieder geval zeer lang duren. Bovendien zal de regering die gevormd wordt een weinig krachtdadige en inspiratieloze regering zijn. Deze regering zal ook anti-Vlaams zijn, want hoogstwaarschijnlijk zullen de Vlamingen nog maar eens water in de wijn doen om het land te redden.

De Vlamingen zullen zodanig gedegouteerd zijn dat ze in 2009 een separatistische Vlaamse regering aan de macht brengen. En dan zit het spel op de wagen natuurlijk.

Misschien moet de Vlaamse regering een actiever buitenlands beleid organiseren.
Een referendum is een optie en het element Vlaams Belang speelt geen rol want het is de burger die de beslissing heeft genomen...niet de politieke partijen.

Het probleem is hoe definieer je het kiespubliek. Blijkbaar denkt men aan Franstalige zijde dat zij mee zullen beslissen over het einde van Belgique. Wat doen we met Brussel?

Een onafhankelijkheidsverklaring door het Vlaams parlement weegt onvoldoende zwaar.

Het onafhankelijkheidsproces zal immers worden gedragen door het Vlaams Belang. En die partij heeft in het buitenland een zeer negatief imago, zorgvuldig opgebouwd door de Belgische diplomatie en de Franstalige pers.

Een referendum maakt de onafhankelijkheidsverklaring een stuk geloofwaardiger.

Een separatistische Vlaamse regering kan wel - in tegenstelling tot Montenegro - de federale instellingen stilleggen: de federale regering valt, en er komt geen nieuwe, er kunnen geen federale verkiezingen georganiseerd worden, het overlegcentrum federale regering - deelregeringen wordt geblokkeerd en genegeerd, arresten van RvS en Arbitragehof worden genegeerd, toespraken van het Belgische staatshoofd worden niet meer uitgezonden...

Een gedoseerd gebruik van die technieken maakt het afscheidingsproces een stuk robuuster, en garandeert de overwinning in het referendum.