De Kroaat Ante Gotovina werd begin december gearresteerd op het eiland Tenerife. Hij moet terecht staan voor het neptribunaal in Den Haag. Gotovina werd al enkele jaren gezocht en met name procureur Carla Del Ponte zat achter zijn veren, want vermits hij geen NATO-generaal is doch enkel een Kroaat, is het duidelijk dat recht moet geschieden. In een AP-bericht van 10 december over de arrestatie lezen we: “Del Ponte said Thursday she had known since September that Gotovina was in Spain, though she kept it secret.”

Nochtans beschuldigde Del Ponte in de Daily Telegraph van 20 september de katholieke kerk ervan dat zij Gotovina beschermden: “I have information he is hiding in a Franciscan monastery and so the Catholic Church is protecting him. I have taken this up with the Vatican and the Vatican refuses totally to co-operate with us […] They said they have no intelligence and I don’t believe that. I think that the Catholic Church has the most advanced intelligence services.”

 

Schreef genoemde krant: “The Vatican could probably pinpoint exactly which of Croatia’s 80 monasteries was sheltering him ‘in a few days’, Mrs del Ponte told The Daily Telegraph at her offices in The Hague. Instead, she had been ‘extremely disappointed’ to encounter a wall of silence from the Vatican. Frustrated by months of secret but fruitless appeals to leading Vatican officials, including a direct appeal to Pope Benedict XVI, Mrs del Ponte has decided to make the matter public.”

De internationale pers besteedde aan deze aanval op de katholieke kerk zeer ruime aandacht. Kroatische kranten telefoneerden na Del Ponte’s ‘onthulling’ naar de Franciscaner kloosters te lande, om te informeren of Gotovina zich ter plekke bevond. Dat ontlokte aan de kloosterlingen sarcastische of nationalistische reacties. Eén monnik antwoordde zelfs, dat Godovina niet aan de telefoon kon komen omdat hij sliep.

Op 30 september lanceerde Del Ponte nog eens verwijten aan het adres van de Kroatische regering, die door haar werd beschuldigd van gebrek aan medewerking bij de opsporing van Gotovina. Volgens een BBC-bericht drukte Del Ponte haar ontgoocheling uit betreffende “the level of Croatia’s co-operation with The Hague war crimes tribunal.” Citaat uit dit bericht: “You cannot imagine how disappointed I am. We have always [the] same problem, Gotovina is still at large.”

Amper drie dagen later slikte Del Ponte deze aantijging volledig in, en verklaarde ze dat de Kroatische regering reeds wekenlang ten volle medewerkte: “I can say that, for a few weeks now, Croatia has been co-operating fully with us and is doing everything it can to locate and arrest Ante Gotovina.” Beide met grote nadruk afgelegde verklaringen kunnen niet tegelijk waar zijn, en illustreren rijkelijk het neppe karakter van de Haagse ‘rechtbank’. De plotse ommezwaai in Del Ponte’s verklaringen hield  overduidelijk verband met het begin van de toetredingsgesprekken tussen de EU en Turkije. EU-lidstaat Oostenrijk wou zijn veto terzake enkel opgeven indien ook toetredingsgesprekken met Kroatië zouden beginnen, maar dit laatste was in de ogen van de Eurocratische kaste slechts aanvaardbaar indien Kroatië zijn volle medewerking zou verlenen aan de Haagse nepjustitie. Del Ponte kreeg dus vanachter de schermen een vernederend bevel van haar bovenbazen, en begon de voorheen verguisde Kroatische regering prompt te prijzen.

De Franse minister van buitenlandse zaken Philippe Douste-Blazy beschreef de curieuze ommezwaai heel lakoniek als volgt: “De procureur van het Internationaal Strafhof, Mevr. Carla Del Ponte, zei sinds meerdere maanden dat de Kroatische regering niet meewerkt bij het opsporen van oorlogsmisdadigers. Sinds enkele uren zegt Mevr. Carla Del Ponte dat de Kroatische regering perfect samenwerkt met het Hof. Bijgevolg verandert onze positie en zien wij geen bezwaren meer tegen onderhandelingen met Kroatië, mits een heel preciese kalender wordt gevolgd.”

Op 30 september, toen ze nog doende was Kroatië te beschuldigen, moet Del Ponte blijkens haar verklaringen van 10 december reeds geweten hebben dat Godovina zich helemaal niet in Kroatië bevond. Toch had ze op dat ogenblik haar beschuldigingen, ondermeer aan het adres van de katholieke kerk van Kroatië, absoluut niet teruggetrokken.

De Bosnische co-president Ivo Miro Jovic stelde op de Bosnische televisie de volgende retorische vraag: “Will Del Ponte be ashamed at all after her statements, which inflicted great damage on the Roman Catholic Church, that Gotovina was hiding in monasteries here and in Croatia?” Del Ponte heeft ook in de loop van de maanden oktober of november haar bedrieglijke aantijgingen aan het adres van het Vaticaan of van de Franciscanen in elk geval niet herroepen. Deze laatsten vroegen op 20 oktober een publiek excuus: “We have been deeply injured by these undeserved claims. Although we are ready to forgive you, our love for truth entitles us to expect a public apology.” Del Ponte zweeg, al wist ze naar eigen zeggen op dat ogenblik reeds wekenlang dat de gezochte zich in Spanje bevond.

Eén conclusie lijkt onontkoombaar: Del Ponte is niet zomaar bereid om door haar gelanceerde, doch vals blijkende beschuldigingen in te trekken of te herroepen. Wel is ze bereid om op hoger bevel binnen de drie dagen iets te zeggen én het omgekeerde. Dat lijken merkwaardige eigenschappen voor iemand, die als openbaar aanklager fungeert bij een zogezegd ‘internationaal tribunaal,’ want men zou verwachten dat iemand met zo’n functie geneigd zou moeten zijn tot het formuleren van waarheidsgetrouwe aanklachten en beweringen. Maar vermits het tribunaal zelf nep is, hoort daar ook een neppe aanklager bij, en zo valt alles toch nog op zijn pootjes.

En omdat de valse aanklacht het Vaticaan betrof, klopt meteen ook het vreemde feit, dat de zelfverklaarde katholiek Del Ponte in 2002 ook een eredoctoraat ontving van de nep-katholieke universiteit van Leuven. Opgegeven reden [pdf]: Mevrouw Carla Del Ponte “draagt op reële wijze bij tot de invulling van het internationale strafrecht.” Hoe ‘reëel’ moet worden ingevuld is ondertussen gebleken. Weet u het nog? Bij dezelfde gelegenheid werd ook een nep-doctoraat uitgereikt aan Z.K.H. Prins Filip, ondermeer omwille van “de inzet van de prins […] voor de Europese en internationale positionering van ons land op economisch, politiek, sociaal en cultureel vlak.” Ach, hoe hol en inhoudsloos klinkt het geritsel der heersende kaste. Allemaal nep.