Een rampzalige olielek op de bodem van de Mexicaanse Golf opende de ogen van een belangrijk pak Democraten: de President is ongeschikt voor de job. De enige gelukkige bekende Democraat is ex-President Carter, die misschien verlost wordt van het etiket: ‘slechtste President van de VS ooit’. De manier waarop Obama eerst niet en dan wel reageerde op de ecologische en economische schade getuigt van een totaal gebrek aan inleving. Gebrek aan management-ervaring blokkeren zijn wil tot handelen in een crisis. Hij vat de koe niet bij de horens. Hij blijkt geen leider te zijn. Hij is vastgeroest in zijn ideologische comfortzone.

Obama’s intellectueel kader is een academische wereld, gebaseerd op theoretische denkschema’s maar gespeend van elke band met de werkelijkheid. Meer overheid is zijn oplossing voor elk probleem. Als iedereen nu eens zou doen wat hij hen oplegt, de wereld zou zo veel beter zijn. Voorwaar iets dat elke adolescent denkt.

Hij weigert de aangeboden hulp van andere landen om de olievlek te helpen opruimen. Buitenlandse gespecialiseerde bedrijven en schepen worden niet toegelaten om de VS-vakbonden niet voor het hoofd te stoten. Zij gaven Obama en andere Democraten 400 miljoen dollar in 2008. Bush liet buitenlanders wel onmiddellijk toe toen de orkaan Katrina New Orleans en delen van Mississippi en Alabama zwaar trof. De bewoners van Louisiana menen dat Bush beter en effectiever reageerde op Katrina dan Obama op deze olieramp. Dat moet pijn doen in het Witte Huis.

Obama deblokkeert de bureaucratische rompslomp niet en vertraagt zo het opzuigen van de gelekte olie en de bescherming van de kusten. Vele bedrijven, groot en klein, boden hulp aan, maar wachten nog steeds op een antwoord. Louisiana moest weken wachten vooraleer toelating te krijgen zandbermen op te werpen. De mogelijke milieuschade, veroorzaakt door een zandberm, moest eerst worden onderzocht. Plaatselijke besturen werden verhinderd om het initiatief in eigen hand te nemen en hun stranden te kuisen. Gespecialiseerde opzuig-schepen (Skimmers) kregen eerst geen toelating aan het werk te gaan omdat ze 2% van de opgeslorpte olie teruglozen. Iedereen wou helpen om grotere schade te verhinderen, maar werden door de bureaucratie tegen gehouden. Beeld je de frustratie van de mensen in!

Obama reageert als de advocaat die hij is, en lanceert gerechtszaken tegen BP en anderen. In plaats van samen te werken om de schade zo snel mogelijk te beperken. De bevolking begrijpt dat het hier om een ongeluk gaat, die misschien wel kon worden voorkomen, maar nu moet de focus liggen op het beperken van de schade. Het huis staat in brand. Nu moet er geblust worden. Wie het huis in brand stak wordt later wel uitgezocht. Obama draaide de waterkraan half dicht, en wou eerst weten wie het vuur aanstak.

En om de economie in deze door Republikeinen geleide staten nog verder te beschadigen, verbiedt Obama (tijdelijk?) de verdere exploratie in de diepere zone van de Golf en Alaska. Zelfs de projecten die eerder waren goedgekeurd door de overheid. Zelfs projecten die veiliger technologie gebruiken dan het BP-platform zijn het slachtoffer. Hij trok ook zijn toelating in om te boren langs de kust van de Atlantische oceaan. Duizenden verliezen hun werk hierdoor en de toevoer van energie naar de VS wordt belemmerd. De dure boorplatforms in de Golf zullen verhuizen naar andere landen. Cuba misschien, minder dan 100 km van de kust van Florida.

Sommigen denken dat hij dit allemaal moedwillig doet. Was hij ons niet verkocht als de slimste President ooit? Met het hoogste intelligentie-coëfficiënt ooit? Dus, zijn handelingen kunnen toch niet uit domheid gebeuren. Dit inzicht wordt versterkt door zijn leugens. Zo zei hij dat zijn exploitatie-moratorium gebeurde met de goedkeuring van door de overheid ingehuurde specialisten. Dezen ontkenden dit direct. Zo zei hij dat specialisten-ingenieurs hem garandeerden dat niets verkeerd kon gaan met boorplatforms. Nooit beweerde iemand iets dergelijks. Hij stelt dat de VS slechts 2% van de oliereserves in de wereld bezit. Dit is flagrant onwaar. De VS telt slechts de reserves waar de overheid boringen toelaat. Maar de VS zette het grootste deel van zijn werkelijke reserves buitenspel. Indien de Democraten de olie-exploitatie zou toelaten op het eigen land en in de ondiepe kustwateren, dan was boren twee kilometer diep onder water niet nodig.

Het helpt Obama niet nu hij van de ramp gebruik maakt om zijn CO2 belasting door te drukken. Een belasting die tot nu toe geen schijn van kans had in het Congress. Een meerderheid beseft echter dat deze nieuwe belasting veel schade zou toebrengen aan de Amerikaanse economie.

Obama denkt dat hij sterk overkomt door BP te dwingen twintig miljard dollar aan hem te overhandigen. Hoe hij BP onder druk zette, of wat BP als compensatie kreeg is tot nu toe niet gekend. Amerikanen geloven dat ze geregeerd worden onder democratisch tot stand gekomen wetten. Er zijn voldoende wetten die BP verplichten om de schade te betalen, en BP heeft altijd gezegd en altijd beloofd de schade te zullen betalen. BP startte de vergoeding van gedupeerden reeds luttele weken na de ramp. Rechtbanken garanderen dat de schade juist bepaald wordt. Obama reageert nu als een Chavez, die de wet, de rechtbanken en het parlement aan de kant schuift. Obama is de wet.

Vandaag wil hij BP’s geld. Zijn ‘onafhankelijke’ administratie zal verder bepalen wie wat krijgt.

Obama’s ineffectieve maatregelen omtrent jobs, de staatsschuld, en de economie gedurende de jongste 17 maanden versterken het vermoeden dat hij niet geschikt is voor de job van President. De andere mogelijkheid, moedwillig beschadigen, is beangstigend. The Economist noemde Obama recent de Amerikaanse Poetin.