Eén van de merkwaardigste, en tegelijk meest onthullende gebeurtenissen in de marge van de tragedie in New Orleans, was het kruisvuur waaronder plotseling het Engelse woord ‘refugee’ kwam te liggen. ‘Refugee’ betekent ‘vluchteling’. Maar niet wanneer het over zwarte Amerikanen gaat die het overstroomde New Orleans ontvluchten. “It is racist to call American citizens refugees”, wist de zwarte leider Jesse Jackson mee te delen toen hij de vluchtelingen in de superdome bezocht. De Amerikaanse president Bush sprong direct op de kar: “The people we’re talking about are not refugees. They are Americans and they need the help and love and compassion of our fellow citizens”.

Volgens de politiek-correcte kerk was het plotseling onwelvoegelijk, ja zelfs racistisch om de vluchtelingen uit New Orleans als ‘vluchteling’ (refugee) aan te duiden. De inderhaast uit de grond gestampte theorie luidde, dat de term ‘refugee’ het beeld oproept van iemand die vanuit het buitenland als vluchteling binnenkomt. Daardoor zou men het feit dat de vluchtelingen uit New Orleans volwaardige Amerikaanse staatsburgers zijn onder de mat vegen. Dat getuigt van ongevoeligheid (‘insensitivity’). En omdat de meeste vluchtelingen uit New Orleans ook nog eens zwarten zijn, blijkt het dus zelfs racistisch om de betrokkenen vluchteling te noemen.

Wat moet men dan wel zeggen? De meningen lopen uiteen. De UNO bijvoorbeeld sprong op de politiek correcte kar en stelde het Orwelliaanse ‘internally displaced persons’ (binnenlands verplaatste personen) voor als alternatief voor het zogezegd racistische ‘refugee’.

Dit nieuwe politiek-correcte uitvindsel bleek zo vergezocht dat verscheidene media, zeer tegen hun gewoonte in, weerstand boden en weigerden te volgen. CNN bijvoorbeeld vertikt het ditmaal om onder het politiek correcte juk door te lopen. Lou Dobbs legde uit waarom. Men had enig onderzoek gedaan. Toen de orkaan Andrew in 1993 op een aantal plaatsen overstromingen veroorzaakte, zodat mensen op de vlucht werden gedreven, werd algemeen over ‘refugees’ gesproken. Dat gebeurde altijd, bijvoorbeeld ook een eeuw geleden, bij de aardbeving in San Fransisco in 1906. Dobbs zegt het niet, maar de implicatie is eigenlijk dat Jesse Jackson volgens zijn eigen logica zelf als een ongevoelige racist moet gebrandmerkt worden. Want waarom protesteerde hij niet tegen het gebruik van de term ‘refugee’ toen daarmee de blanken werden aangeduid die twaalf jaar geleden op de vlucht sloegen voor de vernielingen van Andrew? Zou Jackson misschien een tekort vertonen aan ‘sensivity’ jegens zijn blanke medeburgers?

Het is van belang om te doorzien waarom de politiek-correcte klasse aan de lopende band dit soort onzin lanceert. Het is de bedoeling om de bevolking een diep en permanent schuldgevoel aan te praten. Voortdurend dient de modale blanke burger zijn diepgeworteld racisme onder de neus gewreven te krijgen. Tegelijk wordt hierdoor telkens opnieuw het valse morele gezag van de leiders der politiek-correcte kerk in de verf gezet: zij zijn het die het volk op zijn onuitroeibare erfzonden wijzen, zij zijn het die ons als enigen de weg kunnen wijzen naar de stralende niet-racistische toekomst, en uiteraard zijn zij ook diegenen op grond van deze uitzonderlijke kwaliteiten aanspraak kunnen maken op een fors inkomen, een hoog moreel aanzien en permanente toegang tot de media.