Quaden, Guy, gouverneur van de Nationale Bank van België (NBB) waarschuwt dat de huidige crisis 2,5 miljard euro kost. Reden hiervoor is dat er te weinig gespaard wordt op federaal niveau, en er dus twee jaar verloren gaan om de vergrijzing voor te bereiden. Op het eerste zicht lijkt dit misschien wel duur, maar vergeleken met de diefstal, pardon, solidariteit in de Sociale Zekerheid is deze crisis voor Vlaanderen mogelijk een goede investering.

Zeggen dat de crisis 2,5 miljard euro kost is gemakkelijk gedaan, en aangezien dit ontegensprekelijk veel geld is, wordt meteen ook de indruk gewekt dat dit duur is, lees: niet te verantwoorden veel geld. De fundamentele boodschap van Guy Quaden (voor alle duidelijkheid: hij heeft een PS-achtergrond) is natuurlijk dat deze crisis te lang aansleept –in september kwam hij trouwens al eens met identiek dezelfde boodschap– en dat de Vlamingen met hun eisen voor een staatshervorming maar beter inbinden. Of zou dit een verholen oproep aan de Franstaligen geweest zijn om hun verzet tegen de staatshervorming op te geven zodat snel werk kan gemaakt worden van het sociaal-economische luik in de onderhandelingen? Ik durf het te betwijfelen.

Elke euro die deze crisis kost is er natuurlijk één te veel, dat wil zeggen: wanneer er tegenover die euro geen tegenwaarde geplaatst kan worden. Maar verdelen we de schuld evenredig, dan vallen slechts 1,5 van die 2,5 miljard euro op de schouders van Vlaanderen, gespreid over twee jaar. Dat is natuurlijk veel geld dat goed gebruikt kan worden om de gevolgen van de vergrijzing voor te bereiden, maar anderzijds moeten die 0,75 miljard euro (per jaar dus) vergeleken worden met wat er zonder hervormingen in de Sociale Zekerheid elk jaar reeds van Vlaanderen naar Wallonië vertrekt: een dikke 10 miljard euro.

Ik zou dus wel eens van Guy Quaden willen weten waarom we geschokt moeten zijn over de kosten van deze crisis, maar langs Vlaamse zijde vooral niet moeilijk mogen doen wanneer een bedrag dat een veelvoud groter is elk jaar naar Zuiden vertrekt, zonder dat we zelfs nog maar mogen weten over hoeveel geld het precies gaat, laat staan zouden mogen vragen of dat geld ginder wel goed besteed wordt, want dan krijgen we prompt het verwijt van egoïsme naar het hoofd geslingerd. Over een klein dankwoordje en een beetje respect –voor de taalgrens bijvoorbeeld– heb ik het dan nog niet.

Als dus de Vlamingen het been toch maar blijven stijf houden en hun verkiezingsbeloftes nakomen, en hierdoor uiteindelijk voor enkele hervormingen in de Sociale Zekerheid zouden kunnen zorgen waardoor de scheeftrekkingen gehalveerd worden, dan mag deze crisis rustig nog anderhalf jaar blijven aanslepen zonder dat we ons zorgen hoeven te maken. Volgens Guy Quaden zal de crisis dan 1,5 miljard euro gekost hebben, en ach, laat Vlaanderen de hele rekening van 2,5 miljard euro voor zich nemen, binnen het half jaar zal die crisis al ruim terugverdiend zijn door de vermindering in de geldstromen naar het Zuiden.

En als we even mogen dromen: als deze crisis tot gevolg zou hebben dat Vlaanderen op 11 juli 2008 onafhankelijk zou worden met als neveneffect een volledig einde van die geldstromen, dan zou de volledige crisis al terugverdiend zijn vóór het einde van de schoolvakantie. Misschien eens iets waar ze op de partijraad van de N-VA over zouden moeten nadenken.

Met dank aan Guy Quaden voor de inspiratie.