Iedereen wist dat pater Versteylen seksueel geobsedeerd was, maar hij mocht het in alle scholen komen vertellen. En de pers juichte dat volmondig en unaniem toe.

Het artikel hieronder verscheen in mijn nieuwsbrief Peper & Zout van juli 1997, nadat ik in het vorige nummer van dat blad (mei 1997) kritiek had geleverd op pater Versteylen die een vaste klant was in katholieke scholen waar hij tijdens "bezinningsdagen" kinderen kwam aanzetten tot seksueel experimenteren onder toezicht van "gunnende" volwassenen zoals hijzelf. En vandaag zeggen de hypocrieten in de media en linkse kerk: Wir haben es nicht gewusst!

Peper & Zout, juli 1997:

Een brave pater

Ook pater Versteylen reageerde op mijn artikel. Hij vroeg telefonisch of we elkaar eens konden ontmoeten.

Vele katholieke scholen doen beroep op de pater in het kader van seksuele opvoeding. Journalist Peter De Backer had in Het Nieuwsblad (24 mei 1997) gesuggereerd dat ik overdreef door ook "de brave pater Versteylen" aan te klagen. Mijn gesprek met de pater heeft mijn bedenkingen bij zijn aanpak niet weggenomen.

Pater Versteylen is tegen porno en consumptieseks. Hij wil het beeld van seks bij onze jongeren mooi, lief en teder houden. Hij gebruikt daarom een verhullende taal, waarbij hij woorden als penis vervangt door stengel; masturberen door hemelen; sperma door zaligheid; vagina door grage gaatje; een orgasme door juichen (of zweven); wederzijdse masturbatie door het feest van de hand , enzovoort.

In zijn "Gulle Gazet - Groene Jongeren Krant over Lichaamsbeleving & Toenaderingskunst", die hij onder scholieren verspreidt, staan teksten zoals:

Je vierde het feest van de hand.

Je voelde voor het eerst van je leven de

hand van een meisje rond je stengel

& je dacht: hoeveel zachter en liever die

strelende hand dan je eigen harde

hevige bij het hemelen.

Wat seks betreft is de pater er voorstander van dat onze kinderen in de puberteit aan "onderlinge inwijding" doen. Versteylen vindt dat wij onze kinderen hun seksuele ervaringen moeten "gunnen". Het na te volgen voorbeeld daarbij is "wat vroeger in alle natuurculturen bestond: de initiatierituelen" (ik citeer uit de "Verantwoording" bij zijn "Gulle Gazet").

Die seksuele inwijding is een zaak van heel de gemeenschap, want, aldus Versteylen, in de natuurculturen was "wat er met deze jongens en meisjes op die leeftijd gebeurde, de zaak van heel de stam. Net als ontgroening was het een horizontaal gebeuren: de jongeren wijdden elkaar onderling in. Maar meteen had de inwijding ook een verticale richting: zij gebeurde onder begeleiding van door de stam aangestelde, betrouwbare en vooral belangloze volwassenen, die niet de eigen ouders waren."

Ik vermoed dat zo'n theorie alleen kan ontspruiten aan het brein van iemand die, ten eerste, zelf geen ouder is en, ten tweede, zelf seksueel is geobsedeerd. Seksualiteit is immers geen zaak van een collectief, zoals de stam of de gemeenschap. Het is een intiem gebeuren tussen twee mensen waar derden zich niet mee te bemoeien hebben. Weg dus met Versteylens verticale dimensie. Indien er aan seks al een verticale dimensie is, dan is het in relatie met God, niet met "de stam".

Wat de horizontale dimensie betreft: elkaar "ontgroenen" is een taak voor twee (jonge) volwassenen, niet voor scholieren. Bovendien zijn diegenen die er het beste kunnen over oordelen of en wanneer hun kinderen al dan niet "ontgroening" rijp zijn, de eigen ouders, en zeker geen "belangloze" volwassenen-die-niet-de-eigen-ouders-zijn.

Pater Versteylen wil zijn "gunnende boodschap op grote schaal, vooral langs de scholen, verspreiden". Voor mij niet gelaten, want ik ben de tolerantie zelve. Maar opnieuw de vraag: Ben ik onredelijk wanneer ik eis dat de school de ouders daar dan vooraf van op de hoogte stelt? Dit zal ouders die niet akkoord zijn in staat stellen hun kinderen thuis te houden op de dag dat pater Versteylen langskomt om zijn "gunnende" boodschap te verkondigen.

Zo kunnen deze ouders dan vermijden dat hun kinderen na een bezinningsdag van de school naar huis komen (zoals mijn 13-jarige dochter overkwam) met een tijdschrift met teksten zoals:

Je zat op de rand van je bed.

Je keek naar je stengel die hevig zweefde.

Je boog met je mond er naartoe maar

je geraakte er niet aan

& je wou dat je een slangenmens was.

Ik heb haar dit blad afgepakt, het per kerende terug aan de schooldirectie bezorgd en geweigerd de 500 frank te betalen die de school de ouders aanrekende als kosten voor de "bezinningsdag" bij Versteylen. Als de journalisten van Het Nieuwsblad dat een intolerante houding vinden, dat ze dan hun eigen kinderen maar toevertrouwen aan de brave pater, maar niet de mijne.