Veroveringsimmigratie

Naar aanleiding van een toespraak die ik gisteren hield, schrijft Bart Brinckman in De Standaard dat ik “de zaal verraste de zaal met een discours waarin [ik] de islam een ‘theologie van de immigratie’ toedichtte. De islamieten komen niet naar Europa om economische redenen, ze doen aan ‘veroveringsimmigratie’.” Het is verbazend hoe weinig mensen – zelfs journalisten – weten over de Islam. Anders zou Brinckman de woorden “verraste” en “toedichtte” niet gebruiken.

Ik dicht de Islam geen immigratietheologie toe; die theologie staat centraal in de Islam. De islamitische jaartelling begint niet, zoals men zou verwachten, met de geboorte van Mohammed in 570, noch met het ogenblik waarop de engel Gabriel hem voor de eerste keer een tekst uit de Koran openbaarde (straks, op 10 augustus 2010, exact 1.400 jaar geleden), maar op 9 september 622.

Wat is er zo speciaal aan die datum? Het is de datum waarop Mohammed en zijn volgelingen immigreren van Mekka naar de overwegend joodse oase Yathrib. Mohammed leidde in Mekka een weinig succesvolle religieuze sekte. De Mekkanen namen zijn religie niet ernstig, en nadat hij op een dag het Mekkaanse heiligdom, de Kaaba, was binnengestormd met de woorden “Ik breng u slachting”, vonden ze hem zelfs gevaarlijk. Mohammeds oom, Aboe Talib, en Mohammeds echtgenote Khadija (toen nog zijn enige vrouw) waren vooraanstaande leden van de Mekkaanse handelaarklasse. Zij zorgden ervoor dat Mohammed en zijn volgelingen bescherming genoten. Toen in 621-622 echter kort na elkaar zowel Aboe Talib als Khadija overleden, besloot Mohammed elders zijn heil te zoeken.

Hij vertrok naar Yatrib. Die immigratie of intocht in Yatrib wordt in het Arabisch al-Hijra genoemd. De dag van de Hijra, 9 september 622, is het begin van de islamitische jaartelling. In Yathrib werden Mohammed en zijn volgelingen welkom geheten. Yathrib was een tolerante, multiculturalistische samenleving, waar joodse, christelijke en heidense stammen rond de oase leefden. De profeet uit Mekka en zijn schare volgelingen werden door de Yathribers Muhajirun genoemd, het Arabische woord voor “immigranten.”

Mohammed had echter een eigen agenda. Hij wilde de macht in de oase overnemen. Nog voor hij zijn eigen huis bouwde, bouwde hij daarvoor een hoofdkwartier. Dat was de allereerste moskee ter wereld. Toen twee joodse stammen met elkaar ruzie kregen, vroegen ze Mohammed en de immigranten om te bemiddelen. De Muhajirun grepen hun kans en namen de macht in Yatrib over. Stammen die zich niet onderwierpen, werden uitgemoord in massa-executies waarbij alle mannen en jongens boven twaalf jaar de keel werd overgesneden. De stad werd herdoopt in Medina, hetgeen betekent Stad van de Profeet. Zo heet Yathrib vandaag nog altijd.

Vanuit Yatrib begon Mohammed vervolgens handelskaravanen te overvallen op weg naar Mekka. In januari 630 veroverde hij zijn geboortestad Mekka. Niet door bekering, maar met het zwaard.

De Hijra markeert het ogenblik waarop de islam van een religieuze sekte, hetgeen ze voordien in Mekka was geweest, een politiek-ideologisch stelsel werd, hetgeen ze in Medina was. Het veroveren van de macht gebeurde met twee middelen: het zwaard en de immigratie. De machtsovername werd gepland in de moskee.

De Islam schrijft alle moslims voor dat ze het voorbeeld van Mohammed moeten volgen. Immigratie met als doel een politieke machtsovername door de islam te bewerkstelligen, is dan ook een religieuze plicht.

Ik was me hier niet van bewust tot ik vier jaar geleden Sam Solomon leerde kennen. Sam is een Pakistani. Hij was een islamitische theoloog en een vooraanstaande imam. Hij doceerde aan een imam-school in Soedan. Een eerder toevallig contact met een christen bracht hem tot het lezen van de Bijbel. Dat leidde tenslotte tot zijn bekering tot het christendom. Omdat op bekering tot een andere godsdienst in de Islam de doodstraf staat, was Sam gedwongen om te vluchten. Sindsdien leeft hij in Londen, waar hij een Anglicaanse priester is van een zwarte congregatie.

Sam schreef twee jaar geleden het boek “Al-Hijra. The Islamic Doctrine of Immigration.” Kopies van het manuscript werden vooraf bezorgd aan twee van Sams vrienden, Geert Wilders en Filip Dewinter. Uitgeverij Egmont heeft het boek vorig jaar in het Nederlands vertaald.

Sams boek is een stroef boek omdat het een theologisch werk is en Sam geen vlotte pen heeft, maar wie het boek van deze voormalige imam-leermeester doorworstelt, slaat de schrik om het hart. Zowel Geert Wilders als Filip Dewinter waren zeer onder de indruk Wilders schreef het voorwoord van de Engelstalige editie van Sams boek, en Dewinter dat van de Nederlandstalige. Wat wij vandaag meemaken is een hijra – een veroveringsimmigratie. Ons continent is het hedendaagse Yatrib.

Sam, die ik al enkele keren ontmoette, stelt zeer duidelijk dat in de opleiding van de imams de hijra-strategie centraal staat. Volgens Sam is een moskee geen gebedsplaats, maar een militair-strategische centrum van waaruit de machtsovername van het hedendaagse Yatrib wordt voorbereid. Hij wijst erop dat niet zonder reden de Turkse premier Erdogan de moskeeën islamitische “kazernes” noemt. We moeten de Islam letterlijk nemen, zegt Sam Solomon. Als we dat doen, wordt er veel duidelijk.

Brinckman zegt dat ik de islam een theologie van de immigratie “toedicht,” maar helaas is dit geen verzinsel. Het feit dat mensen “verrast” opkijken wanneer ze horen dat immigratie geen economisch verschijnsel, maar een politiek-theologisch fenomeen is, bewijst dat er nog een belangrijke educatieve taak voor ons ligt.

 

Interessante theorie

Ik ken de geschiedenis van het ontstaan van de islam zo een beetje vanuit mijn interesse voor deze godsdienst als één van de grootste monotheïstische erediensten, maar had eerder nog nooit stilgestaan bij de parallellen die men kan trekken tussen de gebeurtenissen te Yathrib en het moderne islamitische immigratiefenomeen. Een boeiende analyse, waarvoor mijn dank. Als tegenargument kan men natuurlijk wel wijzen op het feit dat de islam rebelleerde tegen de corrupte gevestigde orde en tot een grotere gelijkheid leidde, tenminste voor diegenen die de islam ook daadwerkelijk omarmden, aangezien het islamitische wereldbeeld er een is van "gelovigen" (Ummah al-Muminin; letterlijk "natie der gelovigen") versus "ongelovigen" (Kafirun) of Dar Al-Islam versus Dar Al-Harb en - in theorie althans - geen raciaal of etnisch onderscheid wordt gemaakt. In de praktijk worden de Arabieren nog steeds als Allahs "uitverkoren volk" beschouwd. Groot verschil met het christelijke principe van de "Kerk" of de "gemeenschap der gelovigen" is het feit dat het Nieuwe Testament geen geweld toelaat bij verspreiden van het Evangelie en dat de Kerk ook niet is bedoeld als een theocratische natie van gelovigen op aarde te vormen - een soort koninkrijk van God op aarde als het ware. Uiteraard zijn er in de kerkgeschiedenis genoeg voorbeelden van schendingen van dit principe te vinden, waarbij het onderscheid tussen het seculiere en religieuze domein niet, nauwelijks of niet genoeg werd gemaakt, maar in tegenstelling tot de islam zijn gedwongen bekeringen en heilige oorlogen noch in de christelijke geschriften terug te vinden, noch in de vroege geschiedenis van het christendom. En per slot van rekening - en dat is misschien het meest essentiële in gans de discussie - heeft onze "Oprichter" nooit legers aangevoerd en nooit het zwaard gehanteerd tegen zijn vijanden - wel in tegendeel!

Vriendelijke groet,
PR

Trol # 3

@ Wesley

Goed, u heeft eindelijk een stelling gepresenteerd. Ze is wel een beetje onduidelijk, omdat die uitdrukking "vooruitstrevend maatschappelijk model" nogal vaag is.  Bedoelt u het model van Spanje, dat van Duitsland, of dat van Obama? 

Na eerst op Nataraja het etiket van "trol" te plakken, komt u mij nu verwijten van te "theoretisch academisch" te zijn.  Mijn twee recentste bijdragen waren nogthans niet theoretisch maar eerder empirisch van aard, met de voorbeelden van India en Congo.

Ik vrees dat u zich wel laat "verleiden" tot welles-nietes spelletjes, want het plakken van een vaag/zinloos etiket - zonder enige verdere justificatie ervoor - is de meest prevalente aanleiding tot dat soort van spelletjes.
Wat is er nu meer "welles-nietes" dan het plakken van overbodige etiketten? Men zou nog kunnen denken dat u Nataraja wil 'mondsnoeren'. Is dat wat u bedoelt met "vooruitstrevend maatschappelijk model"? In dat geval zou uw stelling aan diggelen vallen, want "mondsnoeren" dat is typisch kenmerkend tegenwoordig voor zowel moslem maatschappijen als voor vermeend-progressieve sociale democratieen in Europa vandaag. En dit laatste is geen theoretische stelling, maar wel een empirische, i.e. ze wordt gesteund door observaties. Twee voorbeelden, onder vele:

- volg maar het politiek-proces van Wilders in Nederland;

- vandaag las ik in een Amerikaanse krant dat een lid van de Franse regering een financiele boete werd opgelegd omdat hij bepaalde opinies had verwoord.

@ Wesley

Sorry, Nataraja is beslist geen trol. Ze heeft een serieuze kennis van de islamitische geplogenheden en godsdienst en drukt zich doorgaans zeer beleefd uit.
Ze heeft het volste recht er een andere mening op na te houden, ik ben al dikwijls genoeg met haar in de clinch gegaan, maar met respect voor haar opinies.

danku

Wat voel ik me vereerd met al die kommentaren aan het adres van Wesley. Het doet me plezier te horen dat u allen met wie ik steeds geniet van een scherp debat over alles waar we het oneens over zijn even bezorgd bent als ik over de eer en kwaliteit van dit forum.
Overigens beste Traveller, onbewust of bewust, maar u mag me gerust zoals gewoonlijk nog steeds met de mannelijke vorm aanspreken. Wesleys' analyse dat ik wel een gefrustreerde vrouw moet zijn, van ongeveer hetzelfde niveau als zijn depreciatie van het "academisch-theoretisch" karakter van sommige postings, is ronduit debiel. Mijn vrouw kon er overigens wel net als ik om glimlachen.

Trol # 2

@ Wesley

Niet akkoord.  Nataraja is geen "trol".  En zelfs als hij het zou zijn, dan kan men nog van de gelegenheid gebruik maken om bepaalde van zijn (dikwijls verkeerde)  opinies te ontkrachten en andere te presenteren.

Nataraja verkondigt doorgaans de opinies van de gangbare culturele orthodoxie, zoals die in de Belgische media te vinden is.  Maar hij presenteert tenminste opinies en maakt soms argumenten.  Dat is meer dan u hier nu doet. 

 

 

 

 

@ marcfrans

Wat mij betreft is, door mijn praktische, dagdagelijkse ervaring, de incompatibiliteit met en de potentiële ondermijning van een vooruitstrevend maatschappelijk model van/door de mohammedanen, een uitgemaakte zaak. Ik laat me niet verleiden tot en verlies geen tijd met steriele welles-nietes spelletjes. Misschien mist u de praktische ervaring waarvan sprake en kan u het probleem slechts theoretisch/academisch benaderen. End of discussion.

Trol

Wat een verspilling dat menigeen zich toch nog altijd laat verleiden om in discussie te treden met trollen als Nataraja.

Absurde vergelijking # 2

@ Nataraja

U verkondigt algemeenheden, maar past ze niet correct toe. Dat vereist empirische toetsing. Kijk naar mijn concrete gevallen.  De voorbeelden van India en Congo.

De bestaande kleine minoriteit van 'christenen' in India heeft weinig of niets te maken met het Britse kolonialisme. Hoeveel Episcopalians/ Church of England aanhangers zijn er India?  Dat sommige lagere-kaste hindoes zich bekeerd hebben tot het christendom is het 'werk' van missionarissen (Portugese, enz..) en heeft geen uitstaans met de Britse kroon noch met Britse regeringen. Deze laatsten waren totaal onverschillig ten aanzien van de godsdient van hun onderdanen. Zij hadden geen 'bekeringspolitiek'.

Het contrast met voorafgaande islamitische veroveringen van India is zeer scherp. Daar ging het wel om gedwongen 'bekeringen', en daarom zijn er vandaag een paar honderd miljoenen islamieten in India. Lees V.S. Naipaul's "Among the Believers", of artikelen van Koenraad Elst van TBJ, om een beter realistich beeld te krijgen van dit stuk van de geschiedenis.

Over Congo ga ik niet meer beginnen...

Absurde vergelijking

@ Nataraja

In welke zin waren, of zijn, christelijke missies een "politiek fenomeen"?  En met "relatief recent" bedoelt u de 19de eeuw, misschien?

 Neem nu het Britse kolonialisme.  U denkt dat, bijvoorbeeld, de kolonisatie van India geinspireerd werd door de Church of England, en uitgevoerd door emigratie van 'Britten' naar India?

En, denkt u dat de 'Belgische Congo' een missionerend komplot was via het emigreren van miljoenen gewone Vlamingen naar het hart van Afrika?

De realiteit was wel een beetje anders, hoor!

@marcfrans

ik bedoel inderdaad tot en met het eind van het kolonialisme, wat in aantal eeuwen de expansie van de islam flink overstijgt.
De koningshuizen van verschillende grootmachten waren de facto sterk verbonden met de kerkelijke instanties die het christendom in de hele wereld verspreiden. Ik meen dat dit vrij vanzelfsprekende geschiedkundige kennis betreft.

@ Nataraja

Van Spanje tot Indonesië hebben ze alles veroverd en tot moslim gemaakt tijdens een periode dat het Christendom alleen in Europa gekend was.

Verder hebben ze het Mongoolse rijk bekeerd tot de islam, waar de Europeanen er nog niet eens konden mee praten.

alleen in Europa?

Beste Traveller,

Christendom (in varianten als Nestorianisme enz) bestond vanaf de 7e eeuw in China, zuid-India 4e eeuw, Indonesie 10e eeuw etc.... Dat lijkt me niet significant sterk te verschillen van de expansie van de islam, hoewel de politieke verankering in geval van christendom natuurlijk vooral kwam met de handelscompanieen en koloniale machten.

@ Nataraja

Een klein verschil,die vroege ontwikkelingen van het christendom waren geen veroveringen.

en het christendom dan?

Ooit al eens een wereldkaart van christelijke missie bekeken mevrouw Colen? en was dat tot voor relatief recent in de moderne geschiedenis geen politiek fenomeen misschien?

Zeg nu niet dat het artikel daar niet over ging want u zoekt wel degelijk een tegenstelling islam-christendom.