Het IPCC
(
Inter-Governmental Panel on Climate Change) beweert dat de gletsjers op de Himalaya volop verdwijnen, en stelt zeer
concreet dat in 2035 nog maar een vijfde van het ijsvolume zal zijn
overgebleven. Het gaat over een ijsmassa waarmee men België met een 400 m dikke
ijslaag zou kunnen bedekken. Letterlijk (IPCC-rapport 2007): “
Glaciers in
the Himalayas are receding faster than in any other part of the world and, if
the present rate continues, the likelihood of them disappearing by the year
2035 and perhaps sooner is very high if the Earth keeps warming at the current
rate”. Dat is een
eigenaardig zegsel, om meer dan één reden. Vooreerst is er in het laatste
decennium geen stijgende trend in de algemene temperatuur, zodat het niet
duidelijk is wat met “...
the current rate of warming” precies wordt bedoeld. Maar vooral: hoe
geraakte dit hooggeleerd lichaam, dat van zichzelf beweert voor zijn
standpunten en conclusies enkel op de sacrosante ‘
peer reviewed litterature’ te steunen, eigenlijk aan dat merkwaardig
preciese jaartal van 2035?
Een
Canadese prof, een zekere Graham Cogley, heeft nu ontdekt dat één en ander op
een vergissinkje berust. In de oorspronkelijke ‘studie’ stond het jaartal 2350
aangegeven. Iemand heeft daar par malheur 2035 van gemaakt, en sindsdien circuleert dit
jaartal als een wetenschappelijke zekerheid in de bevoegde kringen. Cogley
drukte zijn verbazing uit over het feit dat niemand van de auteurs van het
IPCC-rapport de onzin opmerkte. Die 2350 bleek overigens helemaal niet uit
‘peer reviewed literature’ te komen (dat zou overigens geen enkele garantie
hebben geboden) doch uit een rapport van het World Wide Fund for Nature uit 2005, een Unesco document uit 1996 en
dan nog een artikel in het politiek heel correcte populair-wetenschappelijke
weekblad New Scientist. De kwaliteit en onafhankelijkheid van de IPPC-‘wetenschappers’ is
blijkbaar derwijze groot dat zij zich (a) op dit soort funky bronnen steunen, en (b) ondanks al hun
'peer review' niet eens de getrouwe weergave van een getal van vier cijfers
kunnen garanderen.
De
regeringen uit de niet-Westerse wereld (China, India, Rusland, Arabische
wereld...) lijken zich grotendeels bewust van het feit dat de AGW-hype volkomen
nep is. Zij lijken het spel mee te spelen omwille van het voor hen verwachte
voordeel. Af en toe blijkt deze schizofrene situatie uit kleine incidenten. Zo
is bekend dat de Indische milieuminister Jairam Ramesh onlangs een studie
vrijgaf waaruit blijkt dat er met de gletsjers op de Himalaya niets mis is:
Waarschijnlijk deed hij dit met het oog op de mogelijke binnenlandse
ongerustheid die door de IPCC-ideologen worden veroorzaakt. Volgens Ramesh was
het wel juist dat sommige gletsjers zich terugtrokken, doch dit gebeurde aan
een tempo dat historisch gezien helemaal niet alarmerend was. Bovendien stelde
hij: “There is no conclusive scientific evidence to link global warming with
what is happening in the Himalayan glaciers.”
De chef
van het IPCC, Pachouri (eveneens een Indiër) wees dit onmiddellijk van de hand,
beschuldigde de Indische minister van ‘arrogantie’ (omdat die het had gewaagd
om het IPCC tegen te spreken) en loofde de rechtlijnige wetenschappelijkheid
van zijn eigen instelling. Over de bewering dat de gletsjers in het Indische
hooggebergte tegen 2035 grotendeels zouden verdwenen zijn stelde hij: “We
have a very clear idea of what is happening. I don't know why the minister is
supporting this unsubstantiated research. It is an extremely arrogant statement.”
Nu weten
we dus, wat de chef van het IPCC bedoelt wanneer hij zegt dat zijn instelling
ergens “...a very clear idea” over heeft. Het betekent, dat het IPCC de loze bewering van één of andere
nitwit probeert op te pakken, maar daar niet in slaagt.
