Het is lachwekkend, de manier waarop binnen de media verslag wordt gegeven over discriminatie en racisme. En al even erg om te gieren zijn de maatregels die worden voorgesteld. Aangezien de regering zich nu buigt  over het migratiebeleid is het te hopen dat er iemand mee aan tafel zit met gezond verstand en kennis van zaken.

Deze week besteedde Terzake aandacht aan het probleem van de Deutsche Bank en een interim-kantoor waar een mail rond ging dat personeel met een exotisch tintje ongewenst was. ‘Racisme’ kraait Kif Kif, en stelt zich prompt burgerlijke partij met klacht bij de federale politie.

In het programma getuigt een medewerker van een interim-kantoor, onzichtbaar en anoniem, de Deutsche Bank is niet het enige bedrijf dat discrimineert en een voorkeur heeft voor werknemers zonder exotisch tintje.

Deze vorm van berichtgeving is regelrecht publieke manipulatie van feiten, waar zonder enig onderzoek een hypothese als waarheid aan wordt gekoppeld. Wanneer bedrijven tegenover een groep als potentiële werknemers weigerachtig staan, hoeft dit niets met racisme te maken te hebben. Evengoed bestaat de mogelijkheid dat te veel bedrijven te vaak problemen hebben met een groep als werknemers omdat er wat schort aan de arbeidsattitude bij die mensen. Wie bijvoorbeeld baliepersoneel zoekt en tot drie keer toe een kandidaat krijgt waarmee niet te werken valt omdat iemand niet of steeds te laat komt opdagen, de professionele en sociale vaardigheden te wensen over laten, aanpassing aan de bedrijfscultuur moeizaam verloopt, wil de vierde keer gewoon een kandidaat waarmee minder kopzorgen te verwachten zijn. Zo ontstaat discriminatie van doelgroepen. Schreeuwen dat het hier over racisme gaat zonder eerst bovenstaande ernstig te onderzoeken is pure manipulatie.

De weigering van bedrijven vraagt om onderzoek tot de oorzaken in kaart zijn gebracht. Nu wordt echter een klimaat geschapen om binnenkort verplichte quota’s door de strot te duwen. Benieuwd hoelang het duurt voor die discussie weer loopt en een slimmerik dat idee weer uit de kast haalt. Dat gaat mijn inziens niet lang meer duren want Kif Kif wil een parlementair onderzoek.

Kif Kif pleit ook voor een interne zwarte lijst in de uitzendsector, waarop bedrijven die systematisch allochtone kandidaten weigeren moeten worden geplaatst en hun recht op uitzendarbeid verliezen. Verder wil Kif Kif dat overheidscontracten enkel kunnen worden toegekend aan bedrijven die aan minimale standaarden op vlak van diversiteit voldoen en dat er praktijktests worden ingevoerd en er een wetenschappelijk kenniscentrum rond racisme, discriminatie en diversiteit komt.

Natuurlijk, de negatieve beeldvorming over allochtone werknemers ligt aan die witte racisten en nooit aan gebrekkige arbeidsattitude, lage scholing, sociale vaardigheden van doelgroepen zelf. Kortom; opnieuw de slachtofferrol. Over het actieve aandeel van groepen bij deze negatieve beeldvorming mag niet gesproken of nagedacht worden.

Maar daarmee was het deze week niet eens afgelopen. De advocaat die de Turkse vrouw vertegenwoordigde in het “racismeproces van de eeuw,” werd aan de kant geschoven omdat hij durfde stellen dat racisme niet het enige belangrijke motief was voor de daden van Hans van Temsche. Meester Vic Van Aelst liet via de media weten zich niet voor de kar van hogere machten te willen laten spannen en is ervan overtuigd dat indien dit proces in een andere stad was gevoerd, hij zelfs dit gesprek met de media nooit gevoerd zou hebben. Gezien het hoge aantal allochtone klanten van meester Aelst, valt de verdenking van racisme weg. Kan iemand me eens uitleggen waarom een advocaat met grondige ervaring met assisenzaken, blijkbaar niet mag zeggen wat zijn deskundige mening is? Omdat dit oordeel ingaat tegen wat er vanuit een links kader gezegd en gedacht moet worden? Dat is niets meer en minder dan een linkse dictatuur.

Dit probleem van onvrijheid van denken, mening en onderzoek begint al bij de basis. Welzijnwerkers zijn getraind om vanuit het verplichte kader waar te nemen en wie afwijkt hiervan is verdacht. Daarvan heb ik voorbeelden genoeg meegemaakt aan vergadertafels en bijeenkomsten. Als Wim wel wordt aangenomen en Mohammed niet is dit de schuld van een ontoegankelijke, racistische samenleving.

Dat er mogelijk gewoon verschil is in opleiding, taal, presentatie als kandidaat, vaardigheden op allerlei gebied mag zelfs niet overwogen, laat staan uitgesproken worden. Nergens gaat aandacht naar falende opvoedingsstrategie binnen gezinnen waar opvoeding nauwelijks meer inhoudt dan primaire zorg, liefdeloze huwelijken die vanwege economische redenen gesloten worden en tot massale migratie leiden zonder wil tot integratie binnen een samenleving die als de vijand wordt gezien, en nog minder naar de belemmeringen die het sterke behoud van etnische identiteit meebrengt als er onvoldoende aandacht is voor de verwachtingen die de samenleving aan ieder individu stelt, ongeacht herkomst.

Als binnen bedrijven het weren van allochtonen schering en inslag is, komt dit mogelijk omdat groepen onvoldoende beantwoorden aan verwachtingen van werkgevers. Racisme heeft daar mogelijk niets mee te maken! Wat nu gebeurt is een belediging voor iedere Belg die geen kleurtje heeft. Kif Kif lijkt zo langzamerhand op de Spaanse inquisitie, compleet met zwarte lijsten, wegnemen van rechten, discriminatie betreffende het wel of niet toekennen van overheidscontracten. Over de harde realiteit, waarbij steeds groter wordende doelgroepen niet beantwoorden aan minimale eisen die bedrijven aan iedere werknemer stellen, en de verwevenheid tussen dit gegeven en cultureel levensbeschouwelijke achtergrond tot bij de derde generatie, wordt zelfs geen onderzoek gevoerd, laat staan dat die overweging maar ergens binnen het maatschappelijk debat in de media aan de orde komt. Als blijk van onafhankelijke en kritische journalistiek kan dit tellen.