Een Overreactie, Geen Executie

Peter Vandermeersch heeft het vandaag in zijn editoriaal in De Standaard over het ongeval in de Londense metro waarbij politiemannen een verdachte man, een 27-jarige Braziliaan, in het hoofd schoten. “Doodgeschoten omdat hij er op een zomerse dag warm ingeduffeld bijliep,” schrijft Vandermeersch. “Geëxecuteerd omdat hij het op een lopen zetten voor de politie.” Geëxecuteerd, dat leest u goed.

De waarheid is dat de Braziliaan, die dikke kleding droeg die volgens de politiemannen mogelijk explosieven verborg, wegvluchtte toen hij door de politie werd aangesproken. Hij rende de metro in, sprong over de betaalautomaten en liep op een treinstel toe. Dat lijkt me geen erg verstandig gedrag wanneer je vandaag in Londen door agenten wordt aangesproken.

“Na de VS zal ook in West-Europa een breed debat losbarsten over de vraag hoever een samenleving kan gaan om zich te beschermen tegen terrorisme,” aldus Vandermeersch na de ‘executie’ in Londen. Misschien moeten we ons ook de vraag stellen hoever de pers kan gaan in stemmingmakerij. Zover ze wil, natuurlijk: vrije meningsuiting. Maar men moet van lezers niet verwachten dat die hun krant dan nog ernstig nemen.

Een gelijkaardige tendentieuze commentaar vinden we ook bij Jean Vanempten in De Tijd. Het Londense incident toont volgens hem aan dat “de strijd tegen het terrorisme niet meer is dan balanceren op een dunne koord.” Het tragische ongeval met de Braziliaan wordt door Vanempten aangegrepen om te waarschuwen dat “de Britse politie zich op glad ijs begeeft.”

De Morgen brengt een editoriaal, van ene Lode Delputte, dat een verademing is bij wat DS en DT ten beste geven. Delputte schrijft tenminste niet vanuit de vooringenomenheid dat de Westerse politiediensten al bijna even “vuile” methodes gebruiken als de terroristen door verdachten te “executeren.” In Londen werd “geklungeld,” meent Delputte, maar hij veroordeelt de Britse agenten niet. Dat doet evenmin Gazet van Antwerpen. Het ging om een “overreactie” zegt die krant, “helaas kan dat gebeuren.” GvA voegt er nog volgende bedenking over terrorisme aan toe: “Als onrecht en repressie alleen een verklaring waren voor terrorisme, zou zwart Afrika de ergste broeihaard zijn. Maar terrorisme uit zwart Afrika is onbestaande. Er spelen dus andere oorzaken mee. Zo valt niet te ontkennen dat er een direct verband is tussen het geweld en de haat die moslimextremisten preken. Bij het zoeken naar een antwoord moeten de islamitische gemeenschappen dus een grote rol spelen. Zij moeten helpen die perversie van hun geloof uit te roeien.”

Ook Het Laatste Nieuws legt de verantwoordelijkheid waar zij hoort: “Bij de meeste terreurdaden blijken de daders extremistische moslims te zijn. […] Tergend is wel te zien dat uit de moslimlanden zelf nauwelijks een teken van afgrijzen komt. Niet voor de moorden in Londen, niet voor de laffe aanslagen in Sharm el-Sheikh.” Waarom lezen we zoiets niet in de commentaren van ‘kwaliteitskranten’ zoals DS en DT?

Terug naar barbaarse tijden

Wegvluchten van een groep mannen in burger die u volgden vanaf het verlaten van uw woning, en op een zeker ogenblik met pistolen bedreigen. Voor minder zou men in paniek wegvluchten zonder te luisteren naar eventueel geschreeuw, wat niet eens zeker is ! Om dan met 8 (geen 5) kogels te worden afgemaakt als een wild dier. "Shoot to kill", liefst in het hoofd was de opdracht. En pas achteraf nagaan of het slachtoffer wel schuldig is.
Paniek is een slechte raadgever, het is alsof we eeuwen terug de geschiedenis worden ingedreven. Onbegrijpelijk dat sommigen dit 007-gedrag (opdracht van hogerhand) kunnen aanvaarden en goedkeuren.

Politie in burger ?

Een toch wel zeer belangrijk detail in deze, waar de bronnen of berichten elkaar lijken in tegen te spreken: waren de betrokken politie-agenten al of niet in burger en/of hebben zij zich al of niet duidelijk geidentificeerd ?

Er lijkt mij een hemelsbreed verschil te bestaan tussen

  • uit alle macht wegvluchten van een groep mannen die u met pistolen bedreigen (en waarvan de goede intenties geenszins duidelijk zijn),
  • versus het wegvluchten van een zich duidelijk identificerende groep politielui, wat in het huidige tijdsgewricht in Londen voor iedereen toch zonneklaar als uiterst bezwarend en verdachtmakend moet overkomen (om nog te zwijgen van de verdere omstandigheden: kledij, wegvluchten in metrostation etc.).