Onderstaande tekst werd als reactie op Mia Doornaerts column «Slecht imago is natuurlijk schuld van de buitenwereld» als lezersbrief naar De Standaard gestuurd.

Geachte redactie, Mia Doornaert,

Ik las net het opiniestuk «Slecht imago is natuurlijk schuld van de buitenwereld» over het imagoprobleem van Vlaanderen. Mia Doornaert trekt daarin enkele parallellen tussen de Vlaamse reactie op de commissie die zich deze week boog over de niet-benoeming van drie Franstalige burgemeesters in de faciliteitengemeenten, en onder meer de Russische en Servische reacties op kritiek over wat er gebeurt en gebeurd is in Tsjetsjenië en Kosovo. In haar besluit legt zij de schuld voor het Vlaamse imagoprobleem bij het electorale succes van het Vlaams Belang met haar anti-belgicisme en separatisme, en onze manie om buitenlanders af te straffe met interne meningen en complexen. Aangezien zij concreet geen andere redenen aanhaalt, neem ik aan dat zij meent dat dat de hoofdredenen zijn.

Het kan zijn dat ik de laatste dagen over enkele artikels heen gelezen heb in de sectie Buitenland, maar voor zover mij bekend zijn het de Russen niet die in Tsjetsjenië de separatistische kaart trekken, net zo min als het de Serviërs zijn die zich in Kosovo of daarvoor in Montenegro en andere voormalige deelrepublieken «anti-joegoslavistisch» gedroegen. Ik heb dus problemen om te begrijpen waarom juist het separatisme en het anti-belgicisme van het Vlaams Belang de oorzaak zouden zijn van het Vlaamse imagoprobleem in het buitenland.

Over die Slovaakse perswetten: wie heeft in Sint-Niklaas een persstok gevonden om een verantwoordelijke-uitgevershond te slaan, en dat tot in het Europees Parlement toe? Ook al heeft de betrokken auteur zich zelf al bij het parket gemeld en mag de verantwoordelijke uitgever zelfs niet meer vervolgd worden? Artikel 25 van de Belgische Grondwet stelt het nochtans duidelijk: «Wanneer de schrijver bekend is en zijn woonplaats in België heeft, kan de uitgever, de drukker of de verspreider niet worden vervolgd.» Maar over «onze manie om buitenlanders af te straffen met onze interne meningsverschillen» gesproken dus!

Zou ik even mijn eigen stelling over de grondreden voor het Vlaamse imagoprobleem in het buitenland mogen poneren? Om in het buitenland enig respect te kunnen krijgen, moet je eerst aan je zelfrespect werken. Je zal als buitenlands correspondent in Brussel deze zaterdag dan toch maar eens de moeite gedaan hebben om een Vlaamse krant te kopen, en De Standaard of De Morgen gekocht en doorwrocht hebben op zoek naar enig Vlaams tegengewicht tegenover de Franstalige kranten. Het enige wat je er geserveerd krijgt zijn pleidooien om de lezer ervan te overtuigen dat die commissie misschien toch wel gelijk heeft gehad en het eigenlijk allemaal onze eigen dikke schuld geweest is? Hoeft het dan werkelijk te verbazen dat Vlaanderen in het buitenland een slecht imago krijgt? Een Vlaamse voorlichtingsambtenaar zal daar weinig of niets aan kunnen veranderen.