Mustapha A., die omwille van zijn betrokkenheid bij de overval op juwelier Eddy Sabbe in de gevangenis zit, ondernam een zelfmoordpoging. Die poging mislukte, en daarmee ontsnapt de binnenstad van Brussel waarschijnlijk aan een nieuwe ravage. Ondertussen werden er specialisten bereid gevonden om te verklaren dat Eddy Sabbe ook aan «angst en stress» overleden zou zijn. Blijkbaar is het gerecht met deze schaamteloze onzin nu reeds voor de daders de weg aan het voorbereiden om hetzelfde soort slecht toneel op te voeren als toen bij het «busincident» dat Guido Demoor het leven kostte.

De zelfmoordpoging van de 23-jarige Mustapha A. mislukte, en daarmee hoeven de autobezitters in de Brusselse binnenstad niet al te bang zijn hun auto morgen terug te vinden als een uitgebrand wrak. Was de poging wel gelukt, was het AEL ongetwijfeld al in actie gekomen om één of andere draai aan de zaak te geven en de gemoederen in de migrantenwijken op te jutten. Vandaag is het echter opmerkelijk stil rond het waarom van de poging, maar wat wel duidelijk is, is dat hij zelf zijn polsen heeft overgesneden. Geen gevangenisbewaker die van zoiets beschuldigd kan worden, en misschien daarom ook dat het AEL zich vandaag bijzonder koest houdt. Een andere zaak is dat, hoewel Mustapha A. zijn onschuld staande houdt, zijn strafblad uitgebreid is, en hij kort voor zijn arrestatie nog enkele SMS-berichten –naar zijn kompanen die ook onschuldig zijn?– verstuurde. Niet echt een voorbeeldfiguur om voor op de bres te springen dus.

Wat erger is, is dat het gerecht de dood van de juwelier gedeeltelijk aan «angst en stress» wil toeschrijven:

Uit het onderzoek is intussen gebleken dat juwelier Eddy Sabbe zaterdagavond niet alleen overleed als gevolg van de slagen die hij kreeg, maar dat ook angst en stress een fatale rol speelden. Bij de autopsie zijn alleszins geen tekenen van steek- of schotwonden gevonden.

Men moet eigenlijk maar het lef hebben om zoiets te beweren! Had men verwacht dat Eddy Sabbe, die dus een aantal slagen had gekregen en trouwens niet voor de eerste keer overvallen werd, in alle vrede het hoekje was omgegaan? Varkens die naar de slachtbank geleid worden hebben ook last van angst en stress; in sommige gevallen zelfs zoveel dat de kwaliteit van het vlees erop achteruit gaat. En wie al eens een batterij kippen geslacht heeft, zal weten dat sommige kippen niet eens de hakbijl hoeven te zien om het loodje er al bij neer te leggen. Het zal dus heus niet van de angst voor de fiscus of de stress van de overuren geweest zijn dat Eddy Sabbe gestorven is.

Het lijkt er integendeel sterk op dat het gerecht op zoek is naar verzachtende omstandigheden voor de daders (het slachtoffer is toch al dood), en dezelfde opening wil maken als ten tijde van het onderzoek naar het overlijden van Guido Demoor. Pas vele maanden later kwam toen het bericht, in kleine letter, dat «een oorzakelijk verband tussen de vechtpartij en het overlijden van de treinbestuurder niet kan worden uitgesloten.» Daar kan je het als nabestaande dus mee doen. Het is nu enkel nog wachten op het bericht dat Eddy Sabbe misschien wel één van zijn belagers naar de keel heeft gegrepen, en dat de arme sloebers uit Brussel alleen maar zelf van de schrik zijn gaan lopen omdat de racistische politie en het klassengerecht het toch weer allemaal alleen maar in hun nadeel zal willen uitleggen.