Wat zou koning Albert II vandaag gedacht hebben bij het aanhoren van het evangelie? Matteüs 25: 14-30 bevat immers de parabel die als metafoor dient voor het Matteüseffect, toevallig zeer illustratief voor twee opvallende nieuwsfeiten van de afgelopen week: Jean-Luc Dehaene die bij Dexia geen banenverlies wil uitsluiten, en de 6% opslag voor de koninklijke familie.

Als er in België één familie is die absoluut geen loonsverhoging nodig heeft, en het best zelfs met wat minder zou kunnen doen, dan toch wel de familie Saksen-Coburg. Deze week bleek echter dat de dotatie voor het koningshuis in 2009 opgetrokken zal worden met maar liefst 6%, overigens in dezelfde begroting die ook al het vergetelheidje van de accijnsverhoging op brandstof bevatte en de vliegtuigtaks die meer kostte dan ze opbracht. In 2008, nadat de Franstalige partijen PS en cdH tijdens de regeringsonderhandelingen hun gesprekspartners de oren van de kop hadden gezaagd over de dalende koopkracht –de staatshervorming moest er zelfs voor afgelast worden!–, werd de dotatie voor het koningshuis ook al opgetrokken met maar liefst 5,3%, terwijl een bediende het afgelopen jaar zijn inkomen gemiddeld met slechts 3,24% zag stijgen.

Het hele zaakje werd trouwens vakkundig ingeleid door een Jean-Luc Dehaene die in zijn bekende boertige stijl al was komen aankondigen dat er bij de komende herstructurering van Dexia geen banenverlies uit te sluiten viel. CEO Stefaan Decrane had eerder op de dag wel iets anders verkondigd, en het valt dus nog af te wachten wie van de twee uiteindelijk gelijk zal hebben – zeker is dat de werknemers van Dexia het eerste jaar niet hoeven te hopen op een loonsverhoging van 6%. Of ze zouden in de leiding of de Raad van Bestuur moeten zitten natuurlijk…

Bij dit alles komt nog bij dat koning Albert II bij uitstek het symbool is van de Belgische haute finance die in de Brusselse salons kuipt, tot voor kort aangevoerd door heerschappen als een Maurice graaf Lippens en een Étienne burggraaf Davignon. Waar is de tijd dat de eerste de Generale Bank uit de handen van ABN AMRO wegkaapte als «verjaardagscadeau voor de koning»? Het is precies dat soort gekonkel dat geleid heeft tot débacles als Fortis en SN Brussels Airlines, en waarvoor het gelag vervolgens vooral door de werknemers betaald moest worden. Het doet dan ook goed aan het hart te lezen dat iemand als de Rus Soelejman Kerimov, die als gevolg van een persoonlijke aanbeveling door Maurice Lippens om te investeren in Fortis genoeg geld is kwijtgespeeld om de zaak niet zomaar blauwblauw te laten, niet met zich laat sollen, en het vel van de graaf wil.

Dit soort beschouwingen zijn echter niet aan Eerste Minister Yves Leterme –volgens Neelie Kroes een leugenaar, en wie ben ik om een Europees Commissaris tegen te spreken?– besteed, en hij zong vandaag dan ook volop de lof van koning Albert II. «Cement van de natie»? «Factor van cohesie»? Uit de transportkosten voor de koninklijke familie richting Middellandse Zee was eerder die jaar al gebleken dat wanneer het maar mogelijk is, het «cement van de natie» er nog het liefst eventjes van tussenuit knijpt, en zo weinig mogelijk tijd wil doorbrengen in het land waarvan hij het staatshoofd is en waardoor hij rijkelijk betaald wordt om, tja, vooral te zijn. Dat was verleden jaar in augustus tijdens de regeringsonderhandelingen trouwens al eens pijnlijk duidelijk geworden toen Yves Leterme moest wachten tot de vorst eindelijk terug in het land was om zijn ontslag te kunnen aanvaarden. Uitgerekend die Yves Leterme roemt vandaag koning Albert II, met een opslag van maar liefst 6% dus in deze financiële crisis, als een «factor van cohesie» voor België. Kan het nog grotesker?