Dinsdag 13 Oktober 2009 stemde een belangrijke commissie van de Amerikaanse Senaat voor een hervorming van de gezondheidszorg. Belangrijk is te weten dat 85 % van de bevolking eigenlijk tevreden is met het huidig systeem. Wat is er aan het gebeuren?

De gezondheidskosten voor drie groepen worden vandaag reeds door de Staat gedragen.

(1) ‘Medicare’ programma: vanaf de pensioen gerechtigde leeftijd ben je verzekerd door de Staat: dus sociale gezondheidszorg ongeveer zoals die geldt voor iedereen in België. De staat betaalt de dokters en de hospitalen terug tegen een gereduceerd tarief. Dokters en hospitalen zijn private ondernemingen. Sommige hospitalen en sommige dokters weigeren gepensioneerden te verzorgen omdat de terugbetaling hun kosten niet dekt.

(2) ‘Schip’ programma: De kinderen tot 27 jaar oud en bij hun ouders wonend maar met een gezinsinkomen onder twee maal het minimum inkomen (35.200 dollar voor een familie van 3 personen in 2008, maar sommige individuele deelstaten gaan tot viermaal het gezinsinkomen!) krijgen ook hun gezondheidskosten betaald door de Staat.

(3) Alle hospitalen zijn verplicht om iedereen te verzorgen die zich bij de spoeddienst aanmeldt. Er worden geen vragen gesteld of je al dan niet legaal bent in de VSA. Mensen zonder verzekering worden gevraagd te betalen, maar de meeste doen dat niet. Deze kosten worden gedragen door de klinieken en de dokters zelf, die hiervoor hun tarieven voor alle andere patiënten verhogen, en toch ook een gedeelte van de gemaakte kosten terug krijgen van de Staat, dus van de belastingbetaler.

Het overgrote deel van de andere mensen hebben een private verzekering, meestal via hun werkgever. Plus-minus 45 miljoen mensen hebben geen gezondheidsverzekering. Ongeveer 15 miljoen illegalen, en een 10 miljoen jonge mensen die menen geen verzekering nodig te hebben. Ten derde een groep mensen die voor een beperkte tijd geen verzekering heeft omdat ze net hun baan verloren hebben en er nog geen nieuwe hebben. Er rest nog een vierde groep, die te arm is om een verzekering te betalen. Van deze laatste groep zijn er meerdere miljoenen die het zich niet aantrekken, of niet op de hoogte zijn dat ze zich eigenlijk gratis via het Schip programma kunnen laten verzekeren.

President Obama en het Democratisch Congress (Federaal Parlement) willen de structuur van de gezondheidszorg drastisch veranderen zodat (1) iedereen verzekerd is, en (2) de totale kosten van de gezondheidszorg verminderen. Wel, dat is wat ze zeggen, maar hun voorstellen tot nu toe, voor zover publiek gekend, tonen aan dat ze te kort schieten op beide doelen. De meerderheid van de bevolking meent dat de kwaliteit van de gezondheidszorg fel zal verminderen en dat de kosten voor hen nog zullen oplopen. Kosten: hogere verzekeringspremies en hogere belastingen. De zeer gerespecteerde Rasmussen poll van 12 oktober toont dat slechts 44 % van de ondervraagden de hervormingen steunen.

Protest meetings en optochten werden en worden nog overal georganiseerd om het ongenoegen met de gang van zaken ‘in Washington’ aan te klagen. Deze protesten worden ‘Tea-parties’ genoemd naar de ‘Boston Tea-party’ die ook een anti-belasting protest was aan het begin van de Amerikaanse onafhankelijkheidsstrijd op het einde van de achttiende eeuw. De grote frustratie is dat sommige teksten van de voorstellen in het Congress niet bekend gemaakt worden. Bekende teksten zijn heel lang (meer dan duizend pagina's) en in onverstaanbare advocatentaal geschreven. Daarbij komt nog dat er vijf verschillende wetsvoorstellen in de Senaat besproken werden in respectievelijke commissies, en één voorstel in de House (Kamer). De House is dus al tot een vergelijk gekomen en heeft Democraten tegen Republikeinen een voorstel goedgekeurd. Alle input van de Republikeinen werd hooghartig afgewezen. De Senaat moet nu de besprekingen van de consolidatie van hun vijf voorstellen aanvatten, om dan het resultaat te laten stemmen door de voltallige Senaat. Ook hier werden voorstellen van de Republikeinen afgewezen. Alleen in het voorstel dat op 13 oktober 2009 werd goedgekeurd in de Financiële Commissie konden ze verhinderen dat de Staat zelf een publieke gezondheidsverzekering zou opstarten.

In welke richting gaan de voorstellen? De kosten van de gezondheidszorg worden bepaald door twee pijlers: de kosten van de geleverde geneeskundige diensten, en de kosten van de verzekering. Alle voorstellen vergeten een belangrijke kostenfactor te bestrijden: de angst van dokters en hospitalen om door de patiënt een proces te worden aangedaan. De cultuur in de VSA om elkaar te bestoken met rechtszaken en hoge compensaties te eisen is wel gekend. Gespecialiseerde advocaten-kantoren en gewillige jury’s dragen bij tot het fenomeen. De kosten zijn dubbel: ten eerste sluiten alle dokters een torenhoge verzekering af, die kan oplopen tot meer dan honderdduizend dollars per jaar. Je moet al een aantal betalende patiënten verzorgen om alleen deze kost weer te winnen. Ten tweede, dokters spenderen enorm veel geld aan onnodige onderzoeken alleen om zich te verdedigen tegen mogelijke gerechtszaken. Verschillende studies hebben uitgewezen dat de kosten van de gezondheidszorg met over 200 miljard dollar per jaar kunnen dalen. Dit alleen reeds door het vermijden van onnodige testen, in het geval de aangeklaagde medische fouten beoordeeld kunnen worden in gespecialiseerde tribunalen waar de vergoedingen ook wettelijk beperkt zijn. Aangezien de advocatenkaste de belangrijkste schenker is van verkiezingsfondsen aan de Democraten werd een Republikeins voorstel in die zin afgewezen.

Er zijn ook twee andere voorbeelden die met de verzekeringskant van de sector te maken hebben. Republikeinen stelden voor om de concurrentie te laten spelen en zo de kosten voor een verzekering te doen dalen. Hoe? In het huidige systeem heeft elke Staat een wal van specifieke verplichtingen opgeworpen (bijvoorbeeld: je moet ook massage, de kraker, en hypnose- en andere therapieën terug betalen), zodat de keuze van verzekering in jouw Staat erg beperkt is en alleen dure opties overblijven. Het voorstel was om deze specifieke verplichtingen te verbieden, en de verzekeringsmaatschappijen over de gehele VS polissen te laten aanbieden. Ook zou worden toegelaten dat polissen worden aangeboden met een hoog remgeld en met een beperkt aantal dekkingen, bijvoorbeeld alleen grote risico’s. Republikeinen erkennen dus wel degelijk dat hervormingen nodig zijn, maar niet de machtsgreep op de grootste sector van de Amerikaanse economie (16%) zoals voorgesteld door de Democraten.

De onwil van de Democraten om Republikeinse kosten-besparende ideeën op te nemen in hun wetsvoorstellen overtuigen vele mensen dat ze eigenlijk andere bedoelingen hebben, namelijk de nationalisatie van de gehele gezondheidszorg. En dat is net wat de grote meerderheid van de mensen niet wil. De vrees bestaat dat er lange wachttijden zullen groeien voor onderzoeken en procedures. Net zoals in Canada en het Verenigd Koninkrijk, twee gezondheidsmarkten die in de VS bijzonder goed gevolgd worden. Het beroep van dokter, nu afhankelijk van betalingen door de Staat, wordt minder aantrekkelijk. Staatsbureaucraten in een niet verkozen commissie zullen beslissen welke procedures onder welke voorwaarden mogen worden uitgevoerd. Bijvoorbeeld: ben je te oud, dan krijg je die hart-operatie of heup-vervanging niet. Duistere onbekenden, duizenden kilometers verwijderd van de patiënt, zullen beslissen of die de nieuwe betere duurdere medicijn krijgt of een veel goedkoper generisch product. Een degelijke groep bureaucraten werd ‘doods-panel’ genoemd door Sarah Palin, de Vice Presidentskandidaat voor de Republikeinen eind vorig jaar. Het spreekt voor zichzelf dat het nieuwe systeem ook de deur openzet naar corruptie: politici kunnen misschien wel een uitzondering voor jou verkrijgen.

‘Vrijheid te zeggen en te doen wat je wil’ en ‘een minimum aan Staats interventie’ worden algemeen als heel belangrijk beschouwd door het overgrote deel van de Amerikanen. Vandaar dat die de publieke gezondheidszorg beschouwt als een vijandig binnendringen in de private sfeer. Wat zal de Staat weerhouden om je te bestraffen en nodige geneeskundige verzorging te weerhouden als je ooit roker was, als je te dik bent, als je ooit dronken was, als je niet lang genoeg lid was van een gym, enz. De Staat kan toch niet de beperkte middelen aan jou spenderen, jij die niet geleefd hebt volgens de richtlijnen van de Nationale Gezondheidszorg?

Dat het private verzekeringssysteem op korte termijn verdwijnt eenmaal er een publieke optie is, wordt niet betwijfeld. Trouwens enkele jaren geleden stelde de President het als een gewenst doel in een interview. De meeste Democraten in het Congres aarzelen niet om te zeggen dat de publieke verzekering de enige optie moet worden. Ze noemen dit het ‘één-betaler-systeem’, met andere woorden: er is slechts één verzekeraar meer, de Staat. Ondernemingen zullen hun werknemers de private ziekteverzekering afnemen, en hen naar de publieke optie sturen. Voor een bedrijf is het goedkoper om de voorgestelde vaste 8% belasting te betalen op de lonen, dan zelf te moeten onderhandelen met verschillende ziekteverzekeringen, en misschien nog bloot te staan aan mogelijke rechtszaken.

En de derde bron van verontwaardiging is de vrees dat President Obama het land bankroet maakt. Aan het volk wordt gezegd dat een meeruitgave van bijna een triljoen dollars het tekort of de begroting zal verminderen. Niemand, die ooit verantwoordelijk is geweest voor een huishoudelijk budget, en eerlijk is, gelooft deze stelling. We gaan veertig miljoen mensen toevoegen in de gezondheidszorg en dat zal niets meer kosten. Dat slaagt toch niet in een lachtest.

De manier om de kosten onder controle te houden is gekend, want het is de praktijk in de meeste Westerse landen: hogere belastingen en beperkte diensten. Het aanbod van dokters, hospitalen, en research in nieuwe medicamenten zal verminderen, misschien wel drastisch, want deze dienstverleners zullen minder middelen en minder vergoedingen ontvangen. De voorzitster van de House, Nancy Pelosi, spreekt al openlijk over de mogelijke invoer van een BTW (onbestaande in de VS) om de hoge kosten te helpen betalen. Dit zou natuurlijk regelrecht ingaan tegen de belofte van Kandidaat President Obama om de belastingen niet te verhogen.

Nog een opdoffer als uitsmijter: in de voorstellen worden de private verzekeraars verplicht alle patiënten op te nemen, zelfs deze die al ziek zijn. Tezelfdertijd wordt de boete voor het individu die geen verzekering wil afsluiten beperkt tot duizend dollar per jaar. Dus, je betaalt jaren de kleine boete, en als je echt ziek wordt of als je een ongeluk krijgt, verplicht je een verzekering om jouw kosten te betalen. Net alsof het normaal is dat je slechts een brandverzekering afsluit eenmaal je huis in brand staat. Het gevolg is dat de private verzekeringspremies voor alle vooruitziende brave lieden per jaar met duizenden dollars zal stijgen, zodat de verzekeraars zich kunnen indekken tegen de stoute lieden, die zich pas verzekeren als ze doodziek zijn. Net wat de Democraten willen: het private systeem wordt onbetaalbaar, het publieke systeem blijft over, en de politici controleren het leven en de dood van hun ‘onderdanen’.