Geen respect voor het Parlement. Geen respect voor de rechtbanken. Geen respect voor de grondwet. December gaf een voorsmaakje van wat ons te wachten staat in 2011.

Obama’s administratie grijpt de macht om het Internet te reguleren. De Federale Communicatie Commissie (FCC), bestaande uit 5 door de Presidenten benoemde leden, verklaart zich bevoegd om regels te bepalen omtrent wat er mag gebeuren op het internet. Hiermee brengen ze het VS-internet onder de controle van de VS-overheid. Deze beslissing werd genomen door drie door Obama benoemde leden, 2 vrouwen en 1 man, tegen 2 door Bush benoemde leden. Dit niettegenstaande meer dan 300 van de in totaal 535 senatoren en volksvertegenwoordigers zich vooraf in een verklaring uitspraken tegen deze machtsgreep. Het aantal tegenstanders in het nieuwe Congres is zeker nog veel groter. Obama’s actie gaat ook regelrecht in tegen de beslissing van een federale rechter in April 2010 dat de regering geen recht heeft om het Internet te reguleren.

Het internet functioneert zeer goed: een explosie van nieuwe toepassingen met een vloedgolf van nieuwe gebruikers over een steeds sneller werkend netwerk. Nooit eerder was er een medium waarop het ‘vrije woord’ zo radicaal bloeide. Het internet slaat de controle op de informatie uit de handen van de politieke, economische, sociale en media elites.

Is er ook maar iets dat beter functioneert wanneer de overheid er zich mee moeit? Natuurlijk niet, integendeel. Vernieuwing en groei zullen vertraagd worden, want elke overheid neigt de status quo te verdedigen. Nieuwe regels komen er aan om bepaalde opposanten van het regime te straffen en om de vrienden te bevoordelen. De inhoud zal gecontroleerd worden, want hier ligt de echte uitdaging voor de overheid.

Als antwoord op de kritiek verklaarde de voorzitter van de FCC, Julius Genachowski, dat hij slechts met ‘lichte hand’ zal ingrijpen. Hoe naïef denken ze dat we zijn? Eenmaal haar voet tussen de deur, komt de overheid snel helemaal binnen om alles met ‘sterke hand’ te regelen.

Aangezien Obama de rechter niet respecteert en tegen de wil van het volk ingaat, moet het nieuwe Congres nu proberen om de vrijheid te herstellen. Dit kan door de FCC en al haar reglementen af te schaffen, wat pas een serieuze steun zou zijn aan de economie. Het bespaart een pak geld voor de belastingbetaler, de consument en het bedrijfsleven. Maar Obama zal dergelijke nieuwe wet natuurlijk blokkeren met zijn veto. Het minste wat het Congres dan moet doen is de FCC droog leggen: geen geld voorzien in het budget voor deze prehistorische commissie, zodat de werking er van stilvalt.

Als geheugenopfrissing wil ik dit nog meegeven:

1. De FCC is dezelfde organisatie die iedereen gedurende vele decennia verplichte om het monopolistisch telefoonsysteem van Bell te gebruiken (slechts gesplitst onder Reagan in 1984);
2. Een niet verkozen gezelschap die meer dan 20 jaar nodig had om de draadloze telefonie toe te laten op de markt;
3. De elitaire club die controleerde wat gezegd kon worden op de radio door een ‘Rechtvaardigheidsdoctrine’ (typisch links: verpak je bedoeling onder een noemer die het tegenovergestelde beduidt). Reagan stopte de ‘fairness doctrine’ in 1987.

Linkse organisaties in de VS, zoals onder meer ‘Free Press’, ‘SocialistProject’, ‘Pew Trust’, ‘MoveOn.org’ (lees hierover John Fund in The Wall Street Journal van 20 december 2010), met diepe connecties in de Obama-administratie, dromen luidop van de herintroductie van deze ‘Rechtvaardigheidsdoctrine’ op radio, TV en op het internet. De controle op alle nieuwsorganisaties en hun producten is wat ze willen. Dit is natuurlijk een aanslag op de vrijheid van meningsuiting, en ongrondwettelijk. Maar, beschouwt Obama de grondwet als nog iets meer dan een vodje papier?

Obama’s EPA, de Environmental Protection Agency, publiceert binnenkort een resem van nieuwe regels en belastingen om de productie van CO2 te beperken. Het Congress, gecontroleerd door de Democraten, weigerde dit te doen in 2010. Het nieuwe Congres, met Republikeinse meerderheid, zal zeker de productie van CO2 niet beperken. Maar geen nood: Obama zet het parlement opnieuw aan de kant. De nieuwe EPA-regels zullen onder andere de CO2 uitstoot van elektriciteitscentrales beperken. Op het moment dat deze bestaande fabrieken een upgrade van hun installaties ondergaan zullen ze onderworpen zijn aan de nieuwe regels inzake CO2-uitstoot. Dergelijke centrales ondergaan jaarlijks een onderhoud en vervangingen van hun installaties. Ongeveer de helft van alle energie in de VS wordt geproduceerd met behulp van steenkool. De VS heeft de grootste steenkoolreserve van de wereld. Obama’s politiek kan het stilleggen betekenen op korte termijn van 1/3 van alle elektriciteitsentrales die steenkool verbranden. De energievoorziening aan burgers en aan de industrie zal heel waarschijnlijk in het gedrang komen en bij momenten gewoon uitvallen, zoals in derdewereldlanden. De kostprijs van elektriciteit zal zeker drastisch stijgen in de VS.

Opnieuw rest het Congres alleen de mogelijkheid om de EPA droog te leggen, of gewoon af te schaffen. Obama weet dat hij nog voldoende steun heeft in het Congres om zijn veto van kracht te houden, want slechts een 2/3 meerderheid in beide kamers van het Congres kan een veto nietig verklaren. Ondertussen kan Obama verder de groei van de VS-economie belemmeren. In de pers zal hij dan verwondering veinzen dat de industrie de VS verlaat, en dat de werkloosheid hoog blijft. In één adem zal hij dan de bedrijfsleiders persoonlijk beschuldigen het ‘vaderland’ te verraden.

Obama’s National Labor Relations Board kondigt een nieuwe regel aan: bedrijven moeten hun werknemers informeren omtrent hun recht om zich te laten vertegenwoordigen door een vakbond. Hiertoe moeten affiches worden opgehangen op verschillende plaatsen binnen het bedrijf. Eén van de eerste beslissingen getroffen door Obama toen hij President werd, is een regel die deze identieke informatieplicht oplegt aan bedrijven die aan de overheid leveren. Nu gaat hij achter alle bedrijven.

De vakbonden verliezen leden in de private sector sedert vele decennia (2009: slechts 7,2 % is lid van een vakbond - US Dep of Labor). Zelfs het Democratische Congres was niet bereid om meer rechten toe te kennen aan de vakbonden. Zo dromen de vakbonden al jaren om de geheime stemming bij vakbondsverkiezingen ongedaan te maken, zodat ze de individuele werknemers onder druk kunnen zetten. Het geblokkeerde wetsvoorstel hiertoe wordt ‘Card-Check’ genoemd. Het zou voldoende zijn dat vakbonden een ondertekend kaartje ophalen bij 50% +1 van de werknemers, opdat voortaan binnen het bedrijf alles met de vakbonden moet worden besproken in plaats van met de individuele werknemers zelf.

Een nieuw gelanceerd idee is om de werknemers elektronisch te laten stemmen via internet gedurende enkele weken. Kwestie van iedereen tijd te geven, nietwaar? Weg met het afgedekte stemhokje op verkiezingsdag. Ook deze techniek opent de deur voor de vakbonden om individuele werknemers onder druk te zetten, want het geheim van de stemming is niet meer gegarandeerd.

Vanaf 2011 zal het nieuwe Congres de verschillende Obama-administraties voortdurend expliciet moeten verbieden bepaalde regels op te leggen. Obama start een bewuste tactiek om het Republikeins Congres op te zadelen met veel tijdrovende discussies en beslissingen over deelproblemen. In de bevriende pers zal hij uitgebreid emotioneel de waarheid geweld aan doen omtrent die ‘belangrijke’ nieuwe bevoegdheden. Obama wil grote strategische beslissingen door het Congres vermijden of vertragen. Om een beeld te gebruiken: de Republikeinen worden gedwongen vele kleinere lekken in de dijk te stoppen, en lopen hiermee het risico niet te kunnen denken aan het verleggen van de loop van de rivier. Ondertussen verminkt Obama rustig verder de economie, en beperkt hij de vrijheid van de burgers. Zijn veto kan toch niet ongedaan worden gemaakt in het Congres.

De vraag is of de Republikeinen zich zullen laten inkapselen, of wel degelijke moedige fundamentele veranderingen zullen doordrukken, door, als het moet, de volledige Obama-administratie lam te leggen, geen budget te verlenen, en zo Obama tot compromissen te dwingen.

Obama weet dat de gerechtelijke molen heel traag draait, en het jaren kan duren vooraleer het Opperste Gerechtshof zich over zijn beslissingen uitspreekt.

Hoe ver van tirannie staat het staatshoofd met zijn minachting voor parlement en justitie?