De Tijd heeft een nieuwe monetaire expert. Zijn naam: Jean Vanempten, nochtans eerder bekend van Bush Bashing, part 1, 2, 3 tot 3542. Uit mijn lectuur van zijn commentaar (dinsdag) op de benoeming door president Bush van Ben Bernanke als opvolger van Alan Greenspan aan het hoofd van de Amerikaanse centrale bank bleek echter al snel dat we toe waren aan Bush Bashing part 3543 en dat de benoeming van Bernanke daartoe eerder een welgekomen aanleiding was.

Daarbij voelde Vanempten zich helemaal niet gehinderd door enig gebrek aan kennis van monetaire zaken. Hij noemde Bernanke een inflatiehavik, terwijl op bladzijde 1 van dezelfde krant te lezen stond dat de markten Bernanke als een... inflatieduif beschouwen. Maar goed, zodra je ergens het woord havik leest, dan weet je dat de toon meteen gezet is.

Iets verderop staat te lezen dat Bush de laatste tijd personen heeft benoemd (zoals eerder Paul Wolfowitz aan het hoofd van de Wereldbank of John Roberts aan het hoofd van het Hooggerechtshof) om er zich van te verzekeren dat zijn ideeën verder leven na het einde van zijn termijn. Oh the horror!

Nog iets verder noemt hij de band van Bernanke met Bush (Bernanke was voor zijn nieuwe benoeming namelijk voorzitter van de Presidentiële Raad van Economische Adviseurs) een “handicap”. Op zich (uiteraard!) is er niets verkeerd met een dergelijke persoonlijke band, ware het niet voor het risico op vriendjespolitiek (in het geval van Bush, moeten we daar natuurlijk bijdenken).

Vanempten besluit dat Bernanke zijn onafhankelijkheid zal moeten bewijzen om het wantrouwen (bij wie? bij hem?) weg te nemen. De beurzen hadden daar blijkbaar minder last van, want die gingen na de aankondiging van de benoeming prompt de hoogte in.