Alle tegenstanders van ObamaCare citeren hun bezorgdheid over de financiële gevolgen voor de staatshuishouding als de belangrijkste of één van hun belangrijkste redenen voor hun verzet. Amerika kan zich Obamacare niet veroorloven. Objectieve berekeningen bewijzen dat het 2,3 biljoen dollars zal kosten over de volgende 10 jaar alleen. Daarna nog veel meer. Hoe erg is de huidige situatie?

De VS moet in de eerste 30 maanden 7 biljoen dollar van zijn schulden zien te plaatsen. Let op: de extra uitgaven voor ObamaCare zijn hier NIET inbegrepen! Voor alle duidelijkheid: één biljoen is duizend miljard. Vier biljoen dollar aan oude schulden vervallen in die eerste 30 maanden, en moeten worden terug betaald of moeten worden hernieuwd. Terugbetaling is niet mogelijk. De extra drie biljoen is het tekort op de federale begroting over de eerst volgende twee jaar, zoals door de Obama administratie zelf voorspeld. De jongste zes jaar, dus ook al onder President Bush, werden lange termijn schulden omgezet in korte termijn schulden om te profiteren van lagere interesten. De interest op korte termijn was minder dan drie percent, en die op dertig jaar vijf percent.

De vraag is: wie zal de komende twee jaar de VS voorzien van zeven biljoen dollars? Zoals het Vlaamse liedje zingt: wie heeft zoveel ping-ping-ping? En aan welke voorwaarden? Zelfs als de huidige schuldeisers van de vier biljoen hun lening verlengen, zal dat dan gebeuren aan minder dan 3%? Hoogst waarschijnlijk niet. De internationale verkoop van overheidsschuld in de VS stokte de jongste weken. Internationale keuringsbureaus menen dat de AAA rating van de VS naar omlaag moet. De recente geschiedenis van Griekenland toont aan hoe snel de interesten op staatsschuld kunnen stijgen als investeerders twijfelen aan de solvabiliteit van het land.

Sommigen menen dat China deze VS schulden zal blijven financieren. Maar China verkocht de jongste maanden een pak van de Amerikaanse schuldbekentenissen, die ze reeds in bezit heeft.

De Obama administratie heeft vier mogelijke binnenlandse oplossingen:

-  de Amerikaanse economie groeit op een dergelijke spectaculaire wijze dat de extra schulden kunnen gedragen worden. Maar, door de vele nieuwe extra belastingen op consumenten en op de bedrijven zelf, is de kans op een snelle en aangehouden sterke groei nul. Zelfs de Obama administratie voorziet aangehouden hoge werkloosheid voor nog vele jaren.

-  de Federal Reserve koopt de schulden, dit wil zeggen, er wordt voor het bedrag aan schulden een zelfde bedrag extra dollars in omloop gebracht. Het gevolg hiervan is inflatie: de waarde van de dollar vermindert. Mensen met dollars in de bank verliezen een substantieel deel van hun bezit. Gepensioneerden kunnen steeds minder kopen met hun spaarcenten en hun pensioentje. De dollar wordt goedkoper ten opzichte van andere munten. Nobelprijs winnaar Paul Krugman, eerste fan van Obama, vindt dit een goeie zaak voor de VS en pleit voor deze oplossing in de New York Times. Je moet dus niet de slimste zijn om een Nobelprijs te winnen. Maar dat wisten we al na Al Gore.

-  de Federale Overheid legt beslag op alle private pensioenrekeningen, en zet die om in staatsobligaties. De verdere groei van de Amerikaanse schulden wordt dan gedragen door de Amerikanen zelf. Amerikanen verliezen een belangrijk stuk van hun vrijheid. Argentinië deed dit vorig jaar.

-  Obama voert de BTW in, nu onbestaand in de VS. Iedereen betaalt een nieuwe belasting op zijn consumptie. Opnieuw een groot verlies aan vrijheid voor de Amerikanen. Ieder dollar belasting betekent een dollar waar je zelf niet meer over beslist wat er mee gebeurt. Een mokerslag op de potentiële groei van de economie.

Indien de interest drastisch stijgt, mag je een catastrofale weerslag op de economie verwachten. Met angst wordt teruggedacht aan de periode van President Carter, toen de interest tot boven 10% ging, en de economie zo goed als stil viel en de werkloosheid torenhoog was. Carter werd niet herkozen en wordt in de VS algemeen beschouwd als de slechtste President ooit. Door de hogere interesten in combinatie met de jaarlijkse hallucinante begrotingstekorten stijgt het percentage aan betaalde interesten op de overheidsbegroting tot een niveau dat andere verplichtingen onmogelijk maakt.

De situatie is nog erger omdat Obama verschillende financiële beloften buiten de boeken houdt. Enkele voorbeelden, die in de eerst volgende jaren aan de orde zullen komen.

-  Naar aanleiding van de jongste crisis in de woning-sector gaf Obama de FHA (De Federale administratie voor het woning beleid) de opdracht om de hypotheek leningen op huizen, die minder waard zijn dan de uitstaande schuld, te verzekeren. De FHA heeft meer dan 800 miljard dollar aan dergelijke verzekeringen in portefeuille. Als de lener zijn lening niet verder afbetaald, dan is de FHA verantwoordelijk om het geld op te hoesten.

-  Obama nationaliseerde Fannie Mae en Freddie Mac, twee instituten die hypotheekleningen gaven in hoofdzaak aan mensen die het zich eigenlijk niet konden veroorloven. Dit deden ze in opdracht van de Democratische Presidenten Carter en Clinton, die iedereen het bezit van een huis wilden garanderen. Het Democratisch gecontroleerde Congress blokte elke poging van Reagan en van Bush om die politiek te veranderen. Tezamen hebben deze  instellingen voor meer dan 1,5 biljoen dollars in portefeuille. Niemand durft te berekenen hoeveel de woningen eigenlijk nog waard zijn. Niemand durft te berekenen hoeveel leningen effectief zullen worden terugbetaald. Daarnaast waarborgden beide instituten nog eens voor 500 miljard aan private hypotheek leningen.

-  De FDIC (Overheidsinstituut die de spaarcentjes bij de bank garandeert: nu tot 250.000 dollar per rekening) heeft momenteel meer dan 700 gefaalde banken in portefeuille, met een risico van 400 miljard dollar. Deze banken werden dus genationaliseerd. Op dit moment heeft de FDIC al meer geld moeten uitkeren aan spaarders, die hun geld kwamen terughalen bij deze banken, dan wat de FDIC in bezit had. Het tekort op de FDIC begroting is momenteel al meer dan 20 miljard dollars. Binnen het jaar moet haar kas gespijsd worden door de administratie met verschillende honderden miljarden dollars.

We zwijgen dan nog over het feit dat geen reserves werden aangelegd voor het uitbetalen van pensioenen over de volgende decennia. Geschat op tientallen biljoenen dollars. Er zijn ook geen reserves voor de gezondheidskosten van de gepensioneerden, Medicare, ook geschat op tientallen biljoenen dollars over de volgende decennia.

Dit doemscenario kan enkel gestopt worden als de Democraten de meerderheid in het Congress verliezen aan de Republikeinen, zodat ObamaCare kan drooggelegd worden en andere besparingen kunnen worden opgelegd. Het Congress beslist over de uitgaven, niet de President. Het zijn de Congressen van de jongste 60 jaar, dus ook de weinige waar de Republikeinen in de meerderheid waren, die de overheidsschulden hebben opgebouwd en geen reserves aangelegd.

Vandaar de spontane opkomst van een onafhankelijke Tea-party beweging, die zich verzet tegen de orgie van uitgaven en de steeds stijgende belastingen om deze uitgaven te betalen. De Tea-party wordt gedragen door mensen met een achtergrond uit beide partijen en door onafhankelijken. De meeste deelnemers aan de acties hebben vroeger nog nooit politiek actief geweest. Op dit moment geven de Republikeinen blijk dat ze ‘het’ begrepen hebben, dat er een drastische beperking moet komen op de uitgaven. Hopelijk blijven ze overtuigd éénmaal verkozen.