«Ik leg hoe dan ook zeker een verklaring van de regering af in het parlement op 15 juli. Ondertussen doen we nog een serieuze poging om tegen dan een communautair akkoord te bereiken. Wat ik niet wil is dat dit land onbestuurbaar wordt, zeker niet in de huidige sociaal-economische context.» Aldus Yves Leterme, die daarmee aangeeft dat hij zelfs zonder communautair akkoord zal blijven zitten waar hij zit, en naar de Franstaligen het signaal uitzendt dat zij hun Non nog niet hoeven op te geven.

Laten we de uitspraak van Yves Leterme deze morgen op het CD&V-partijbureau eens nauwkeurig analyseren en opwegen tegen de verklaringen van Bart de Wever achteraf en de uitspraken van Karel de Gucht in het interview met De Standaard dat zaterdag gepubliceerd werd.

Ten eerste legt Yves Leterme op 15 juli «hoe dan ook» een verklaring van de regering af. Dat betekent dat voor hem het afleggen van die verklaring volledig los staat van de onderhandelingen die op dit ogenblik aan de gang zijn. Kan een mislukken van die onderhandelingen zijn plannen wijzigen? Neen, want hij verklaart zelf dat hij «ondertussen» nog een «serieuze poging» zal doen om een communautair akkoord te bereiken. Het bereiken van een communautair akkoord is dus van geen belang, alleen maar dat hij nog een «serieuze poging» doet. En wie is er beter geplaatst dan Yves Leterme zelf om te evalueren of zijn poging om tot een communautair akkoord te komen serieus genoeg geweest is? Jong CD&V-voorzitter Bert de Brabandere moet er de komende dagen maar eens heel diep over nadenken, maar als hij het antwoord echt niet kan vinden, wil ik het hem wel eens doormailen.

Yves Leterme blijft dus zitten als Belgisch Eerste Minister, ook na 15 juli, zelfs al steken de Franstaligen opnieuw stokken in de wielen en maken ze elk akkoord totaal onmogelijk door de meest onzinnige eisen. En hij heeft zelfs een excuus gevonden om zijn verkiezingsbeloftes niet te moeten nakomen, meteen ook het derde deel van zijn verklaringen, namelijk «de huidige sociaal-economische context». Die overigens ook al eens gebruikt werd om eerst Verhofstadt III in gang te trekken, en daarna om toch maar van start te gaan met Leterme I. En die ongetwijfeld ook deze herfst, de volgende lente, de volgende herfst, ja, de rest van deze legislatuur zal gebruikt kunnen worden om toch maar niet te moeten aftreden.

De Belgische partij heeft Yves Leterme dus precies daar waar ze hem hebben wou: op de stoel van Eerste Minister, zodat hij er zich met alle macht kan aan blijven vastklampen, zelf al komt er geen communautair akkoord, tegen de eigen verkiezingsbeloftes in. En daarmee krijgen de Franstaligen ook nu weer keer op keer hun zin. De Standaard schrijft er in haar artikel droogjes bij dat Yves Leterme met zijn verklaring «de rust in de Wetstraat wat doet weerkeren». Natuurlijk, de rust keert altijd terug in de Wetstraat wanneer de Franstaligen op hun wenken bediend worden. Yves Leterme mag dan nog voorwenden dat er vooruitgang geboekt zou worden, feit is dat de Franstaligen vandaag de boodschap gekregen hebben dat zij gerust het been nog wat stijf mogen houden zonder daarvoor een prijs te moeten betalen. Er is immers «De Huidige Sociaal-Economische Context», niet waar…

Bart de Wever veinst ondertussen dat hij iets van Yves Leterme zou eisen door te verklaren dat men zonder een akkoord het zomerreces niet kan ingaan. We weten echter al lang dat wat Bart de Wever betreft het zomerreces naar believen uitgesteld mag worden tot in de herfst. Herinneren we bovendien ook aan het interview van Yves Leterme met Het Belang van Limburg waarin hij verklaarde dat «als de N-VA in juli om de verkeerde redenen vindt dat de staatshervorming niet genoeg is, wij dan onze verantwoordelijkheid opnemen». Bart de Wever mag dus eisen en zeggen wat hij wil, Yves Leterme blijft zitten waar hij zit, want er is nu eenmaal «De Huidige Sociaal-Economische Context», en al de rest zijn ongetwijfeld «verkeerde redenen»…

En dan was er nog dat interview van Karel de Gucht, waarin hij beweerde dat de Franstaligen «het nog altijd niet begrepen hebben». Zou het kunnen dat vooral Karel de Gucht het nog altijd niet begrepen heeft? Welk belang hebben de Franstaligen na de uitspraken van Yves Leterme van vandaag nog om ook maar de minste toegeving te doen aan de communautaire onderhandelingstafel? Zij willen helemaal geen staatshervorming of een splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde, en hoeven voor hun eis helemaal geen prijs te betalen, want Yves Leterme zal zelf de federale regering wel overeind houden.

Daarmee blijkt nog maar eens dat mijn Vooruitblik op 2008 akelig correct was. Mijn voorspelling dat Yves Leterme in juli al tevreden zou zijn met zijn een «illusie over de contouren van een Franstalige belofte over een staatshervorming» is nog zo ver niet verwijderd van zijn uitspraak van vandaag – tegen 15 juli hoeft er zelfs van die illusie geen sprake meer te zijn, hij blijft toch zitten. Dat precies «De Huidige Sociaal-Economische Context» een staatshervorming meer dan ooit noodzakelijk maakt en eerder een reden is om liever nog vandaag dan morgen af te treden en klaarheid te scheppen in plaats van krampachtig het postje vast te houden, is een observatie waar hij het volmondig mee eens zou geweest zijn moest hij nog in de oppositie gezeten hebben en enigszins toerekeningsvatbaar zijn. Vandaag ziet hij dat natuurlijk helemaal anders.

Trouwens, over mijn Vooruitblik op 2008 gesproken, binnenkort is het 11 juli, en reken er maar op dat Bart de Wever op hete kolen zit. Iedereen weet dat er tegen 15 juli geen communautair akkoord zal zijn, en zelfs de «borrelnootjes» van de eerste fase zitten niet in de koelkast, maar stevig in het vriesvak. Wedden dat één dezer dagen nog een interview met hem zal verschijnen waarin hij het nog eens heeft over de «oude maagd Vlaams Belang» die «aan de kant blijft staan», en meer van dat? Of het allemaal nog veel indruk zal maken op 11 juli-vierders die de Vlaamse Leeuw ook zonder spiekbriefje mee kunnen zingen, is natuurlijk een andere vraag.