Herinnert u zich nog de clichés die de Vlaamse media rondstrooiden over de moordenaar van Theo van Gogh; de genaamde Mohammed B. zoals het grootste deel van de Nederlandse media nog altijd Bouyeri noemt? (Sinds die tijd spreekt hoogleraar Afshan Ellian die als gewezen Pers de weldaden van de islam aan den lijve ondervond, in zijn column in het NRC-Handelsblad altijd over Mohammed A. om duidelijk te maken dat de uitvinder van deze ideologie ook een misdadiger was). Bouyeri was de perfect geïntegreerde Marokkaanse Nederlander; een onschuldig lam dat door omstandigheden buiten zijn wil zoals de dood van zijn moeder in de handen viel van een paar fundamentalistische wolven en overstag ging.

En natuurlijk eindigde men met de clichévraag: hoe kon men verhinderen dat de islam misbruikt wordt door een zeer kleine minderheid? Want fundamentalisten zijn per definitie voor de media-zwendelaars een minderheid, zelfs al staat in de Gazet van Antwerpen-enquête dat 4 op 5 islamitische jongeren in dit land in een letterlijke interpretatie van de koran gelooft.

Betweter

Ter gelegenheid van de processen tegen Bouyeri en zijn vriendjes van de Hofstadgroep hebben verscheidene Nederlandse kranten zich nog eens over dat verleden van die “perfect geïntegreerde” Marokkaan gebogen en zij ontdekten dat de boef nogal wat gemeen had met andere schurken van Marokkaanse origine.

Vader Bouyeri is een analfabete schapenhoeder die de armoede ontvlucht en eerst naar Parijs en later naar Schiphol trekt waar hij aan de kost komt als bordenwasser. Zijn moeder in Marokko zoekt hem een vrouw uit met wie hij trouwt en die hij jaarlijks in de vakantie opzoekt tot hij haar in 1977 mee naar Nederland neemt. Daar wordt de latere moordenaar in 1978 geboren. Er was al een dochter, maar hij is wel de oudste zoon en na hem komen nog vijf dochters en een zoon. Hij moet van vader naar de koranschool maar dat wordt geen groot succes want de Berber Bouyeri begrijpt aanvankelijk geen Arabisch en zal die taal trouwens nooit goed onder de knie krijgen.

Als hij in 1990 naar de middelbare school gaat, zijn de meeste andere leerlingen nog echte “kaaskoppen” maar in de 5 jaar dat hij er blijft, verandert de school vlug van uitzicht. De school wordt helemaal zwart en oud-leraars herinneren zich dat meerdaagse schoolreizen afgeschaft worden omdat meisjes niet buitenhuis mogen slapen en dat lesgeven altijd maar moeilijker wordt omdat de Marokkaanse leerlingen alleen maar schotel-TV kijken en niet willen lezen.

Bouyeri volgt algemeen middelbaar onderwijs (havo), maar slaagt er niet in om over te stappen naar het vwo (onze humaniora). Zoals een oud-leraar zegt: “Havo kan je aan met alles uit het hoofd te leren, maar voor het vwo moet je verbanden kunnen leggen.” Universiteit kan hij niet aan en daarom studeert hij boekhouding, gebruik makend van de ruime Nederlandse studiebeurzen. Maar ook dat lukt niet en dus probeert hij het met informatica en dat is zeker te hoog gegrepen. Hij is een onverbeterlijke betweter die geregeld het hoge woord voert in een groepje leeftijdsgenoten en die over alles en nog wat zijn mening heeft. Het Israëlisch-Palestijns conflict obsedeert hem maar gelukkig is er één tv-zender (en geen andere) waar hij op vertrouwt en die hem alle informatie geeft die hij nodig heeft. Hierover straks meer.

Dankzij zijn studiebeurs en een tijdelijk bijbaantje kan hij zelfs een eigen huis huren waar hij ongestoord kan drinken en blowen met vrienden. Hij wordt meer en meer een agressieve schoft die graag en gemakkelijk de leugens uitspuwt die hem zijn ingeblazen door de linkse partijen: als hij zijn zin niet krijgt, komt dat nooit door zijn eigen gedrag maar is het altijd de schuld van racisten. Bij een vakantie op Gran Canaria valt hij voortdurend Spaanse meisjes lastig en Spaanse mannen die dat niet pikken zijn… u kent het al wel. Uiteraard hanteert hij twee normen en twee gewichten. Hij terroriseert zo erg een zus die een (Marokkaans) vriendje heeft dat het meisje de politie belt en vertelt dat ze gegijzeld wordt. Deze keer ontsnapt hij nog maar hij zet in 18 maanden geen voet meer in het ouderlijk huis omdat vader niet streng genoeg voor de meisjes is.

Geweldenaar

Hij wordt meer en meer gewelddadig en hij valt in juni 2000 met zijn boeventroep het studentencafé van zijn ex-school binnen om alles kort en klein te slaan en de Nederlanders mores te leren. Hij houdt er een gebroken enkel aan over, wordt opgepakt en tenslotte veroordeeld. Hij vliegt zelfs effectief voor een paar maand in de gevangenis wat wijst op zeer zwaar geweld. Maar hij is nauwelijks op vrije voeten of hij vecht alweer met het vroegere vriendje van zijn zuster. Hij is dus allang een boef als zijn moeder eind 2001 sterft. Inmiddels is hij dankzij de Nederlandse belastingbetaler aan een derde studie begonnen: sociaal-pedagogische hulpverlening en dat houdt hij zowaar drie maanden vol. Dan heeft hij er genoeg van en leeft verder op kosten van de belastingbetaler, dankzij een uitkering.

Dit is dus het heerschap dat zonder problemen door de Nederlandse buurtwerkers uitgenodigd wordt om zijn zegje te doen over het buurtwerk en zelfs stukjes te schrijven in het wijkblad. Hij heeft wel een paar eigenzinnige meningen, maar kom, originaliteit heeft altijd een prijs. Achter de aanslagen op de Twin Towers zitten uiteraard de joden en bij een discussie over een artikel over koranverzen hanteert hij tegenover de redactrice een doorslaggevend wetenschappelijk argument: “Ik ben een man en jij maar een vrouw. Dus heb ik gelijk.”

Inmiddels probeert hij zeer veel geld binnen te rijven voor een nieuw jongerencentrum voor zichzelf en zijn vrienden ondanks het feit dat er al een centrum is waar die vrienden geregeld komen. Als hij bot vangt, zijn de bedreigingen niet uit de lucht. En in het najaar van 2002 ontdekt hij dan “de ware islam”. Hij kleedt zich anders, laat een baardje groeien en zit dagen lang achter zijn computer. Hij specialiseert zich in het downloaden van zo gruwelijk mogelijke beelden van slachtingen door fundamentalisten. Hij verspreidt artikels die de democratie verwerpen omdat die in tegenspraak is met de islam. Hij weigert te solliciteren en zegt in mei 2004 tegen de mensen van de sociale dienst: “Ik ruk je hart uit” of “ik maak je dood”. Op 2 november pleegt hij dan de moord die hem wereldberoemd maakt.

Zijn huis van vertrouwen

Tot zover het verhaal van deze loser, deze dropout die zoals zovelen van zijn land- en geloofsgenoten geen gebruik heeft gemaakt van de kansen die zijn land hem aanbood en die uit wraak voor zijn eigen falen dan maar in de criminaliteit stapt en de schuld legt bij de “racisten” die zijn genialiteit niet onderkenden.

En o ja, wat is die éne tv-zender waar Bouyeri uitsluitend naar keek? Wat denkt u? Welke van de drie politiekcorrecte Nederlandse openbare zenders genoot zijn voorkeur? Wel, geen van de drie. Ah, zegt u dan: Al-Jazeera natuurlijk! Maar, ik schreef toch al dat hij  niet genoeg Arabisch kent. Stilte. Zeer diepe stilte. “Het zal toch niet waar zijn?” fluistert u. Sorry, broeders en zusters, het is wel waar.

De enige zender waar deze walgelijke schoft vertrouwen in had was de… VRT. Kortom, als er iemand nog een beter argument kent om de hoofdredactie van de nieuwsdienst en een paar reptielen genre De Vadder met artikel 9 van het tuchtreglement te bedenken (oneervol ontslag met verlies van pensioenrechten), dan mag hij het me laten weten.