De conversatie tussen “le patron” Emile Vandervelde en zijn Vlaams knechtje Anseele moet ongeveer zo gegaan zijn in 1919 vooraleer de wet Vandervelde op het alcoholmisbruik werd goedgekeurd.

“Eh bien, Edouard, onze werkers drinken nogal wat, hoor ik!”

“Oui, patron; ze zuipen zich geregeld lazarus en meppen dan hun vrouwen en kinderen halflam. Daar moeten we dringend iets aan doen.”

“ Tu penses? Het moet uit zijn met die bevoogding. Laat ze zich volgieten en niet alleen met bier, eh? Jenever, cognac, dat moet kunnen.”

“D’ accord patron. En voor de onverbeterlijke zuiplappen stel ik voor dat we speciale cafés openen waar zij zich op kosten van de overheid bezatten.”

Natuurlijk weet u ook wel dat ik hier nonsens schrijf, want het linkse standpunt in die tijd was dat men desnoods mensen tegen zichzelf moest beschermen. Maar verander dat bier en die jenever door drugs en je kan zo die conversatie in de mond leggen van allerlei zogenaamde linkse politici vandaag.

Nog een voorbeeld. Een van mijn eerste interviews was met de volslagen vergeten Natalis de Bock, de afgevaardigde van het ABVV bij de onderhandelingen over het sociaal pact in 1944 die zouden leiden tot de verplichte sociale zekerheid. De Bock hamerde er toen op dat werken een plicht was en dat de controle op werklozen niet streng genoeg kon zijn want zij leefden op de kosten van hun makkers. Inmiddels is de laatste controle op de werkloosheid afgeschaft, kan men zijn hele leven lang de hand ophouden zonder ooit één dag gewerkt te hebben, want van de gemeenschap profiteren zonder plichten is nu een zeer links standpunt.

Er is dus iets gebeurd waardoor links synoniem geworden is voor onfatsoen, gebrek aan moraliteit, profitariaat zodat het terrein van het fatsoen, van de echte solidariteit, van de normen aan rechts is overgeleverd.

Op zijn kop

De omslag komt er einde jaren 60, begin jaren 70. Gust Cool, de grote baas van het ACV, zegt op het congres van 1969 dat men zich heeft moeten inspannen om nog wat sociale eisen te formuleren. In het hele land zijn nauwelijks 50.000 werklozen. Op 15 jaar tijd verdriedubbelt de reële levensstandaard en die ongelooflijke welvaartsstijging zet de Westerse wereld op zijn kop. Het gezag om het gezag zakt langzamerhand door de hoeven. Mensen staan niet meer te beven voor de baas, want elders is werk genoeg. De jongeren hebben dankzij die welvaart veel langer gestudeerd dan de oudere generaties en ze lachen eens met die ouwe zakken voor wie het hoogst bereikbare in het leven onderbureauchef met stijve kol bij de spoorwegen was. Ze lachen eens met de kerk want inflatie en oorlog zijn mensenwerk en geen straf van God. De vrouwen grijpen massaal naar de pil, want zo kunnen ze blijven werken en die eerste vakantie in het buitenland betalen en die “smeerlap kan hen geen zoveelste kind” meer maken.

In de jaren 70 verandert links het geweer van schouder. Er is nog wat aandacht voor de traditionele achterban, maar ondanks de oliecrisis stijgt de levensstandaard nog. En dus zet men de oude zekerheden op zijn kop. De oude patrons van links wilden dat de arbeidersklasse de waarden en normen van de burgerij zouden overnemen: met twee woorden spreken, tandjes poetsen, hard werken. Daarom waren er in de volkshuizen bibliotheken en probeerden turnbonden en arbeiders-esperantisten de leden op te voeden.

Dat verdwijnt geleidelijk want links zijn betekent voor de oud-strijders van 1968 dat gezag overbodig wordt zodat voortaan alles mag en alles kan: weg met de kleinburgerlijkheid. De kledij en de herenkapsels van de jaren 70 zijn van een stuitende lelijkheid en worden nu door de dragers van toen weggelachen. Alles wordt voortaan gerelativeerd en de individuele verantwoordelijkheid van de mensen bestaat niet meer. De kapitalistische maatschappij is altijd schuldig en dus stijgt de criminaliteit zienderogen en oh wat zijn die daders feitelijk zelf slachtoffers. Trouwen is niet meer nodig of anders zo laat mogelijk en liefst zo weinig mogelijk kinderen. Alle mogelijke seks wordt bespreekbaar. Zelfs pedofielen zijn in feite meer slachtoffer dan daders.

De nieuwe bourgeois

De volgende omslag leidt tot de situaties van vandaag. Hoewel links zich allang heeft neergelegd bij de vrije markt, komt de volledige ineenstorting van “het reëel bestaande socialisme” in het Oostblok als een enorme verrassing. Nieuw-links wordt van af dat moment zowel een ideologie als een levensstijl. Ideologisch vervangt “de multiculturele maatschappij” de vroegere “eigendom van de productiemiddelen”. De grootste gesel waar links tegen strijdt blijkt “het racisme” te zijn; niet de racistische balk in de ogen van de vele toestromende migranten maar wel het racistisch splintertje in de ogen van de oorspronkelijke bevolking.

Om dat walgelijk proletariaat te leren hun bakkes te houden, creëert links het beruchte Centrum; een instelling gedomineerd door de nationaal-socialisten van de PS en hun Vlaamse collabo’s. De oude arbeidersklasse wordt als een rotte aardappel weggeworpen en vervangen door de tweeverdieners; de benoemden en bevorderden in onderwijs en bij de overheid die het zo goed hebben dat ze zich vooral inspannen voor de in hun ogen  echte noden van de maatschappij: privacy, rechten van criminelen, absolute gelijkberechtiging van seksuele voorkeuren en vooral de non-discriminatie. En hier komt de dubbele moraal van de nieuwe Übermenschen om de hoek kijken.

De hele wereld is hier welkom, want iedere gelukszoeker is zo zielig. De invasie van de volkswijken veroorzaakt enorme problemen maar als de bejaarde mensen of arbeidersgezinnen die er wonen iets zeggen, worden ze uitgescholden door het janhagel van de VRT, Humo, De Morgen enz., want de nieuwe linksen verdienen genoeg en wonen in de Cogels-Osylei à la Hemmerechts of in het groen. Ze eisen dat veel belastinggeld naar de kinderen van de nieuwkomers gaat.

De soms keiharde problemen op de scholen zijn immers de schuld van de Vlamingen en de kindjes van links gaan toch naar witte scholen waar die problemen niet bestaan. En waarom zou een joint op school niet mogen, zolang het maar niet in de scholen van de elite is. De christelijke godsdienst is belachelijk en moet geridiculiseerd worden maar de islam heeft recht op respect. De heer Mortier deed en doet nog altijd alle moeite om het katholicisme in het collaboratieweekblad Humo belachelijk te maken, maar toen hij het moeilijke zoontje niet de baas kon deed hij als alle pseudo-linksen: naar de strengste katholieke school natuurlijk zodat het gemeenschapsonderwijs langzaam doodbloedt.

Links is voortaan bijzonder bezorgd voor het milieu, woont inmiddels zelf in een joekel van een villa, maar vindt dat Vlaanderen nu wel volgebouwd is. En ja, op het platteland is nu eenmaal maar weinig openbaar vervoer en dus mogen de progressieven wel auto rijden maar het “klootjesvolk” uit de steden moet die vervuiler maar op stal laten. Links subsidieert dankzij het belastingsgeld van die Üntermenschen de eigen progressieve cultuur van het Toneelhuis tot de meest scabreuze tentoonstellingen. Die achterlijken snappen dat niet, maar mogen er wel voor betalen. En gelukkig is er nu de nieuwe pseudo-linkse dada: euthanasie op verzoek. Zoals een lezer van De Standaard zich afvroeg: hoeveel van die vurige verdedigers lopen zelf met een papiertje op zak dat hun erfgenamen de toestemming geeft hen met een spuitje “kalt zu stellen”?