Het land staat al enkele dagen in rep en roer door de «zaak-Angelica». Of beter gezegd: wordt in rep en roer gehouden met een perfecte timing en gekruid met een flinke dosis extreem-linkse emo-politiek en populisme. Joëlle Milquet van de cdH vond het zelfs nodig het schema van de regeringsonderhandelingen overhoop te halen omdat deze zaak volgens haar toch wel een stuk belangrijker zou zijn dan een staatshervorming. Maar wie stuurt eigenlijk dit hele circus?

Eerst kort iets over Joëlle Milquet. Wanneer zij zegt dat deze zaak belangrijker is dan een staatshervorming, bedoelt zij natuurlijk precies het omgekeerde: het tegenhouden van een staatshervorming is voor haar zo belangrijk dat eender welke zaak die de aandacht daar even van kan afleiden gretig gebruikt zal worden. Wat zij opvoert is niets meer dan een stukje misselijkmakend theater dat niet veel goeds voorspelt voor de rest van de onderhandelingen.

Maar terug naar waar het eigenlijk over gaat: de «zaak-Angelica». Wie de feiten even op een rijtje gezet wil zien, kan daarvoor bij Luc van Balberghe terecht. Op één punt ben ik het echter niet met hem eens: hij schrijft dat de pro deo-advocaten van Ana Cajamarca en Angelica Loja de Franstalige partij Ecolo inschakelden. De zaak draagt echter duidelijk niet de stempel van een Ecolo-actie: de over-emotionele media-aandacht, gefocusseerd op het kind, beschuldigingen van racisme, gebruik van geweld door de illegalen tijdens de repatriëring (Ana Cajamarca beet één van de bewakers), opgevolgd door beschuldigingen aan het adres van de bewakers en zelfs een klacht tegen onbekenden (men moet dat dus maar durven), en een jonge advocate die het goed kan uitleggen. Dat ruikt uren in de wind naar een PvdA-actie, en dat is het ook.

Want wie is die sympathieke jonge advocate die zich zo belangeloos uitslooft voor haar twee cliënten? Selma Benkhelifa heet ze, dochter van een Tunesische vader en een Belgische moeder, met een pleegbroer en -zus uit Kameroen, aangesloten bij het Progress Lawyers Network (PLN), in 2004 nog lijsttrekker voor de PvdA in Brussel en eerder dit jaar eerste opvolger voor dezelfde partij in dezelfde kieskring met 337 voorkeurstemmen. Het zijn maar kleine details natuurlijk, maar als kwaliteitskranten wel meerdere kolommen kunnen besteden aan alle mogelijke achtergronden van en beschouwingen over de zaak-Angelica, zou je denken dat ze ook een paar lijntjes zouden kunnen wijden aan de achtergrond van de pro deo-advocate van dienst. Die overigens niet aan haar proefstuk toe is, want voor de verkiezingen steunde ze ook al de Afghanen die in de protestantse kerk in Brussel in hongerstaking ging: zeging namelijk zelf mee in hongerstaking.

Wat een paar minuutjes googlen al niet kan opleveren dus, maar dat is natuurlijk wel ver beneden de waardigheid van de vele raspaarden die de Vlaamse journalistiek rijk is. Had echter één van de begeleiders van de repatriëringspoging ooit nog als kleine snotaap aan een IJzerbedevaart deelgenomen, er zou moord en brand geschreeuwd worden. Maar een PvdA-advocate die zoveel mediaruimte toegemeten krijgt om haar ding te doen, dat moet dan maar kunnen zonder enige randbemerking of controle van haar achtergrond. Merkwaardig. Als je het mij vraagt denk ik dat ze de publieke opinie gewoon opnieuw een ferme loer proberen te draaien, net zoals toen met Abdel Ani Sarrokh.