Le Style, C'est L'homme Même

From the desk of Marc Vanfraechem on Sat, 2005-12-03 09:49


Jean-Marie Le Pen kwam woensdag spreken in Gent(brugge). Zo'n evenement moet vanzelfsprekend door iémand verslagen worden, en dus ging ik luisteren, zij het zonder veel illusies: hoogstens zou ik een soort rustre te zien krijgen. Goed, ik wilde het spektakel op en rond het podium eens van nabij bekijken. (Ik kende Le Pen natuurlijk al jaren... van korte citaten, van schaarse optredens op de Franse TV, enfin, ik wist er niéts van... et ça en dit long des Médias)

Welnu die kerel is 77, en eerst sprak hij anderhalf uur mét papieren. Hij had twee versprekingen toen, één keer omdat hij ergens een cijfer mislezen had, en daarna nog iets met statistieken. (Ze hadden een glas water naast hem gezet, maar daar heeft hij niet van gedronken dat ik het zag.)

Na dat anderhalf uur zei hij: Je vois que l’heure avance et que les aiguilles tournent, et je voudrais maintenant vous donner vous la parole; il se peut que vous voudriez me poser des questions... enfin c'est pas moi qui vous donne la parole... vous êtes chez vous!

Ja, die kerel spreekt grammaticaal en sierlijk! En hij heeft enkele Latijnse citaten achter de hand die hij schaamteloos gebruikt, sans façons, zonder branie en zonder vertaling. Ridendo castigans: de man is grappig... en charmant.

En hij gaf trouwens niemand op dat moment zelfs de kans om een vraag te stellen: zijn gedachten waren weer op een thema gekomen, en dat kwam er op neer dat hij nog eens een klein uur doorging, zonder papier nu en al rondlopend op het podium… en zijn publiek (300 man?) werd niet ongedurig!

Daarna kwamen er toch enkele vragen, want hij herinnerde zich plots dat hij daar zelf over begonnen was; hij beantwoordde die snel en sterk, en tenslotte kreeg hij van een bedeesde schone een grote mand met Vlaamse specialiteiten, die hij graag in ontvangst nam: “tant pis pour mon régime... mais je peux embrasser?“

Jongens! een ander beeld dan wat ik uit de media “wist”!

P.S. Le Pen kreeg op het laatst nog een vraag van een ongeruste dame: immigratiestop allemaal goed en wel, maar wat was hij van plan te doen met de massa vreemdelingen die er in Frankrijk nù al waren?
Na zestig jaar carrière moest hij niet lang nadenken om – wel-en-niet te antwoorden:
[ik moet nu uit mijn hoofd citeren en had beter enkele nota's genomen, maar het is toch wel redelijk betrouwbaar]

Chère madame, vous me demandez comment on va évacuer l’eau de la coque d’un bateau qui risque de chavirer? Les uns proposeront des pompes, d’autres des seaux, des gobelets, des tasses, d’aucuns iront peut-être chercher des petites cuillères, voir, préféreront des pailles; puis enfin il y a ceux qui envisagent... s’user d’un buvard? [zijn mimiek en gebaren moet je je erbij denken, maar om je op weg te helpen: het was onvergelijkbaar veel grappiger dan pakweg Geert Hoste, denk liever aan die talentvolle kerel met al zijn typetjes, Van den Durpel] Mais dans un bateau qui prend de l’eau, il ne convient pas de discuter: il faut illico boucher le trou.

Le Pen is ook maar een Fransman

Submitted by Hubert Spons (not verified) on Sun, 2005-12-04 17:29.

Vlaamse nationalisten en gewoon alle Vlamingen die meer autonomie voor Vlaanderen nastreven, moeten zich geen illusies maken over Franse politici en Fransen in het algemeen, hoe charmant ze zich ook voordoen en hoe ver men zich met hun opvattingen ook kan vereenzelvigen.
Frankrijk is Vlaanderen vijandig gezind omdat zijn aanhechting bij de glorieuze natie na vele pogingen is mislukt, en hoewel dat vooral aan internationale weerstand te danken is. Ook omdat het zich in België wil onttrekken aan de overmacht van Wallonië, dus weigert een lid van de Francophonie Internationale als zijn meerdere te erkennen.
Ik ben zeker niet de enige die de indruk heeft dat Frankrijk een dubbel spel speelt. In Europa wil het de richting aangeven, bij voorkeur alleen. Desnoods, als het echt niet anders kan, in samenwerking met enkele andere belangrijke staten, Duitsland, Italië, Groot-Brittanië, met deze laatste vanzelfsprekend in een ondergeschikte rol. Aan de andere kant onderhoudt het bevoorrechte betrekkingen met zijn vroegere kolonies en met andere Aziatische en Afrikaanse landen, zelfs als die afkerig staan tegenover het Westen of het zelfs actief bekampen. Het doel is duidelijk. Frankrijk hoopt op die manier een gedeelte te compenseren van het prestige en de invloed die het in de wereld, met inbegrip van Europa, heeft ingeboet. Daar heeft het alles voor over. Om welke andere reden dan om de landen van herkomst gunstig te stemmen en in de internationale politiek in Frans vaarwater te houden, heeft het massale immigratie uit Noord-Afrika toegelaten, soms zelfs uitgelokt? Soms vraagt men zich af of Frankrijk nog wel een Europees land wil blijven.
Zelfs Le Pen heeft zich misschien aan die mentaliteit bezondigd. Nu is hij tegen onbeperkte immigratie uit Afrika. Lang geleden was hij voorstander van “ l’Algérie Française”. Die formule betekende dat Algerije een departement van Frankrijk zou worden, met voor haar inwoners alle rechten en vrijheden van de burgers van de Franse republiek. Heeft hij zich bekeerd uit oprechte overtuiging of uit ergernis omdat de Algerijnen van die oplossing niet wilden weten? Heeft niemand hem in Gent een vraag gesteld over die periode?
Ik volg de activiteiten van Le Pen sedert vele jaren. Van op afstand, maar met onverminderde waardering. De hier geuite kritiek komt dus niet van een linkse kwezelaar die elke dag geknield Le Monde leest.

och, Frankrijk hangt een

Submitted by Vik (not verified) on Thu, 2005-12-08 11:47.

och, Frankrijk hangt een multipolair wereldbeeld aan, in die zin dat onze Amerikaanse vrienden één van de, en niet hét machtscentrum zijn; en in hun natte dromen zijn ze ook één van die machtscentrums. Frankrijk bezit nu eenmaal de luxe om een deftig buitenlands beleid te kunnen voeren...

ps: een Franse linkse kwezel zou Libération lezen. of l'huma, maar daar zouk je niet onmiddellijk van verdenken :-)