Af en toe worden de VS getroffen door een zware wervelstorm. Het recentste voorbeeld is de orkaan Katrina. Met de globale opwarming van de aarde heeft deze gebeurtenis geen enkel aantoonbaar verband. Maar dat belet de eco-lobby niet om, ter gelegenheid van de ramp in New Orleans, moord en brand en "Kyoto! Kyoto!" te schreeuwen.

De groenen zitten daarbij uiteraard op de eerste rij. Leiders van de grootste Duitse milieuverenigingen hebben de ramp aangegrepen om Bush op te roepen het Kyoto-protokol vooralsnog te tekenen. Jürgen Trittin, de groene Duitse "Minister für Umwelt, Naturschutz und Reaktorsicherheit" deed hetzelfde:

"De Amerikaanse president sluit de ogen voor de economische en menselijke schade, die zijn land en de wereldeconomie oploopt door natuurrampen als 'Katrina', met andere woorden door nagelaten milieubescherming".

In allerlei Duitse kranten en tijdschriften werd uit hetzelfde vaatje getapt. Zo schreef de Badische Zeitung vorige dinsdag:

"Kortzichtigheid komt de gemeenschap duur te staan. De orkaan 'Katrina' illustreert nadrukkelijk deze elementaire waarheid. In laatste instantie is de reuzenschade in het rampgebied veroorzaakt door een gemakzuchtige doch gevaarlijke houding: toekomstig belang wordt opgeofferd voor onmiddellijk voordeel. De Amerikaanse president Bush schrikt er bijvoorbeeld voor terug om de benzinetaksen te verhogen, uit vrees om de burgers en de olienijverheid tegen zich in het harnas te jagen".

In Stern luidde het op dezelfde dag:

"De orkaan 'Katrina' heeft mogelijk aan 80 mensen het leven gekost en schade van mogelijk 26 miljard dollar aangericht. De schuld voor deze katastrofe ligt volgens klimaatexperten niet alleen bij de massieve ingrepen in de natuur maar ook bij president Bush."

Ook in de Engelstalige pers laten de Kyoto-adepten deze kans niet passeren. Zo schreef Ross Gelbspan in The International Herald Tribune:

"The hurricane that struck Louisiana and Mississippi on Monday was nicknamed Katrina by the National Weather Service. Its real name is global warming".

Toch is er geen reden om te geloven dat een toename van de koolzuurgasconcentratie in de dampkring een toename van het aantal orkanen veroorzaakt. De frequentie waarmee zware orkanen zich vormen boven de Atlantische oceaan varieert cyclisch, en lag bijvoorbeeld zeer hoog in de jaren '40. Tijdens de periode 1971-2004 zijn er drie orkanen geweest met de kracht van 'Katrina' (categorie 4 of 5); tijdens de periode die daaraan voorafging, van 1941 tot 1970, werden er zes zo'n superorkanen geteld.

Toch was het koolzuurgehalte in de dampkring tijdens de periode 1941-1970 een stuk lager dan in de periode daarna. Maar dat is dus allemaal geen probleem. Wat telt is dat de groene hysteriewinkel blijft draaien.

Ondertussen wordt uit het oog verloren dat de overstroming van New Orleans niet direct door Katrina werd veroorzaakt. Toen de storm pas was voorbijgeraasd, stond de stad niet onder water. De overstroming begon pas nadien, toen de dijken het begaven. En dat gebeurde niet onverwacht. Hier is een beschrijving, uit de National Geographic van oktober jongstleden, over wat kan gebeuren in New Orleans:

"The storm hit Breton Sound with the fury of a nuclear warhead, pushing a deadly storm surge into Lake Pontchartrain. The water crept to the top of the massive berm that holds back the lake and then spilled over. Nearly 80 percent of New Orleans lies below sea level - more than eight feet below in places - so the water poured in. [...] As it reached 25 feet (eight meters) over parts of the city, people climbed onto roofs to escape it. Thousands drowned in the murky brew that was soon contaminated by sewage and industrial waste [...] When did this calamity happen? It hasn't - yet".

Nu is het zover. Het jarenlang bekende en voorziene scenario werd nog eens geschetst, kort voor Katrina de kust bereikte. Ivor van Heerden beschreef voor CNN wat er kon gebeuren. Hij geeft ook de verklaring:

"The levees intended to protect the city vary in height, from as low as 10 feet above sea level to about 14 feet, he said. They too are vulnerable because they are made of earth, he said.

Het is niet een onverwachte, door globale opwarming veroorzaakte storm dia aan de oorsprong laigt van de ramp. De verklaring ligt in de verwaarloosde infrastructuur:

"New Orleans though spared the much predicted 25ft storm surge from the sea is becoming inundated through the failure to secure canals, levees and pumping systems in the face of heavy rains and choppy seas."

Het risico was reeds jarenlang gekend, tot in de details. Uit een twee jaar oud bericht op het internet:

"Van Heerden said the Hurricane Center has developed an 'extremely detailed' map of New Orleans because the city, which sits about 6-feet below sea level and is surrounded by levees, is a 'worst-case scenario' for a major storm to hit. Knowing how far and how fast the water in the inlets will rise, evacuations and cleanups can be better planned, van Heerden said. In the case of south Louisiana, a breach of the levees would trap the flood water on the wrong side of the bank once the bayous and rivers receded, van Heerden said. 'If the surge overtakes those levees, the water doesn't leave,' van Heerden said. 'It could take tens of weeks to pump it out.'"

De kanalen en dijken die New Orleans moesten beschermen zijn eigendom van de staat en staan onder beheer van de staat. Die staat heeft een levensgroot risico, dat reeds vele jaren tot in de details was bekend en beschreven, niet met maatregelen beantwoord. Dat is geen toeval. Diegenen die de staatsmacht vertegenwoordigen dragen immers niet de gevolgen van hun falen: het zijn anderen die lijden indien zij hun job verwaarlozen. Die staat blijkt niet capabel om dagenlang aanhoudende plunderingen te doen stoppen, of om de slachtoffers efficiënt op te vangen.

Enkele sfeerbeelden

Een eerste beeld:

"We made our way to the Superdome and found the most shocking scene I encountered in New Orleans. The giant stadium was opened up as a place of refuge from the storm.
Yesterday, it was a pit of misery and despair for the tens of thousands crammed in there.
'You don't want to come in here,' a National Guardsman told us. 'It's a war zone.'
He wasn't kidding.
When we made our way inside, the first thing that hit me was the smell.
Human waste.
Body odor.
Desperation.
Fear.
Thousands of children milled about. Thousands of elderly huddled in stadium seats. Everybody anxious. Everybody afraid.
A group of men pried open a Coke machine and then fights broke out over the soda. A few Guardsmen moved in, locked and loaded. At the sight of the rifles, the fighting ended.
'People are boiling over,' another Guardsman said.
The rumor mill was off the hook. Four rapes had occurred, people told me. A baby had died.
Officials denied that any baby had died. But they dodged questions about rapes, saying they couldn't confirm or deny the reports.'

Een tweede beeld:

"Police were asking residents to give up any firearms before they evacuated neighborhoods because officers desperately needed the firepower: Some officers who had been stranded on the roof of a hotel said they were shot at.
Police said their first priority remained saving lives, and mostly just stood by and watched the looting."

Wee hij die in tijden van nood zijn hoop en betrouwen stelt in de staat. Dat, en niet de valse pseudo-groene conclusie, is de les die we uit de ramp kunnen trekken. Een belangrijke les, met het oog op het maatschappelijk orkaan dat zich in onze richting begeeft.