Volgend jaar rond deze tijd zijn het gemeenteraadsverkiezingen. De sfeer wordt stilaan pre-electoraal want alle politieke partijen zijn reeds volop met die verkiezingen bezig. In Vlaanderen, waar drie clusters van min of meer inwisselbare establishment-partijen bestaan en één outsider, is de inzet van de gemeenteverkiezingen (afgezien van zuiver lokale aangelegenheden) de vraag of het Vlaams Belang het cordon sanitaire kan doorbreken.

Het VB zelf vindt die vraag van groot belang, maar eigenlijk ligt België er niet echt wakker van. Indien het VB in een aantal gemeenten aan de macht zou kunnen deelnemen, ontstaat een situatie zoals in Frankrijk, waar het Front National in een aantal gemeenten en steden regeert. Voor de nationale Franse politiek heeft dat achter weinig consequenties. Gemeentebesturen zijn slechts gemeentebesturen, en bijgevolg per definitie uitsluitend lokale aangelegenheden. Het enige belang van het VB daarentegen is de rol die het op het nationale vlak kan spelen, namelijk als breekijzer om de Belgische constructie uit zijn hengels te lichten.

Weinig verheffend

Alleen indien het cordon in Antwerpen doorbroken wordt of indien het VB er in slaagt om op eigen kracht die stad te veroveren, zal een situatie ontstaan waarvan de symbolische dimensie nationaal en zelfs internationaal zal zijn. Of het VB op eigen kracht (al dan niet met medewerking van mensen zoals Hugo Coveliers) Antwerpen kan veroveren, is betwijfelbaar. Het is echter altijd mogelijk dat wanneer Filip Dewinter slechts één of twee zetels beneden de absolute meerderheid blijft, hij één of twee verkozenen van andere partijen kan losweken in ruil voor een schepenzetel. In Antwerpen is zo’n zetel een flinke maandwedde waard, en dit voor zes jaar. Je weet dus maar nooit of dat niet lukt.

Wanneer het echter op die manier moet gebeuren, zal dit het wrange beeld versterken van politici die aan de macht proberen te komen door andere partijen leeg te zuigen. Dat is geen verheffend beeld voor de politiek. Maar het is niet het VB dat met dergelijke praktijken begonnen is. Dat was de VLD.

Bestaansreden

Maar zelfs als (en het is dus een grote “als”) Antwerpen in de handen van Dewinter valt, dan nog is, afgezien van de symbolische dimensie (die ik niet onderschat), de nationale repercussie al bij al beperkt. België zal niet uit elkaar vallen omdat het VB het “schoon verdiep” betrekt. België zal wel beginnen kraken wanneer in 2007 op federaal vlak een “Antwerpse” situatie ontstaat: een toestand waarbij alle partijen in een coalitie moeten stappen om het VB buiten te houden. Of die situatie op federaal vlak mogelijk is, valt echter evenzeer te betwijfelen. Op Vlaams vlak, bij de regionale verkiezingen van 2009, is die situatie al heel wat waarschijnlijker. Daar is een situatie reëel waarbij er in 2009 geen regering meer gevormd zal kunnen worden tenzij met het VB of met mensen zoals Coveliers, of met mensen die een onmiddellijk einde eisen aan de geldstromen van Noord naar Zuid. In dit laatste geval verliest België zijn nut voor de Francofonen en bijgevolg ook zijn bestaansreden.

Er kan op vier jaar veel gebeuren, zeker indien de VLD implodeert en samen met het VB ook de N-VA blijft groeien. Indien België in 2009 bovendien met een domme koning opgescheept zit – ééntje die, al dan niet opgejut door zijn echtelijke wederhelft, als een Coburg-olifant in de Belgische porseleinenkast rondloopt roepend dat “alle Vlaams-nationalisten” met hem te maken krijgen – worden de overlevingskansen van België nog kleiner. Koning Albert zal in 2009 79 jaar zijn. Hij wordt volgend jaar, met 76, de oudste koning die België in 175 jaar heeft gehad (al werd zijn afgezette vader 82 jaar). De kans van een domme vorst in 2009 is dus groot.

Buitenland

Het is mogelijk dat Elio Di Rupo dezelfde analyse maakt. Dit zou wel eens de reden kunnen zijn waarom hij, ondanks de politieke risico’s, Waals minister-president is geworden om aldus op korte termijn werk te maken van een Waals herstelplan. Als het misloopt in 2009, dan moet Wallonië de komende vier jaar zoveel mogelijk federaal (dwz. Vlaams) geld proberen binnen te krijgen.

Hoe het echter ook loopt, de rol van het buitenland zal in 2009 even cruciaal zijn als in 1830-31. In feite zijn daarbij alleen de buurlanden Frankrijk, Duitsland en Groot-Brittannië, plus de VS van belang. Vlaanderen moet minstens twee van die landen aan zijn kant hebben. Het is dus ook van belang wie in 2009  in die landen zal regeren: links of rechts, socialistisch of conservatief?

Indien België in 2009 onbestuurbaar wordt, maar de grootmachten verplichten de Vlamingen en de Walen om bij elkaar te blijven omdat zij het kernland van Europa, de voor- en achtertuin van Brussel, niet uit elkaar willen zien vallen, dan zal onze mening er niet echt toe doen, zelfs al is het de democratische mening van de meerderheid der Vlamingen.