Amerikaanse Pretentie In Korea
From the desk of Johnny Fincioen on Mon, 2010-11-15 22:01
Nu hij toch in Korea was, zou Obama terzelfdertijd eens de Zuid-Koreanen de les spellen. Drie jaar geleden bereikte President Bush een handelsakkoord met Zuid-Korea. Obama verzette zich tegen dit akkoord als senator, en het Democratische Congres weigerde het akkoord te ratificeren. Vorige week dacht Obama eens al zijn charmes te gebruiken om een nieuw handelsakkoord tot stand te brengen. Obama kondigde zijn groot succes al op voorhand in de VS aan. Op een arrogante wijze voegde hij een pak nieuwe voorwaarden toe aan het akkoord zonder de Koreanen op voorhand voldoende tijd te geven deze te evalueren. Uiteraard stuurden de Koreanen Obama met lege handen naar huis.
De woorden van Duitse, Braziliaanse, Chinese en andere internationale politici omtrent de aan de gang zijnde devaluatie van de dollar bevestigen de Amerikanen in hun angst. Ze weten van de snelle prijsstijgingen van basisgrondstoffen. Ooit, en eerder vroeg dan laat, worden deze kosten verrekend in de eindproducten. De Amerikanen begrijpen dat Obama een enorme inflatie op hen afstuurt. Een recente studie in de Walmart-winkels (de grootste detailhandel ter wereld) door het onderzoeksbureau MKM Partners toont aan dat de prijzen voor producten die gewone mensen dagelijks gebruiken met 0,6% stegen over de jongste twee maanden. Dat is een inflatie van bijna 4% per jaar.
Bernanke, de voorzitter van de Federal Reserve (de Nationale Bank van de VS), beweert geen inflatie te zien. Hij meent dat hij gemakkelijk nog eens voor 600 miljard dollars bij kan laten ‘drukken’ om 2% inflatie te bereiken, een percentage dat hij ideaal vindt. Gedurende de jongste twee jaar verdrievoudigde hij het aantal in omloop zijnde dollars! (2008: 800 miljard, nu in 2010: meer dan 2 biljoen). Bernanke en de Obama-administratie verkopen deze handelwijze als het middel om jobs te creëren en de VS-economie weer te doen groeien. Maar, de werkloosheid stijgt of blijft hangen op het dubbele van wat het was voor de financiële crisis. De economie groeit praktisch niet. Bernanke’s blindheid voor de nakende gevolgen van de prijsstijging van alle basisgrondstoffen zoals steenkool, katoen, graan, koper, olie enzovoort, om nog te zwijgen van goud en zilver, bewijst zijn incompetentie als voorzitter van de Federal Reserve.
Want wat is hier in de VS aan het gebeuren?
Obama maakt hallucinante staatsschulden. Buitenlandse geldschieters eisen een steeds hogere vergoeding. Dus stijgt de interest op de langetermijnschuld van de VS. Om toch goedkoop aan geld te geraken, ‘verkoopt’ de Obama-administratie nu schuld aan de Federal Reserve. Die ‘drukt’ gewoon het nieuwe geld. Dollars, gemaakt uit het ‘niets’ dus. Een Nationale Bank kan dit doen. Dit betekent dat Obama steelt van de huidige dollarhouders. Hij steelt door inflatie te verwekken.
Het is net als vroeger, toen de koningen hun gouden dukaten smolten en dan een nieuwe reeks dukaten aanmaakten met slechts de halve hoeveelheid goud, maar met dezelfde nominale waarde. Op slag had de koning dubbel zoveel geld, en kon hij dus zijn schulden betalen met gedevalueerde munten. Een voorbeeld van de gevolgen: als een ezel voor deze operatie één dukaat kostte, kostte de ezel snel twee dukaten na de operatie. De mensen zijn niet dom.
Wat is het alternatief?
De overheid kan ogenblikkelijk stoppen met het maken van overheidsschulden. Evenwichtige begrotingen zijn mogelijk door de inkomsten te verhogen, door de uitgaven te verminderen of door een combinatie van de twee.
Inkomsten kunnen verhoogd worden door ofwel meer belastingen te heffen, of door de economie snel te laten groeien. Belastingverhogingen verlammen de economie. Dus niet echt de goede oplossing om de inkomsten te verhogen, en ook niet het goede moment nu de economie reeds stokt. Belastingen verlagen is eerder aangewezen om de economie te laten groeien.
Een andere manier om de economie te doen groeien is om de overheidscontrole op de bedrijven af te schaffen of toch sterk in te perken. Dus minder administratieve rompslomp en ‘red tape’, wat op zichzelf ook de staatsuitgaven vermindert. Verschillende overheidsadministraties zouden kunnen worden afgeschaft. Hoewel belangrijk als besparing op zichzelf, betekent het afschaffen van één dergelijk departement slecht een paar percenten van het totale overheidsbudget. Echte besparingen zijn er echter pas als er gesnoeid wordt in de sociale uitgaven, want die bedragen meer dan 2/3 van het overheidsbudget.
De tegenaanval is ingezet.
Het internationale protest van de jongste weken tegen de Amerikaanse financiële politiek lijkt de druppel te zijn, die de emmer doet overlopen. De kritiek op Bernanke’s politiek om steeds meer dollars te drukken, en zo de stijgende overheidsschuld mogelijk te maken, zwelt aan in de VS. Republikeinse politici, economisten en politieke strategen proberen op een gecoördineerde wijze Bernanke te stoppen. Tea-Party activisten trekken de aandacht van het publiek op wat Obama en Bernanke aan het uitspoken zijn met de dollar. Sarah Palin schreef als eerste bekende Republikein een open brief waarvoor ze zelfs in de Wall Street Journal uitgebreid geprezen werd voor haar financieel en economisch doorzicht. Ron Paul wordt na de installatie van de nieuwe Republikeinse meerderheid in het Huis van Afgevaardigden begin volgend jaar, de voorzitter van de commissie omtrent Financiële Diensten. Deze commissie zal Bernanke op de rooster leggen. Paul kan Bernanke niet tot aftreden dwingen, maar de open discussies zullen een breder publiek raken.
De nieuwe verkozen Republikeinen geven de indruk om direct na de installatie van het nieuwe Huis werk te willen maken van drastische bezuinigingen. De kans is ook groot dat de Republikeinen in het Huis volgend jaar weigeren om de bovengrens van de staatsschuld te verhogen. Op die manier kan Obama geen tekorten op de begroting meer veroorzaken. Paul Ryan, één van de Republikeinse leiders, heeft een gedocumenteerd plan in zijn ‘Roadmap for America’ om drastisch te bezuinigen op de sociale uitkeringen.
Laffer en de economische realiteit
Submitted by Bart Vanhauwaert on Thu, 2010-11-18 11:48.
Je opmerking dat een belastingverlaging een goede manier is om een snelle reductie van het Amerikaanse overheidstekort te bewerkstelligen is een bekende. Helaas vermeld je geen onderzoek dat dit staaft. Mijn persoonlijk overtuiging is dat op dit moment een verlaging van de belastingtarieven in Amerika weliswaar een positief effect zou hebben op de economische groei, maar een negatief effect op de totale staatsinkomsten. Ik benieuwd naar jou bronnen die dat tegenspreken.
Helaas is er geen tovermedicijn dat uitgestelde uitgaven, lees schulden, zomaar wegvaagt. Met uitzondering van inflatie (intern) or muntdevaluatie (extern), zoals je ook terecht betoogt in het eerste deel van je artikel. Als de Amerikaanse overheid echt haar schulden wil afbetalen dan denk ik dat een combinatie van drastische krimping van de overheidsuitgaven (en daarvan zijn defensie en veiligheid, ook goed voor bijna 1/3 van de uitgaven niet uitgezonderd) met een substantiele verhoging van de belastingstarieven een noodzaak is.
Het andere alternatief is natuurlijk dat de Amerikaanse overheid haar schuld niet afbetaalt. Het zou kunnen (maar is uiteraard niet gegarandeerd) dat de markt het hoge schuldniveau tolereert op eenzelfde manier dat het schuldniveau van België door de markt eenvoudiger wordt getolereerd dan de (tot nog toe) lagere Ierse schuld. Interessante tijden, maar ik zou me toch hoeden van al te zeer te steunen op magische 'eat your cake and have it too' oplossingen zoals belastingverlagingen die zonder gedegen onderbouwing worden geacht zichzelf (en meer) terug te betalen.
Wall Street Journal tegen Bernanke.
Submitted by Johnny Fincioen on Tue, 2010-11-16 23:08.
De Wall Street Journal schreef gisteren een open brief aan Bernanke. Hier is mijn vertaling van een fragment:
“Wij geloven dat de aankoop door de Federal Reserve van een groot bedrag aan schuldbrieven (genoemd ‘quantitative easing’) moet worden herdacht en gestopt. Wij geloven niet dat een dergelijk plan nodig is of aan te raden is onder de huidige voorwaarden. De geplande aankoop riskeert munt ontwaarding en inflatie, en wij denken niet dat de Fed’s doel van stimulatie van werkgelegenheid kan bereikt worden.
Wij onderschrijven uw (Bernanke’s) verklaring in de Washington Post van 4 november, ‘dat de Federal Reserve alleen niet bij machte is om all economische problemen op te lossen’. In de huidige omstandigheden denken we dat aanpassingen ten goede in de belasting wetgeving, de uitgaven van de staat, en in de wetgeving voorrang moeten krijgen in een programma om de nationale groei te stimuleren, en niet verdere financiële stimulus.
We gaan niet akkoord met de overtuiging dat meer inflatie nodig is, en we zijn bezorgd dat een volgende ronde van schulden-aankoop, terwijl interest percentages nog steeds bijna nul zijn alhoewel we al meer dan een jaar in een crisis leven, de financiële markten negatief zal beïnvloeden en volgende pogingen van de Fed zal bemoeilijken om de monetaire politiek te normaliseren.
Het aankoopprogramma van de Fed’s wordt ook door andere centrale banken bekritiseerd, en wij gaan akkoord met hun bezorgdheid dat deze aankopen niet gewenst zijn en niet zullen helpen bij het aanpakken van de economische problemen in de VS en in de wereld.”
Als je een mondje Engels verstaat, dan raad ik je aan deze video te bekijken. Het is een voorbeeld van de wijze waarop de kritiek op Bernanke via de moderne media verspreid wordt. Eenvoudig en versimpeld, maar accuraat.
https://www.youtube.com/watch?v=PTUY16CkS-k&feature=player_embedded