Noorwegens belangrijkste krant Aftenposten meldde eerder deze week dat buitenlanders voor 65% van de verkrachtingen in Oslo staan, terwijl zij slechts 23% van de bevolking uitmaken. Aanleiding voor het artikel was de oproep van de Verkrachtingscommissie (Voldtektsutvalget) aan de imams om verkrachtingen en de houding tegenover vrouwen op de agenda te zetten. Zou zo'n artikel ook in Vlaanderen mogelijk zijn?

Buitenlanders zijn meer dan zesmaal oververtegenwoordigd in de misdaadstatistieken wat betreft verkrachtingen in Oslo. In de eerste twee maanden van dit jaar zijn er zestien verkrachtingen en verkrachtingspogingen geweest, en de drie mannen die voor vier van de feiten gezocht worden hebben één ding gemeenschappelijk: ze hebben alledrie een buitenlandse achtergrond. Vooral Somaliërs en Irakezen laten zich opmerken in verband met verkrachtingen.

Dat een artikel dat de feiten even op een rijtje zet in Noorwegen mogelijk is betekent niet dat het niet controversieel zou zijn. De sociaal-democratische minister Bjarne Håkon Hanssen was er als de kippen bij om een koppeling tussen verkrachtingen en de islam te veroordelen. Volgens hem is het fout de hulp in te roepen van de imams, «want we doen toch ook geen oproepen aan de Noorse bisschoppen wanneer een Noor een verkrachting pleegt». De man had blijkbaar niet begrepen dat het hele debat gestart was naar aanleiding van de enorme oververtegenwoordiging van precies moslims in de verkrachtingsstatistieken. Iemand van slechte wil zou misschien zelfs durven suggereren dat hij een andere agenda heeft dan het terugdringen van het aantal verkrachtingen in de Noorse hoofdstad.

Maar terug naar het artikel: zou een gelijkaardig artikel mogelijk zijn in Vlaanderen? Ik betwijfel het ten zeerste. Zo kan ik me amper voorstellen dat de politie van de regering de toelating zou krijgen zulke statistieken te publiceren. En als ze die zou publiceren, dat een krant het zou wagen die statistieken over te nemen, en dan zeker onder een titel die zo duidelijk de link legt tussen verkrachtingen en moslimimmigranten als deze week het geval was in Aftenposten («Roept hulp imams in tegen verkrachtingen»). De Algemene Vereniging van Beroepsjournalisten in België (AVBB) heeft echter andere prioriteiten, en vindt dat de berichtgeving over allochtonen in Vlaanderen nog steeds te wensen overlaat. Correcte en volledige berichtgeving is blijkbaar niet hun eerste zorg, wel dat de media ook al eens een immigrant die in de file staat aan bod laten komen. Hoeft het te verbazen dat slechts een kwart tot een zesde van de Vlamingen nog iets wil geloven van wat de media hem proberen voor te schotelen?