In het diepst van zijn gedachten vindt Carl Devos zichzelf ongetwijfeld een god van kennis en wijsheid, en vooral objectiviteit ook. Wie anders kan immers de zware taak op zich nemen om de openbare omroep VRT te voorzien van interessante objectieve politieke commentaren, zonder het gevaar te lopen dat ze uitmonden in propaganda vóór de ene of tegen de andere partij? Op de vooravond van de verkiezingen slaagde hij er in ieder geval perfect in zichzelf te ontmaskeren als een klein ventje, in dienst van het regime.

Wie is die Carl Devos eigenlijk? Volgens de Nederlandstalige Wikipedia is hij een Belgisch politicoloog, en alvast het adjectief «Belgisch» past de man perfect. Hij is namelijk ook één van de leden van de Paviagroep, die te pas en vooral te onpas pleit voor een federale kieskring, niet beseffend dat ze zich daarmee telkens weer collectief een brevet van onkunde toekennen. Verder is Carl Devos hoofdredacteur van het maandblad Samenleving en Politiek, dat rustig in de rode wateren gesitueerd mag worden. Dat de man bovendien ooit nog op een sp.a-lijst gestaan heeft zal zeker geen hinder gevormd hebben om bij de VRT wekelijks zijn stukje te mogen komen afscheiden, wel integendeel. Dat hij desondanks regelmatig opgevoerd wordt als de politicoloog die boven al het partijpolitieke gewoel staat en objectieve analyses brengt waar geen speld tussen te krijgen is, past dus helemaal in het plaatje van volksbedrog dat men aan de Reyerslaan zo vaak en met zoveel plezier opvoert, op kosten van de belastingbetaler. Àlle belastingbetalers overigens, en niet alleen het marginale bevolkingssegment dat ondanks alles toch nog bereid gevonden wordt om een bolletje voor de lijst van de sp.a of Groen! rood te maken.

Wat presteerde nu dit heerschap op de vooravond van de verkiezingen? Hij bracht een analyse, een voorbeschouwing op de verkiezingszondag, waarin hij voordoet de voorbije verkiezingscampagne samen te vatten en al eens vooruit te blikken naar wat ons na 7 juni te wachten staat. Alle partijen passeren daarbij nog eens netjes de revue, behalve natuurlijk die ene, de onuitspreekbaren, de onuitnodigbaren, de onvermeldingswaardigen en onvermeldbaren. Geniet mee: «Een stem tegen het systeem kan gaan naar LDD of PVDA+.» Juist ja. Ik meen me nochtans te herinneren dat de partijvoorzitter van één van die twee anti-systeempartijen behoorlijk gekrenkt was toen hij in de nasleep van de vorige verkiezingen niet op de thee uitgenodigd werd bij de vertegenwoordiger bij uitstek van het Systeem, koning Albert II. En dat hij vervolgens blij als een klein kind was toen hij bij een latere gelegenheid wél uitgenodigd werd.

Voor het gemak van de lezer heb ik eens nageteld hoe vaak Carl Devos elke partij vermeldt in zijn stukje, behalve die ene partij dus die niet één enkele vermeld werd, of niet vermeld mocht worden:

• 15 keer: N-VA
• 12 keer: sp.a
• 10 keer: CD&V
• 9 keer: Groen!, LDD en Open Vld
• 2 keer: PVDA+
• 1 keer: SLP

Lezers die kunnen raden welke partij niet vermeld werd, hoeven niet op een premie te rekenen…

Nu klopt het wel dat die ene partij op deze campagne inderdaad niet veel heeft kunnen wegen, laat staan de agenda heeft kunnen zetten. Maar dat op zich is toch ook al een vermelding waard, zou men zo kunnen denken, zeker als men bedenkt dat die partij bij de vorige regionale verkiezingen nog een kwart van de Vlaamse stemmen kon verzamelen, en vandaag waarschijnlijk een fikse pandoering zal krijgen. Niet zo in dit propagandastukje, verspreid via de servers van de openbare omroep onder het mom van een objectieve commentaar. Misschien is de Belgische politicoloog wel niet helemaal zeker van zijn stuk, en vreest hij dat die ene partij vandaag dan toch niet zoveel klappen zal krijgen als hij hoopt? Dan toch nog maar een laatste keertje de vertrouwde strategie toepassen, en die partij doodzwijgen, in de hoop dat de lezer het niet merkt.

En o ja, op het einde heeft hij het over de verrassingen van elke verkiezing. Ik hoef de lezer waarschijnlijk niet uit te leggen dat het er vingerdik op ligt dat Carl Devos hoopt dat er deze keer geen verrassingen te noteren vallen, en de peilingen het voor een keertje bij het juiste eind hadden. Vermoedelijk vooral voor die ene partij dan.