Van iemand die zelf het slachtoffer is geweest van één van de vuilste mediacampagnes van de laatste jaren, zou je beter verwachten. Toch vond Marie-Rose Morel het blijkbaar nodig bij de VRT een «opiniestuk» te publiceren waarin ze haar ongenoegen uit over de interne gang van zaken bij het Vlaams Belang. Alleen al het feit dat de VRT effectief bereid was het stuk te publiceren zou nochtans bij haar enkele knipperlichten hebben moeten doen aanspringen.

De zaak-Morel-Vanhecke is vermoedelijk bij de lezer genoegzaam bekend: jarenlang dichtten – terecht of onterecht, het heeft me eigenlijk nooit bijster veel geïnteresseerd – de media Marie-Rose Morel en voormalig Vlaams Belang-voorzitter Frank Vanhecke een affaire toe. Sommige journalisten schrokken er daarbij zelfs niet voor terug bewust onwaarheden de wereld in te sturen, en ook het briefgeheim moest wijken voor «de goede zaak», namelijk het Vlaams Belang via deze vermeende affaire zoveel mogelijk schaden. Matthias Storme noemde het op zijn blog in ieder geval lynchjournalistiek. (Anderzijds kan men zich ook de vraag stellen of er wel sprake kan zijn van briefgeheim wanneer de brieven vervalst zijn.) De zaak reikte overigens veel verder dan Marie-Rose Morel en Frank Vanhecke alleen, want Roger van Houtte moest in de rand van de affaire zijn biezen pakken bij de Gazet van Antwerpen, zoals hij uitvoerig documenteerde in het boek Media & Journalistiek in Vlaanderen.

Je zou daarom verwachten dat iemand als Marie-Rose Morel toch wel twee keer zou nadenken voor ze bij een medium als de VRT een opiniestuk laat plaatsen. Deze «openbare» omroep heeft er immers nooit veel twijfel over laten bestaan dat de kanalen er niet openstaan voor het Vlaams Belang, tenzij om de partij te schaden, of wanneer het echt niet anders kan. En vaak zelfs dan nog niet, zoals de Raad van State onlangs nog oordeelde in navolging van de Vlaamse Regulator voor de Media (VRM). De VRT is in Vlaanderen trouwens het enige medium niet dat een cordon médiathique toepast, maar heeft als openbare omroep natuurlijk wel een heel andere verantwoordelijkheid dan de anderen.

De vraag is daarom wat Marie-Rose Morel eigenlijk bezielde om haar stuk in te zenden. Dacht zij hiermee een constructief debat over de interne structuur van Vlaams Belang te kunnen opstarten? In dat geval voelen zich aan de Reyerslaan vermoedelijk al enkele dagen zwaar gepakt door lepe la Morel, die haar boodschap toch even goed kwijt gekund op haar eigen weblog. De vraag in dat verband is trouwens ook of zij haar stuk uit eigen beweging instuurde, dan wel of ze door de VRT hiertoe werd uitgenodigd. Je hoeft in ieder geval lang geen militant of kiezer van het Vlaams Belang te zijn om de jongste soap rond haar persoontje stilaan beu te raken.