Met zeven zetels, één schepenambt en de burgemeesterssjerp domineert Groen! het districtsbestuur van Borgerhout. Halfweg de legislatuur blijkt de enige groenrealisatie van het Groene! bestuur een project te zijn waarbij een tiental bewoners bereid werden gevonden om een gratis klimplant tegen hun gevel te zetten. Het typeert het gebrek aan ambitie om meer groene ruimte te creëren in de dichtst bevolkte gemeente van Vlaanderen. Eén plein zal officieel een park worden, maar is dat officieus al lang. Aan de rand van dat plein wordt eerst een oude fabriek gerenoveerd en daarvoor moest een stuk van het plein wijken. Op dat stuk stonden dertien bomen.

Dertien volgroeide, vrijstaande bomen op een publiek stadsplein weg voor de bouw van luxe lofts. Groen! keurde de nieuwe rooilijn zonder boe of bah goed. In het Krugerpark komt een geplaveid plein op de plaats waar nu nog flora groeit en bloeit. Vanuit het STOP-principe (zie mijn vorige brief) is dat ook logisch. Voetgangers hebben voorrang.

Op weer een ander plein kapte het Groene! bestuur de helft van de kastanjebomen omdat ze te dicht op elkaar groeiden. Kan zijn, maar compenserende aanplantingen elders in het district zijn blijkbaar teveel gevraagd. Het landelijke Borsbeek deed dat voor de gecontesteerde bomen op het fort nochtans wel.

Om een lang verhaal kort te maken: Er is in Borgerhout minder groen met meer Groen!

Stadsgroenen, zoals die van Borgerhout, hebben andere prioriteiten. Zij beheren op hun vrije dag geen natuurreservaten en kennen het verschil niet tussen een pimpelmees en een koolmees. Stadsgroenen organiseren dingen zoals Borgerio.

Borgerio is een gratis stadsfestival vol diversiteit.

De affiche geeft meteen aan waar het de stadsgroenen om te doen is: feestjes, cultuurbeleving en de multiculturele samenleving op kap van de belastingbetaler.

Borgerio duurt twee dagen, lokt ieder jaar tienduizenden bezoekers en is een immense organisatie. Er zijn optredens, er is een wereldstraat, een sportstraat, een ecostraat en een parade met sambagroepen. De ecostraat draait niet om natuur, maar om ecologie. Niet om het verdwijnen van de huismus, maar om ecologisch bouwen en verbouwen.

Het zijn immers de buitengroenen, de leden op het platteland, die met de natuur bezig zijn.

Hoe moeten de mensen van de Bond Beter Leefmilieu (BBL) zich bijvoorbeeld voelen na de aanpak door de Brusselse stadsgroenen van Ecolo van de afvallozing in de Zenne? De reactie van zusterpartij Groen! was weinig en laat. Het was de BBL, de koepelorganisatie van 150 natuurverenigingen die vooral aanhang hebben op 'den buiten', die het schandaal aan het licht bracht.

Ondertussen komt de Sociaal-Liberale Partij (SLP en voormalig Spirit) meer dan waarschijnlijk de buitengroenen bij Groen! nog wat meer verdringen. Voorlopig slaagt Groen! er niet in om de klimaathysterie in stemmen om te zetten. Met het ene procentje van SLP hoopt de partijtop voldoende afstand te nemen van de kiesdrempel. Het omgekeerde kan wel eens waar zijn.

In de afkorting SLP zit geen G van groen. De eerste letter is de S van sociaal(istisch). De SLP-kiezer zal, nu hij verplicht is om te kiezen tussen SPa en Groen!, misschien liever de vroegere kartelpartner steunen.

Aan de andere kant krijgen de mensen die wel aan natuurbeheer doen, bijvoorbeeld de 73,000 (!) leden van vzw Natuurpunt, het met de sociaal-liberalen erbij nog moeilijker om zich bij Groen! thuis te voelen.

Als iemand zoals Wouter Van Besien, de nieuwe districtsburgemeester van Borgerhout, faalt, zal dat niet zijn omdat hij er met zijn baard en bril teveel uitziet als een klassieke groene, zoals De Standaard schreef, maar wel omdat hij helemaal geen klassieke groene is. Net om dat feit te camoufleren ziet hij er, volgens mij, zo cliché uit.