Wat is nou het ergerlijkst aan die hele discussie over de afbeeldingen van Ibn Abdollah, in de wandeling Mohammed genaamd? De leugens en/of de onwetendheid van vele moslims of de ergerlijke luiheid van de meeste media om iets te lezen over die problematiek en vervolgens die moslims met hun nonsens te confronteren? Tenzij het natuurlijk om opzettelijk politiekcorrect bedrog gaat zoals we dat inmiddels gewoon zijn van de radio- en televisienieuwsdiensten en van de Knack (meesterlijk ontmaskerd door collega Paul Belien.

We horen nu al een paar weken moslims zeggen dat de koran verbiedt om Ibn Abdollah af te beelden. Geen enkele tv-journalist heeft dan een koran bij zich (er zijn uitstekende Nederlands-Arabische versies te koop) en zegt tegen die moslim: “Waar staat dat? Toon me dat vers.” Want ofwel weet de journalist niet dat de koran daar met geen woord over rept, ofwel, en dat is nog veel erger, weet hij het wel en durft hij de moslim niet confronteren met zijn prietpraat. Een andere reden die ik nu al een paar keer op de radio gehoord heb, is de uitleg dat afbeeldingen niet mogen omdat dit een heilige traditie is want Ibn Abdollah benadert voor moslims de perfecte mens. Niemand durft het aan te vragen of het een eigenschap van bijna volmaakte mensen is om hun klauwen naar een zesjarig meisje uit te steken (papa weigerde en Ibn Abdollah moest wachten tot ze negen was). Niemand durft de ondervraagde moslim vragen of perfectie erin bestaat om met brutaal geweld het Arabisch schiereiland te veroveren, waarbij massamoorden, racisme, leugens en verraad geen enkel probleem waren.

En tenslotte is er niemand bij de televisie die duidelijk de vele afbeeldingen toont die in de loop der jaren door de aanhangers van Ibn Abdollah gemaakt zijn en die daarenboven nog altijd gemaakt worden.

Grappen

Ik heb begin de jaren negentig ooit een vierdelige reeks aangekocht over de geschiedenis van de islam bij een kleine Engelse tv-producent. De programma’s duurden een half uurtje en in de eerste aflevering over de stichting van die ideologie bulkte het van afbeeldingen van de uitvinder. Die kwamen allemaal uit onverdachte Arabische bron, al dateerden de meeste inderdaad uit de eerste eeuwen na het overlijden van de volmaakte.

Opvallend detail: Ibn Abdollah werd dikwijls afgebeeld met een stralenkrans rond het hoofd zoals we die kennen van de schilderijen en prentjes uit de katholieke kerk. Die programma’s zijn toen de ether in gegaan en er heeft geen hond, laat staan een islamiet, geprotesteerd. Integendeel, omdat het zich allemaal braafjes tot de feiten beperkte, kwamen verscheidene collega’s met een islamitische achtergrond me gelukwensen. Ze dachten er niet aan aanstoot te nemen temeer omdat ze zoals zovele Marokkanen en Turken maar halve gelovigen waren en niet altijd een te hoge dunk van die profeet hadden. Ze vertelden geregeld besmuikt grappen over zijn seksuele veroveringen, maar klapten wel onmiddellijk als oesters dicht zodra er iemand ons bureau binnenkwam die ze niet kenden.

Eindeloos

In het Westen heeft zich uiteraard nooit een kat iets aangetrokken van die traditie van “sommige” islamieten. Ibn Abdollah is hier altijd afgebeeld en niet altijd met een stralenkrans rond zijn koppie. Meestal vindt men hem terug kronkelend van pijn in de hel waar de duivels hem martelen omdat hij de oorzaak is dat het Heilig Land verloren ging. Het gemeentebestuur van Bologna kan misschien permanent een politieman zetten in de kerk van San Petronio waar een renaissancebeeld van Giovanni da Modena de marteling van Abdollah uitbeeldt. Uitgevers van boeken met prenten van Gustave Doré moeten op hun tellen passen want die vond dat ook een leuk thema. Gevaar lopen de prentjesverzamelaars van Liebig omdat een van de bekende reeksen van de vleessauzenproducent aan dit delicate onderwerp gewijd was en heel de tijd de “bijna perfecte” mens afbeeldt. Tenslotte moeten ook de stripverzamelaars op hun tellen passen want de “Nouveau Tintin” (de opvolger van het weekblad Kuifje) wijdde een aantal jaren geleden een omslagverhaal aan “Mahomet”; verscheidene stripbladzijden lang waarbij de heilige man voortdurend in beeld was. De tekenaar had het goede idee om Ibn Abdollah in een karakteristieke pose op de omslag te zetten: op een paard, het kromzwaard in de hand aan het hoofd van zijn troepen. Je vraagt je af of men dat vandaag nog zou durven.

Misschien kan men eens de mening vragen van een islamitisch panel. Waarschijnlijk zouden de meningen verdeeld zijn omdat zelfs de tegenstanders van afbeeldingen wel iets zien in de agressieve veroveraarhouding die zo goed past bij de eigen mentaliteit. Geen gevaar daarentegen lopen de verzamelaars van oude Nederlandse prenten (genre de ambachten die u overal bij bakkers en schoenlappers tegenkomt). Daar zijn Ibn Abdollah’s bij die fraai getekend hun voeten zetten op een kruis en de tien geboden. Dat is ongetwijfeld kosher, pardon, halal.

Te vroeg gesproken

Maar er is nog iets meer aan de hand. In verscheidene Centraal-Aziatische republieken vind je zonder moeite vele mooie prenten van een predikende Ibn Abdollah waarbij niet alleen hij, maar ook al zijn volgelingen een mooie stralenkrans dragen. Krasser nog; in de soeks van Teheran en vele andere Perzische steden zijn mooie hedendaagse afbeeldingen van de “volmaakte” te koop. Ze tonen een mooie man met een groene tulband en een zwarte baard die verrassend goed gelijkt op de afbeeldingen die hier honderden jaren Jezus van het Heilig Hart voorstelden.

Natuurlijk zal de orthodoxe moslim zeggen dat je van die sjiietische ketters alles kan verwachten. Maar de normale Westerling zal zeggen: “Iran  Maar daar zijn ze toch ook hysterisch aan het betogen?” Ja vrienden, inderdaad en daarom vrees ik dat sommige mensen zoals Mia Doornaert gelijk hebben als ze zeggen dat heel die cartoonerij doorgestoken kaart is.

Ere wie ere toekomt, niemand heeft dat beter geformuleerd dan Willy Claes. Hij is dan wel een veroordeelde dief, maar toen hij nog secretaris-generaal van de NAVO was, heeft hij lang voor iedere andere wereldleider gewezen op de gevaarlijke nieuwe tegenstander van het Westen. Hij heeft toen bakken vuilnis over zich gekregen en ik vraag me af of zijn logebroeders hem niet voor die reden als een baksteen lieten vallen toen hij in zijn pathetische speech voor de kamer en senaat vroeg om hem niet naar cassatie te zenden.

In het VTM-journaal herhaalde Claes vorige week nog eens bijzonder duidelijk dat de hele herrie opgezet spel is om de “clash der beschavingen” dichter bij te brengen en om de universele (maar vooral Westerse) waarden zoals democratie, gelijkheid van man en vrouw, vrijheid van mening te kunnen onderschoffelen. Opvallend trouwens, hoe de heer Stefaan Wauters niet vlug genoeg afscheid kon nemen van Claes.

P.S. Met dank aan de oud-collega die me de weg wees naar de vele afbeeldingen die van de “bijna-volmaakte” overal te vinden zijn en die ik voor begrijpelijke redenen niet bij naam kan noemen. (Neen, niet uit angst voor de moslims; wel uit angst voor zijn loopbaan in het huis van leugens en bedrog).