«Voeg de zes faciliteitengemeenten bij Brussel en alles is mogelijk,» zouden de Franstalige onderhandelaars woensdagavond gezegd hebben. «Hef het Brusselse Gewest op, voeg het bij het Vlaamse Gewest, en over de kieskring of een staatshervorming hoeven we dan verder niet meer te spreken,» zou de enige passende repliek geweest zijn, maar ik vrees dat de reactie bij de «Vlaamse» onderhandelaars eerder zal geweest zijn of drie of vier faciliteitengemeenten dan niet voldoende zouden geweest zijn…

Wanneer je leest met wat voor waanzinnige voorstellen/eisen de Franstalige onderhandelaars durven afkomen op het Heptapus-overleg, vraag je je af wat de Vlamingen bezielt om met zo'n geboefte aan de onderhandelingstafel te blijven zitten. Gebiedsuitbreiding, daar is het de Franstaligen om te doen, en niets anders, maar Yves Leterme en de zijnen blijven halsstarrig geloven dat een eerbaar akkoord mogelijk zou zijn tegen 15 juli. Zij dolen.

Neem nu het voorstel om de faciliteitengemeenten bij Brussel te voegen. Als de Vlaamse onderhandelaars daar werkelijk toe bereid zouden zijn, kunnen ze best meteen ook maar politiek asiel aanvragen in Brussel of Wallonië, want in Vlaanderen zullen ze niet meer welkom zijn. De afschaffing van het Brusselse Gewest als tegeneis is het enige gepaste antwoord op zo'n provocatie als men al aan de onderhandelingstafel wil blijven zitten. Wat deze eis van de Franstaligen in ieder geval uitstekend illustreert is dat Guy Verhofstadt blijkbaar tot veel, heel veel bereid was in 2005, met, laten we dat toch ook niet vergeten, de schuldige medeplichtigheid van toenmalig B-H-V-biechtvader Johan vande Lanotte. De eerste wordt vandaag in de media uitgebreid opgehemeld alsof hij de Redder des Vaderlands zou zijn, hoewel de titel Uiteindelijke en Feitelijke Doodgraver van België waarschijnlijk een pak dichter bij de waarheid zou zijn. (Niet dat we erom zouden treuren…) De tweede daarentegen is volledig uit de media verdwenen, maar dat heeft misschien meer te maken met de rode corruptieschandalen in Oostende waarover de bevriende pers –en welke pers in Vlaanderen is niet rood bevriend?– niet wenst te berichten.

Maar over de opheffing van het Brussels Gewest gesproken, misschien moest een Bart de Wever dat maar eens in alle ernst op de onderhandelingstafel smijten? Als de Franstaligen wel om gebiedsuitbreiding mogen vragen, waarom de Vlamingen dan ook niet? En als het de Franstaligen erom te doen is de faciliteitengemeenten en de Brusselse agglomeratie in één gewest onder te brengen, ja zelfs met bijna het volledige hinterland erbij, dan zou dat meteen ook verwezenlijkt zijn. Wat dat hinterland betreft, als dat toch zo'n bekommernis is voor de Franstaligen, en dat blijkt toch duidelijk uit de vele wetenschappelijke studies die zij daarover publiceren, kan er zelfs over nagedacht worden ook Waterloo en Terhulpen tot het Vlaamse Gewest toe te laten. Verder hoeft de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde in zoæ'n scenario niet meer gesplitst te worden, maar kan ze gewoonweg samengesmolten worden met de kieskring Leuven, en klaar is kees. Noch het Arbitragehof noch de meest extreme flamingant zouden daar graten in mogen kunnen zien, en de laatste zou er waarschijnlijk zelfs vrede mee kunnen nemen dat in ruil een staatshervorming een paar jaartjes in de koelkast gestopt zou worden. Dan kan de federale regering zich eindelijk ook toeleggen op, jawel Joëlle Milquet en Elio di Rupo, het sociaal-economische beleid.

Alleen een Franstalige van bijzonder kwade wil zou tegen dit voorstel kunnen zijn, maar Franstaligen van kwade wil, dat weet iedereen, dat bestaat niet, ja toch?