Wij Lenen Onze Grond van de Overheid

[inline:01]
John Locke
De Amerikaanse constitutie en de idee van de universele mensenrechten zijn sterk gebaseerd op het werk van John Locke. Volgens Locke is de individuele mens het best geplaatst om zichzelf te redden en te ontwikkelen. Daarom zijn leven, vrijheid en eigendom onaantastbaar en de enige rechten die de staat voor zijn burgers moet vrijwaren. Sinds de 18de eeuw is de vooruitgang in de strijd tegen onderdrukking en uitbuiting van mensen door mensen in een stroomversnelling geraakt door de logica te volgen dat de wet er is om leven, eigendom en vrijheid van mensen te vrijwaren tegen inbreuken door andere mensen. Toch bleef de idee bestaan dat de wet ook dient om leven en goederen te beschermen tegen aardbevingen, bacteriële infecties en andere gevaren van niet-menselijke oorsprong. De wet kan daarbij evenwel alleen helpen door mensen te verplichten zelf voorzorgen te nemen (verplichte verzekeringen) of door mensen te verplichten te delen met slachtoffers van het noodlot (‘sociale’ verplichte herverdeling). De vraag is dan of de logica van de rechtsstaat niet fataal doorbroken wordt.

Een zuivere nachtwakerstaat is op dit ogenblik een te revolutionaire idee om er hier dieper op in te gaan. Toch moeten we ons blijvend bewust zijn van de gevaren die een onzuivere rechtsstaat met zich meebrengt. Een enorme tragedie loert om de hoek wanneer de lessen die  Locke, Montesquieu, von Humboldt en de Amerikaanse ‘Founding Fathers’ uit de eeuwenlange worsteling met tirannen en feodale willekeur leerden, in de vergetelheid geraken. Wat immers, wanneer sommige staten zich tot taak gaan stellen om mensen te dwingen zich te beschermen tegen de gevaren van de natuur? De staat zal dan immers zelf weer de tiran zijn – zoals hij overigens eeuwenlang geweest is – die andere mensen hun have en goed kan afnemen telkens wanneer hij oordeelt dat er een natuurlijk gevaar dreigt. Is dit alleen maar een kwade droom, of is het gevaar reëel?

De realiteit is veel erger. In Vlaanderen is een staat opgestaan die uw eigendomsrechten aantast, niet eens om u te beschermen tegen de gevaren van de natuur, maar juist omgekeerd, om de natuur te beschermen tegen u. Uw bouwgrond kan waardeloos worden omdat het de habitat is van een dier dat het officiële statuut van bedreigde diersoort heeft gekregen. Als u het ongeluk hebt om een woning of een bedrijf te bezitten in een gebied dat door de overheid als ‘kwetsbaar’ wordt gedefinieerd, mag u niet meer moderniseren of heropbouwen na brand. Aangezien dit type wetgeving sterk onderhevig is aan modetrends is bouwen en ondernemen in Vlaanderen een loterij geworden.

Hoe is het zover kunnen komen? Aan de basis ligt ongetwijfeld de menselijke drang naar macht over andere mensen – tirannen zijn van alle tijden. Maar de staat is in tegenstelling tot kleinere bendes criminelen van gemeen recht altijd gebaseerd op een idee. De verzorgingsstaat, de godsstaat en de milieubeschermingsstaat zijn uitstekende vehikels voor willekeurige machtsuitoefening omdat de slachtoffers zelf geloven in de legitimiteit van hun onderdrukking. De machtswellustelingen moeten dan niet eens meer uitblinken in het gebruik van terreur. Ze kunnen hun macht uitoefenen vanuit blinkende kantoren.

In Vlaanderen is meer bepaald de idee ontstaan dat zolang de overheid handelt binnen het mandaat door het volk gegeven, een bescherming van de mens tegen het geweld van de overheid niet meer nodig is. Het overdreven enthousiasme over de democratie heeft de democratie tegelijk opgeblazen en gedegradeerd tot een middel dat welvaart en vrede zou moeten brengen. De echte democraat beseft dat democratie niet altijd vrede en welvaart brengt en nog altijd tiranniek kan zijn. Democratie is een doel op zichzelf. Zij is goed omdat ze geen dictatuur is: het volk kan zijn regering vervangen zonder bloedvergieten. Meer mogen we er niet van verwachten. Ook de democratische overheid is een monopolistisch geweldapparaat dat potentieel nog altijd een veel grotere bedreiging is voor het lijfsbehoud en de eigendom van de bevolking dan gewone roversbendes. Juist daarom is de idee van de rechtsstaat ontstaan: de wet moet eerst en vooral de overheid verboden en verplichtingen opleggen. Daarom is het de ambtenaar die in de rechtsstaat moet en niet mag; terwijl de burger alleen plichten en verboden wordt opgelegd voor zover die essentieel zijn voor andermans vrijheid. De tekst van het decreet Ruimtelijke Ordening Vlaanderen is een ellenlange omkering van dit rechtsstaatprincipe. Wat de burger volgens dit decreet allemaal verboden en verplicht wordt, heeft zelden iets te maken met de bescherming van andermans eigendom, maar bijna altijd met de bescherming van landschappen, monumenten, flora en fauna en… ‘open’ (lees: lege) ruimte. Hetzelfde decreet zegt voortdurend wat de ambtenaar eventueel kan en mag, je bent als burger nooit zeker wat hij zal of niet zal doen. Met dit stilzwijgend opheffen van de rechtsstaat staat er geen maat meer op willekeurige machtsuitoefening over uw grond en wordt alle grond terug eigendom van de leenheer.


Allodiaal recht

Een schitterend artikel.
Vraag: schiet er in België - of Europa - nog iets over van zgn. "allodiaal" recht, zoals dat in Texas en Nevada in beperkte vorm nog wel bestaat?

Overigens beschouw ik de liberalen, met op kop de vrhfstdt van na de burgermanifesten, als daders met betrekking tot het ontstaan van de milieubeschermingsstaat (goed gevonden term). Immers, enkel zuiver liberalisme had dit kunnen voorkomen tijdens de jaren 90 en een andere weg kunnen wijzen. Vrhfstdt heeft echter het partijpolitiek liberalisme opgeofferd aan het cordon en daarmee de collectivistische partijen een grotere overwinning bezorgd dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden: hun concurrent het Vlaams Belang is tijdelijk uitgerangeerd, maar hun tegenstander, het (partijpolitiek) liberalisme, is omzeggens dood.

Misschien helpt het marketingbureau dat men wil inzetten om de electorale schade te beperken enigszins om stemmen weg te halen bij de socialisten en dezen aldus te verzwakken. Zo kan het rottende lijk van de verslagen tegenstander nog in het gezicht van de overwinnaar geworpen worden om er zodoende een pyrrhusoverwinning van te maken voor deze laatste.
Of mensen als JM dan nog zullen willen (mogen?) blijven is zeer de vraag.
Wat dan met het partijpolitiek liberalisme? Ik geloof dat het Vlaams Belang daar enigszins onderdak kan aan bieden, maar met de nadruk op enigszins. Ethisch een beetje, omdat een ware liberaal zich meer verwant voelt met conservatieven dan met socialisten (Hayek: waarom ik geen conservatief ben), en economisch een beetje, want neocons zijn economisch weliswaar libertarisch, maar het is nog te bezien hoeveel daarvan in het economisch programma van het Belang terecht zal komen.
Een nieuwe partij? Velen hopen erop.
Met 5 grote namen moet het een kans hebben denk ik, en het is beter om met een zuivere liberale partij opnieuw te beginnen (die van meet af aan het cordon verwerpt), ook als het eerste verkiezingsresultaat nauwelijks boven de 5 % komt - wat zeker mogelijk moet zijn, misschien beter dan het liberalisme te zien verwateren in een linksere of rechtsere partij.
Toch beschouw ik versmelting met het Vlaams Belang als een bijna even goede optie, want zodoende kan de socialist niet enkel het lijk van de tegenstander over zich heen krijgen geworpen, maar ook kan hij zijn grootste concurrent zien veranderen in zijn grootste tegenstander.